Zeal & Ardor is het laatste hersenspinsel van singer/songwriter Manuel Gagneux, van Birdmask. Hij scoort onmiddellijk, mede door de authentieke sound waarvoor hij kiest. Het debuutalbum Devil Is Fine is de perfecte mix tussen blues, soul, death/black metal en electronica.
De plaat start goed met de eerste single en tevens titeltrack “Devil is Fine”. Hoewel die vooral bestaat uit herhaling, blijft deze song toch enorm catchy en het schept de verwachting voor een rustig album. Het volgende nummer “In Ashes” verscheurt deze verwachting volledig door de vele death/black metal invloeden die er te horen zijn. “Sacrilegium I” is het eerste electronische intermezzo van de 3 en is enorm dansbaar, hoewel het niet echt bij de rest van het album hoort, net als “Sacrilegium II” en “Sacrilegium III”.
De twee volgende songs, tevens singles, “Come On Down” en “Children’s Summon” zijn beiden zowel muzikaal als vocaal meesterwerken die de perfecte balans vinden tussen blues en black metal. Daar waar we bij “Come On Down” vooral het prachtige stemgeluid van Gagneux kunnen bewonderen, kiest Zeal & Ardor op “Children’s Summon” meer voor een soort van duister, Latijns kerkgezang dat de toon zet voor het occulte album.
Door “Sacrilegium 2” worden we ongevraagd volledig tot rust gebracht, wat niet echt moet bij dit album. “Blood In The River” zou de perfecte afsluiter geweest zijn voor Devil Is Fine, maar wordt spijtig genoeg nog gevolgd door het net iets te eenvoudige, gefluisterde “What Is A Killer Like You Gonna Do Here?”, waardoor je denkt dat de inspiratie op was. Om dit alles af te sluiten is er “Sacrilegium III”, dat net als de voorgangers ook niet in dit album thuis hoort. Devil Is Fine zou een schitterend album kunnen zijn, maar spijtig genoeg zijn er net te veel onnodige dingen op te horen.
Om hen live te bewonderen moet je in Nederland op 21 April naar Roadburn Festival in Tilburg of 18 Juni naar Best Kept Secret in Hilvarenbeek gaan.
Facebook / Twitter / Instagram / Website
