Veel nieuws voor fans van Editors deze dagen! Vorige week raakte bekend dat de Britse band komende zomer maar liefst drie keer op een Belgisch festivalpodium zal staan, maar vandaag staat eigenlijk vooral in het teken van frontman Tom Smith. Na meer dan twintig jaar materiaal uitbrengen met de geprezen band die Editors in België is en twee Smith & Burrows-albums, ziet zijn eerste soloplaat There Is Nothing In The Dark That Isn’t There In The Light het daglicht. Voor dat nieuwe project koos hij producer Iain Archer als trouwe bondgenoot, en kregen we reeds enkele singles voorgeschoteld als “Lights of New York City”, “Life Is For Living” en “Leave” die erg vlot in het gehoor liggen. Eerder spraken wij met de man zelf al over de motivatie en invalshoek achter dat album, nu krijgen we die creatie ook effectief volledig te horen. En laat die creatie vooral te omschrijven zijn als minimalistische gezelligheid, precies wat Smith voor ogen had.
Met There Is Nothing In The Dark That Isn’t There In The Light blijft Smith dicht bij de oorsprong van zijn eerdere projecten: zijn herkenbare stemgeluid gedragen door een akoestisch gitaartje. Een bedachtzame sound die enerzijds ver weg ligt van Editors, maar tegelijkertijd verrassend vertrouwd aanvoelt. En zo neemt Tom Smith ons mee terug naar de basis, met een plaat van tien nummers die rustig voortkabbelen. De poëtische albumtitel vat de essentie meteen samen: alles wat ons in het donker bevangt, is niets anders dan wat er in het licht al op ons lag te wachten. Er is licht aan het einde van iedere tunnel. Die gedachte komt rechtstreeks uit albumopener “Deep Dive”, dat met zijn optimistische toets als een rode draad door het geheel loopt. Smith klinkt er intiem en puur, en vooral de zin ‘you are not alone when you’re lonely’ blijft kleven – een duidelijke verwijzing naar de mensen in zijn omgeving die hem dagelijks dragen en de inspiratiebron achter de plaat zijn.
Een “How Many Times” lijkt op het eerste gehoor vrij eentonig, tot het nummer naar het einde toe wat meer instrumentatie en body krijgt. Vooral de ‘when the world is against us, all we have is depenence’ nestelt zich in je hoofd, vooraleer het terug uitmondt in de ingetogen akoestiek van “Endings Are Breaking My Heart”. Die laatste is een nummer waarin Smith in alle eenvoud een opsomming maakt van dingen in het leven die eindig zijn, en die precies daardoor zo wezenlijk zijn. Tekstueel raakt het wel, maar muzikaal blijft het wederom wat langdradig en in hetzelfde keurslijf hangen. Tot er onverwacht een pianosolo inschuift; mooi en sfeervol, al voelt die plaatsing wat willekeurig aan.
Smith blijft opvallend vaak binnen de veilige contouren van zijn eigen minimalisme, al zit er af en toe een uitschieter tussen. Single “Life Is For Living” valt bijvoorbeeld wat meer op dankzij de uitgebreidere instrumentatie, die tegelijkertijd groots en toch simplistisch aanvoelt. Het mooiste aan het nummer is de manier waarop het halverwege openbreekt in een zee van strijkers en je je plots meezingend rond een kampvuur met je beste vrienden waant. De strijkers maken plaats voor een zijdezachte trompet in “Lights Of New York City”, die je van dat kampvuur naar een gezellig straathoekje in The Big Apple verplaatst alsof je een straatartiest gadeslaat. Verder dan dat houdt Smith het mooi binnen de lijntjes en blijft het rustige karakter van de plaat overheersen, waardoor er over “Broken Time” en “Souls” niet veel meer gezegd kan worden dan dat ze eerder fungeren als opvulling en niet verder gaan dan troostende achtergrondtracks op een donkere winteravond.
Met There Is Nothing There In The Dark That Isn’t There In The Light maakte Smith een persoonlijk getinte plaat, die in grote lijnen draait om reflectie en hoop. Zo mijmert hij in “Northern Line” nostalgisch terug naar zijn herinneringen met boezemvriend Andy Burrows in hun voormalige thuisstad Londen. “Leave” voelt dan weer als een soort breakupsong rond het besef dat dingen vanzelf weer bedaren en stormen uiteindelijk toch gaan liggen. Met het toegankelijke meezingrefrein ‘I need you to stay here’ klinkt die single als het enige nummer van de plaat die nog wat Editors-DNA in zich draagt. Het contrast is voelbaar met de subtiele tristesse die schuilt achter de pianomelodie van “Saturday”, dat gaat over een intiem moment op een mooie avond dat je het liefst niet wil laten eindigen en waarmee Smith zijn solodebuut een bitterzoet einde geeft.
Hoewel we Tom Smith alweer een tikkeltje meer zijn gaan appreciëren met zijn terug-naar-de-basis concept en hem zeker kunnen volgen in die intiemere setting, moeten we toegeven dat er objectief gezien niet bijzonder veel nummers écht blijven hangen. Singles als “Life Is For Living” en “Leave” springen eruit door hun meezingpotentieel, terwijl “Deep Dive” vooral nazindert dankzij zijn warme vonk en hoopvolle toets. Echt verrassen of omverblazen doet Smith in het algemeen met There Is Nothing In The Dark That Isn’t There In The Light niet, maar dat lijkt ook nooit zijn ambitie geweest. Hij maakte dit album in de eerste plaats voor zichzelf en neemt ons mee terug naar waar het allemaal begon: zonder gecompliceerde producties of uitgebreide instrumentatie, maar met een boodschap en een vastberaden focus op de pure singer-songwritersetting. Want uiteindelijk heeft alle magie een eenvoudige basis nodig.
Voor de gelegenheid maakt Smith maar liefst vijf(!) tussenstops in ons Belgenlandje: op 8 april in de Vooruit, 9 april in Cactus Muziekcentrum, 15 en 16 april in de Onze-Lieve-Vrouwekerk te Laken en 17 april in de Sint-Jacobskerk te Luik. Tickets zijn verkrijgbaar via de website van Live Nation.
