InterviewsUitgelicht

Interview Django Django: “Je kan een idee niet forceren”

InterviewsUitgelicht

Interview Django Django: “Je kan een idee niet forceren”

Op 5 maart staat Django Django in de Botanique. Eind januari kwam de derde plaat van de band uit Schotland uit. De eclectische plaat was er eentje die we wel konden smaken, en we waren dan ook verheugd dat we enkele vragen konden stellen aan de band. Bassist Jimmy Dixon beantwoordde ze allemaal met heel veel plezier. We leren meer kennen over de totstandkoming van het album en de verschillende samenwerkingen op Marble Skies.

Marble Skies is de titel van het album. Is het doel van dit album dat de luisteraar kan dromen van ‘Marble Skies’?

Ja, we proberen altijd om iets te maken waarin de luisteraar zich in kan verliezen. We houden er zelf ook van om af en toe eens te ontsnappen en we proberen altijd om nummers en albums te maken die mensen op reis kan nemen weg van waar ze zijn. Marble Skies had die dromerige en vergankelijke kwaliteit in zich en dat leek logisch te passen bij de songs die we er rond schreven.

We vinden de plaat een goeie mix tussen dromerige en catchy songs. Hoe vind je daar een balans in?

Het komt eigenlijk vooral neer op de manier waarop we het album ordenen nadat we enkele songs hebben geschreven. Naar het einde van het proces deze keer hadden we 17 a 18 nummers en dan ga je zitten en kijken welke nummers het best bij elkaar passen, wat de band is tussen enkele en zo bouw je een album op. Ik denk dat we gewoon een goeie balans van nummers willen. Het album op zich als format is iets wat we zelf altijd heel belangrijk hebben gevonden. Met deze plaat wilden we dat het een album was dat werkte van start tot finish. Dus we hebben wat tracks opgeofferd die niet op de plaat pasten, die op zich wel goed waren, maar in het geheel geen plaats hadden. En dat hielp wel om het album te maken zoals het nu is.

Sommige nummers op het album zijn heel speels. Het lijkt dat er precies minder limieten waren. Was dit een bewuste evolutie?

Ik denk dat het hebben van een eigen studio in Tottenham ons dit keer wel geholpen heeft op dat vlak. We hadden geen tijdsdruk en het moest allemaal niet razend snel gaan omdat we in een gigantische opnamestudio zaten die we huurden. Een meer familiair en comfortabele plaats om te schrijven en op te nemen, liet ons toe om speelser te zijn op de songs. Als iets niet werkte konden we er altijd enkele weken later nog eens naar luisteren met verse oren. Je kan ideeën niet forceren, maar een beetje prutsen in de studio hielp wel om de ideeën te doen zweven.

“Surface To Air” is een zeer apart Django Django nummer. Het nummer is helemaal ingezongen door een vrouw. Hoe ben je op dat idee gekomen?

We hadden Rebecca (de zangeres op het nummer) een paar jaar geleden ontmoet in SXSW en Dave (drummer) werkte met haar in de zomer op haar Self Esteem EP. We hadden de hele song geschreven maar het bleek niet te werken met mijn stem en die van Vinny, dus vroeg Dave het aan Rebecca en dat klonk fantastisch. En de rest is geschiedenis. We proberen altijd om een nummer meer te volgen dan dat we het zelf gidsen. Hierdoor stelden we ons er ook niet echt vragen bij of het vreemd zou zijn al niemand van ons het zong. Het klinkt geweldig en dat is het belangrijkste.

Is dit iets wat jullie in de toekomst nog gaan proberen?

Wie weet, hoogstwaarschijnlijk! We staan altijd open om met andere mensen te werken, dus ik denk dat het gewoon afhangt van wie er in de studio is en met wie we op dat moment overeen komen.

“Tic Tac Toe” komt van dezelfde jam als “Wor” en “Shake & Tremble”, waarom heb je dit zo lang opgespaard?

Dat is niet helemaal correct. Dave zei dat, maar wat ik herinner is dat “4000 Years” komt van een verkeerd gespeelde “Wor”. Dat klonk cool, we haalden er een kleine sectie uit en werkten het uit tot een nieuw nummer. “Tic Tac Toe” was een set van akkoorden dat Vinny meehad en wij jamden er op samen met Anna Prior van Metronomy. De baslijn komt van ik die gewoon zat te spelen tot er iets uitkwam dat we leuk vonden. Het was een nummer dat heel traag tot stand kwam, maar eens we het live speelden, voelden we dat het sneller moest en dat hebben we dan ook in de eindversie gedaan.

De gitaren zijn op deze plaat iets minder frequent dan anders. Het klinkt alsof de drum meer een gids is geworden. Wat is de reden hiervoor?

Wie weet. Het is gewoon de manier waarop de nummers werken. Ze starten soms op de gitaar en gaan er dan van weg verder in het proces. De ritmesectie is altijd belangrijk geweest voor ons als band. Dave samplet veel drums van albums uit de bibliotheek en legt verschillende ritmes in lagen op elkaar. Hierdoor heeft dit een hele grote invloed op de muziek.

Anna Prior (Metronomy) hielp met de jamsessies op het nieuwe album. Hoe heeft haar invloed het album geholpen?

Een andere drummer bij onze vroege sessies hielp ons echt om onze ideeën op een ander pad te nemen. Vooral “Marble Skies” zou niet dezelfde song geweest zijn als zij er niet op drumde. Het was geweldig om haar helemaal in het begin van het album te hebben, omdat ze voor ons zo lang speelde als ze wilde. We dachten niet na over een idee en al zeker niet om ze in songs om te zetten, het was gewoon het ontwikkelen van gedachten. Ze heeft eigenlijk een soort schop gegeven om de plaat in de juiste richting te sturen, en ze is een geweldige drummer.

De inhoud van het album spreekt vooral over het feit dat je in het leven weinig kan veranderen en je bijgevolg minder druk hoeft te maken over van alles. Is het belangrijk om mensen te laten tot rust komen, om hen even uit de realiteit te halen?

Het is belangrijk om jezelf even uit de realiteit te halen. Ik voel me altijd voldaan nadat ik van een galerij of museum kom, of nadat ik een tekening heb gemaakt of een nummer schreef. Het zijn allemaal manieren om jezelf even uit een hulpeloze situatie te trekken. De mogelijkheid hebben om iets te creëren uit niets, of het nu goed of slecht is, geeft je een klein gevoel van controle, en dat is belangrijk.

Hoe probeer je de lyrics herkenbaar te maken?

We proberen lyrics altijd te behandelen zoals een verhaal in een film. We hebben het skelet van een verhaal en we bouwen er allemaal op verder. Ik denk dat mensen altijd al verhalen hebben verteld. Verhalen gaan dus altijd iets herkenbaar hebben bij mensen en de teksten die wij schrijven, hebben zeer brede verhaallijnen met persoonlijke aspecten er in verwerkt. Hierdoor kan iedereen er zich wel in herkennen.

De jazz invloed op “Sundail” is er ééntje die zeer aangenaam is. Proberen jullie altijd om verschillende genres in één nummer te stoppen?

Dat is niet iets wat we bewust gaan doen. We maken ook geen onderscheid tussen genres muziek. Het is vooral iets wat je moet leuk vinden, of niet. Dus wanneer verschillende genres in één nummer kruipen, proberen we onszelf daar geen vragen bij te stellen. Als het werkt, werkt het. Je kan altijd linken vinden tussen verschillende genres, dus het is normaal dat je dat op één nummer ook moet kunnen doen.

Waren er specifieke inspiraties die belangrijk waren voor dit project?

We wilden gewoon meer plezier hebben op deze plaat. Voor mij waren dat bands als Can, Neu! en Faust die een heel grote invloed hadden. Het zijn precies grote kinderen die zoveel mogelijk noise maken als ze kunnen. Ik vind dat wel tof geluiden ontdekken terwijl je speelt.

Luisteren jullie nog steeds zelf naar muziek? Welke artiesten zou je aanraden?

Ik luisterde recent naar Ross Blake, dat is een componist en zijn laatste plaat, wat een soundtrack voor een film was, is geweldig. Manuela, bestaande uit Nick van Franz Ferdinand en zijn vrouw, is geweldig. Ik luister vooral eigenlijk naar oude muziek. Film soundtracks en zaken zoals dat. Ik vind het moeilijker om tegenwoordig mijn weg te vinden doorheen nieuwe muziek dan dat ik vroeger deed. Er is zoveel te ontdekken en doordat er zoveel muziek wordt uitgebracht, is het moeilijk om alles te kennen. Ik koop nog steeds veel albums en het vinden van oude, verloederde platen is nog steeds een passie van mij.

Wat willen jullie als band nog bereiken?

Ik denk dat het muziek maken op zich al heel fijn is. Mensen komen naar onze shows, we kunnen muziek maken voor ons plezier en dat is alles wat we vragen eigenlijk. We hebben veel geluk dat we dingen kunnen doen waar we van houden en we blijven dankbaar dat dit blijft gebeuren.

Marble Skies verscheen op 26 januari via Because Music, op 5 maart staan ze in de AB.

3659 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
AlbumsRecensies

Django Django - Glowing in the Dark (★★★): De band die "Default" nooit overtrof

Een regelrechte throwback naar 2012 tovert een onnoemelijk blijde glimlach op onze smoel: vanuit een Schots viertal genaamd Django Django wordt “Default”…
InterviewsUitgelicht

Interview Django Django: ‘Je begint met niets, maar eindigt in een compleet nieuwe en verzonnen wereld’

Wie het voor 2012 had over ‘Django’, kwam al snel uit bij jazzmuzikant Django Reinhardt, maar vanaf dat jaar won ook het dubbelvoud…
InstagramMuzieknieuwtjes

41 albums om naar uit te kijken in februari en maart

In een normaal jaar zouden we nu al rijkhalzend uitkijken naar tientallen concerten die ons voorjaar vulden. We hoeven je niet meer…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.