LiveRecensies

We Are Open (vrijdag) @ Trix: van Antwerpse hiphop naar Gentse jazz en terug

Ieder jaar zet Trix zijn deuren open om enkel en alleen Belgische artiesten een podiumplek te bieden. Tijdens het showcasefestival We are Open krijgen in vier verschillende zalen bekende en minder bekende muzikanten de kans om een breed publiek te bereiken. Dag één stond vooral in het teken van hiphop met Blackwave, Caballero & Jeanjass en Dvtch Norris. Maar ook meer experimentele bands als Borokov Borokov en gevestigde jazznaam Nordmann waren van de partij.

Dvtch Norris

Dag één van We Are Open stond duidelijk in het teken van hiphop. Antwerps duo Blackwave mocht afsluiten, tussendoor kwamen de Brusselse Caballero & Jeanjass het café afbreken en Coely’s bff Dvtch Norris die naar eigen zeggen ‘at the bottom’ begon en nog steeds ‘at the bottom’ staat, mocht de avond in de club aftrappen. Gehuld in top tot teen rode joggingstof, inclusief rode wolle muts, charmeerde hij de goed gevulde zaal met uitermate eerlijke en snelle bars. We weten zelf niet wat het is, maar de man heeft iets unieks. Is het zijn droge humor, vriendelijke attitude of gewoon zijn oprechte muziek? Wellicht een combinatie van factoren. Het is al even geleden sinds we Dvtch solo aan het werk zagen na een drukke zomer naast Coely. Alhoewel, volledig solo was zijn passage op We Are Open ook niet. Debuutsingle “Seeking Closure” bracht hij samen met Yann Gaudeuille en even later kwam een Argentijnse Belg wat nieuwe nummers meezingen. En die klonken verbazend funky. “Pay Rent” of “Rentpay” – de man is er nog niet uit, het lied is maar een week oud – was het meest groovy van de hele set. Dat hij maar snel naar buiten komt met die nieuwe songs, zodat 2018 dan eindelijk het jaar van Dvtch Norris wordt en hij binnenkort kan zeggen ‘started from the bottom now we’re here’. En met here bedoelen we dan niet opnieuw naast Coely.

Blackwave.

Dvtch Norris was niet de enige Antwerpse rapper op We Are Open. De eerste dag kreeg een funky einde met de mannen van Blackwave. Het Antwerpse duo stond deze zomer op Pukkelpop, verkocht de Trix en Botanique uit, kaapte een nummer één spot in de afrekening weg en won een Red Bull Elektropedia Award voor doorbraak van het jaar. En of de mannen zijn doorgebroken. Iedereen die zich nog in een of ander hoekje van de Trix-gebouwen bevond om 0u20, repte zich naar de grote zaal. Die dan ook snel vol stond. Funk is geen funk als het niet uit een live band komt en dus worden producer Willem en rapper Jaywalker geflankeerd door een jazzband mét blazerssectie. Jaywalker toonde meteen wat hij in z’n mars had met een supersnelle rap en van zodra de hele band inviel, kon het feestje beginnen. Dat ging in een stroomversnelling met hun hit “Big Dreams”. Wanneer ze de zaal in twee verdelen, gaat die gewillig mee in een vraag- en antwoordspel. Ook “Hands up” en “Thats just me” krijgen bijval uit de zaal. Vuisten in de lucht voor equality. De twee staan zonder zenuwen op het grote podium. De ene in een extra large parka, de andere in een suède gouden vestje. Voor hun nieuwste single “Elusive” halen ze David Ngyah erbij, een jongeman die onder de indruk is van het open doekje dat hij krijgt na ieder refrein. Willem moet er niet voor onder doen wanneer hij even later in falsetto gaat. Afsluiten doet blackwave met hun eerste single “Flow”. ‘Say I Got the Show’ Dat hadden ze zeker, en die show, daar willen we meer van zien én horen.

Fugu Mango

Midden op de avond, na al enige rondjes, zijn de beentjes genoeg opgewarmd om te gaan dansen. De Brusselse band Fugu Mango zorgde in de zaal voor de beats en twee drumstellen. Midden op het podium staat een verzameling extra trommels en de zanger van dienst kan zijn shaker niet loslaten. De exotische ritmes werken aanstekelijk, maar meer dan zwoele dansmuziek komt er niet uit de band. Hun populairste song “Blue Sunrise” is zowat het enige lied waar de afrikaanse trommels plaatsmaken voor popmuziek. Ondanks het hoge dansgehalte, wist Fugu Mango met een half uur dezelfde songs, niet te boeien.

Sam Renascent

Sam Renascent had eveneens Afrikaanse roots, maar moest die niet met twintig trommels tegelijk bovenhalen om het publiek in te pakken. Hij deelde enkele weken geleden z’n eerste single “Kobotama” en bij een eerste single hoort een eerste optreden. Waar doe je dat beter dan in een knus café? Wat een rustige show dreigde te worden door de magere opkomst, werd een kort en krachtig feestje in een overvol café. De jonge zanger stak van wal met een lied over ‘house cat lovers’ waar de funk vanaf spatte, de combinatie van zang en rap werkte meteen subliem. Live werd hij bijgestaan door twee hipsters achter een drum en keyboard. Weggedoken in de schaduw van een imposante Sam Renascent die al snel zijn weg vond op het kleine podium. De zenuwen spraken boekdelen in zijn zang. Bang om te dansen was hij niet. Na twee songs gaf hij toe enorm zenuwachtig te zijn, maar bedankte meteen het talrijke publiek dat kwam opdagen en hem vanaf minuut één warm onthaalde. De trage nummers gingen iets minder vlot, maar het emotionele “Lucy” miste zijn doel niet. Eindigen deed de zanger met een big smile, een zichtbare dosis opluchting en zijn debuutsingle. “Kobotama” is een schijf die, ondanks het refrein in een vreemde taal, makkelijk mee te zingen is. En met een draai van zijn hand, sprong het ondertussen volgelopen café op en neer met Sam. Alsof hij al veel verder stond dan dat kleine café. Noteer alvast zijn naam, want hier gaan we nog van horen.

Tristan

Niet alleen rap kreeg een plekje op de eerste dag van We Are Open, er stonden ook beduidend veel jazzmuzikanten op de affiche. Een daarvan is Tristan, een Gentse band die jazz meer richting pop en elektronica trekt. Op het podium van de bar omringen een bassist, drummer en pianist zangeres Isolde Van den Bulcke. Na vermeldingen op internationale muziekblogs en in de playlist van Gorillaz, was het tijd om zich te bewijzen voor eigen publiek. De stem van Isolde was de grootste troef van de band. Met een enorme kracht deed ze geweldige uithalen. Wie van experimentele jazz houdt, zou de muziek ook weten smaken. Maar het overgrote deel van het publiek stond wat verdwaasd te kijken. Zelf zocht de band niet veel contact met de zaal en bleven de vier vooral in hun eigen wereldje. De vogeltjes tussendoor waren leuk en af en toe wist de band ook onze aandacht te trekken. Maar de finale met enkele meer toegankelijke popnummers overtuigde ons dan op het nippertje. Het leek alsof de band ons dan eindelijk wilde wakkerschudden: ‘Ja hallo, we zijn hier nog!’ Wellicht kunnen ze op die manier ook een groter publiek bekoren in de toekomst.

Nordmann

Even experimenteel maar des te meer begeesterend was Nordmann. Zij mochten de Club afsluiten met hun ‘rock, jazz of rockjazz, whatever’. Nochtans is hun muziek eenvoudig te omschrijven: een rasechte rockband, waar de zang is vervangen door een saxofoon en de muziek soms wat meer naar jazz neigt. De Gentse band bracht voornamelijk nummers uit hun tweede plaat The Boiling Ground, die net iets makkelijker te verteren is. De grootste uitdaging met instrumentale muziek? Het publiek doen zwijgen. Dat lukte niet. Want ja, er is geen tekst die je moet verstaan. Jammer, want zo geraakte een groot deel van de zaal niet mee in de sfeer die Nordmann probeerde scheppen. Wie net dicht genoeg stond om door de rookgordijnen en groezelige lichten de bandleden te zien, werd onvermijdelijk meegesleurd door de dreunende bassen en luide gitaren. Nordmann speelde de ene keer extreem emotionele songs, de andere keer up-tempo vrolijke deuntjes. En eerlijk gezegd, zo’n saxofoon is boeiender dan een paar nietszeggende engelse teksten.

Borokov Borokov

Dat het niet altijd in het engels hoeft te zijn, weten de mannen van Bazart als geen ander. Toch zijn er nog andere bands die zich aan de kleinkunst wagen. Borokov Borokov, een viertal met bekende gezichten uit onder andere Bed Rugs en The Hickey Underworld dat Nederlandstalige kleinkunst in een elektrisch keurslijf probeert te proppen mocht het Trix Café openen. Op plaat aanstekelijke deuntjes met hilarische teksten, live vier mannen die aan wat knopjes draaien en hopeloos het publiek proberen aan te zwengelen. Hoewel er zang te horen was, werd de microfoon met kermiseffect enkel gebruikt om ‘komaan Trix’ te roepen. Een beetje flauw dat er niemand live wilde zingen, maar die hopeloze aanmoedigingen waren ook broodnodig. De set-up en Nederlandstalige teksten à la Kamagurka deden het café snel vollopen met nieuwsgierigen maar die hadden nog net niet genoeg gedronken om zich volledig te laten meeslepen in de absurditeit van nummers als “Had Ik Maar Wat Meer Vakantie” of “Appelsap”. De set van een half uur begon uitstekend met “Dansende Mensen” maar de aanwezigen kregen ze pas echt aan het bewegen met hun laatste “Papilloma”, in essentie een jaren ’90 gabberlied met als enige herhalende tekst: ‘Papilloma is een mooi woord, en een ziekte, ga je van dood.’ De video’s op de muur achter de vier mannen vormde een waardevolle toevoeging aan wat anders een uiterst saai en onaantrekkelijk uitzicht zou zijn.

Terwijl de Belgische delegatie op de Olympische Spelen ons land vertegenwoordigt in de sneeuw, staat de crème de la crème van de nationale muziekscene dit weekend in Trix. Gouden medailles gingen de eerste dag naar Blackwave en Nordmann. Morgen ruilt Trix zijn MC’s en rappers in voor het hardere werk van onder meer SHHT, Tin Fingers, DIRK. en Raketkanon.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Bill Ryder-Jones @ Trix (Club): Meeslepende nonchalance

Met Iechyd Da kwam Bill Ryder-Jones dit jaar terug op het toneel met een hoopvolle plaat waarin hij melancholie verpakte in een…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Willem Ardui - Oevers (★★★★): Glansrijk aangemeerd

We maakten de voorbije jaren al bij mondjesmaat kennis met de Nederlandstalige indiepop van zanger en producer Willem Ardui. Nummers als ”Toeval”…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Desertfest maakt eerste namen bekend met o.a. Fu Manchu en Russian Circles

Naast de regen die vandaag met bakken uit de lucht komt, vallen ook de festivalaankondigingen in grote getalen. Zo ook in Antwerpen,…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.