Vancouver Sleep Clinic deed het tot nog toe met een zeer bescheiden oeuvre. Slechts een enkele EP en een handvol vooropgestelde singles wakkerden onze nieuwsgierigheid naar zijn eerste langspeler Revival aan. Tim Bettinson sloopt deze keer de muren van zijn slaapkamer; “Toen ik mij het album voorstelde, wist ik dat ik iets progressief wou dat verschillende genres overschrijdt. Ik maakte folk en instrumentale muziek, en ik wou meer iets als hip-hop en R&B.” Geen ambiente zweefmuziek meer voor Bettinson dus, wel een album waarop indie songwriting en electronische beats hand in hand gaan, vergezeld van enkele folkinvloeden.
Waar in hemelsnaam de naam Vancouver Sleep Clinic vandaan komt? Bettinson zag zijn atmosferische muziek als muziek waar mensen gemoedelijk mee in slaap kunnen vallen. Vancouver vond hij gewoon een mooie plaats. Soms is een bandnaam kiezen gewoonweg heel simpel, en toegegeven, we hoorden al slechtere redenen. Revival blijkt deze keer niet het juiste middel om onze insomnia te bevechten, maar doet ons wel ongeremd dagdromen.
Album opener “Whispers” geeft meteen aan dat Vancouver Sleep Clinic niet langer het zacht verende bed van voorheen is. Elektronische beats worden aangevuld door synths die opbouwen naar een climax. Een zalvende falsetto stem -denk maar aan RY X of Hayden Calnin- maakt het bed op. “Killing Me To Love You” neemt ons mee op een nachtelijke tocht, vechtend tegen de malende gedachten over een pijnlijke liefde. Al klinkt Bettinson er nog betrekkelijk vrolijk onder. Wij kunnen met moeite geloven dat het werkelijk zoveel pijn deed. Nachtmerries maken plaats voor mooie dromen. “Living Water” drijft gezapig op gang tot het refrein ons melig hart vult met VSC’s eigen gecreëerde samenzang die “you are all I ever want” scandeert.
Bij “Empire” wint hij ons geloof terug. De blazers maken van het nummer een euforische veldslag terwijl de basdrum ons hartritme volgt en zorgt voor een dreigende ondertoon. Een ontmantelde mijn die op ieder moment kon ontploffen, kent eindelijk rust. Ook een kinderkoor werd opgetrommeld voor “Someone To Say”. De song brengt ons naar nieuwe plek waar we baden in een euforisch ‘Sigur Rós-gevoel’. Ook de zachte strijkers in “Lung” laten ons verder zweven in de buitenaardse atmosfeer die ons hoofd binnendringt.
Bijna denken we de slaap te vatten tot we worden wakker geschud door “Letting Go”. Tim neemt even een drafje en zet het op een slap Coldplay-gewijs ‘oooh-wooow’ maar dan geïnjecteerd met een stevige shot ongepaste jungle beats. Coldplay aan de cocaïne, ofzoiets. Rustig inslapen zei u? Gelukkig keert de rust terug in onze “Sleeping World”. Opnieuw komen we terecht in een atmosferische droomwereld en kunnen we onze droom afmaken met “Wildfire”. Bettinson is wolf van dienst en huilt ons doorheen de nummers tot rust.”Revival” neemt ons mee op een laatste nachtelijke reis. Deze reis baant zich eerst doorheen schemerende verlaten panden en doet ons uiteindelijk hollen over gevaarlijk hellende kliffen. Het klotsende water brengt tot rust maar geeft ons vooral onvoorwaardelijke vrijheid. “Revival” vormt met zijn groteske post-rock uitbarsting een laatste moment van extase en tevens het hoogtepunt van de plaat.
Vancouver Sleep Clinic bereikte zijn hoogtepunt nog niet, maar is aardig onderweg. Alle wegen leiden naar Vancouver, zeggen we dan. Revival is vooral een bed waar u zonder aarzelen, volledig in moet duiken. Het inslapen verloopt gestaag maar de juiste verlaten plek en een knagende eenzaamheid geven dit album de sfeerdimensie die het nodig heeft. Zoek een plekje voor u alleen, plug uw koptelefoon in en sta uzelf toe in de lakens te verdwalen.
Facebook/ Instagram / Website / Twitter / Soundcloud
