Meer dan vijfhonderd song staan ondertussen te blinken in de catalogus van Guided By Voices en dat op tweeënveertig platen ondertussen. Frontman Robert Pollard en de rest van de band hebben waarschijnlijk nog eens zo veel songs in hun koker zitten. Het gebeurt dan ook regelmatig dat de Amerikanen uit Dayton, Ohio, twee tot drie langspelers per jaar uitbrengen. Begin februari van dit jaar konden we al in zijn geheel de plaat Universe Room opleggen en nu is het alweer tijd voor nieuw werk. Nu toegegeven, helemaal nieuw is het soms niet omdat het vijftal nogal eens durft putten uit riffs en gitaarlicks die al enkele decennia op de plank liggen. Bij GBV moet het ondertussen wel een enorm lange plank zijn, getuige het feit dat er alweer vijftien nummers op Thick Rich And Delicious staan.
Langs de ene kant is het niet echt moeilijk om een recensie te schrijven over de muziek van de band. In twee woorden kunnen we schrijven: goeie rockmuziek. Langs de andere kant is het ook best wel moeilijk te noemen omdat we bij wijze van spreken niet verder geraken dan ‘goeie rockmuziek’. Bij het vijftal hoef je je niet te verwachten aan veel elektronisch gepingel op allerhande soorten keyboards of technologische snufjes waarvan we zelf niets kennen. Autotune, ProTools enzovoort enzoverder, we weten zelfs niet of het juist is geschreven. Robert Pollard aan de zang, Bobby Bare Jr. en Doug Gillard aan de gitaar, Mark Shue aan de bas en Kevin March aan de drums, ziedaar de conventionele rockbezetting van Guided By Voices. Dik, rijk en overheerlijk. Het zou reclame kunnen zijn voor een pannenkoekenhuisje!
Dames en heren, we vangen aan met “Babies and Gentlemen” en dat schijfje duurt hoop en al een dikke minuut, give or take. De rocktoon is uiteraard direct gezet met een stevige gitaarriff en een koppel op de achtergrond gezongen ‘oooooooooooooooooooo’s’. Zo kan het dus ook. Die lijn van aanstekelijke riffs wordt doorgetrokken op “(You Can’t Go Back To) Oxford Talawanda” en “Phantasmagoric Upstarts”. We zitten net te denken dat Bob Mould ook een van de weinigen is die dat kan, een set akkoorden achter elkaar spelen die al tienduizend keer zo gespeeld zijn ooit en er toch iets van maken dat aan de ribben blijft kleven. De mens zet alles graag in zo veel mogelijk hokjes en dat is bij muziekgenres net hetzelfde. Er is ontelbaar veel koterij gebouwd waarin subgenres van de rockmuziek zijn ondergebracht, maar bij Guided By Voices horen we – voor ons alleszins – dat oergeluid, die sound waar het in de rockmuziek allemaal om draait.
Waar de band het al heel dikwijls heeft aangedurfd om heel lo-fi te klinken, en daar moet je toch een beetje voor zijn, zijn de songs op deze plaat eigenlijk best traditioneel te noemen. Op een song als “Lucy’s World” bijvoorbeeld volgt het vijfspan netjes de structuur van strofe, refrein en bruggetje wat maakt dat de plaat veel toegankelijker is dan veel van het vroegere werk. We denken niet direct dat hier een groot(s) plan heeft achter gezeten, maar het valt wel op. Ondanks het een beetje onnozel klinkt bij een band als Guided By Voices, lijkt het allemaal wat commerciëler gemaakt. Nu zullen Pollard en de rest daar zeker niet mee bezig zijn. Daarvoor is de band veel te organisch, alsof er ’s ochtends bij de eerste kop koffie wat akkoorden achter elkaar worden gezet en er na het ontbijt weer een liedje klaar ligt. Het is gewoon wat het is, maar laat dat nu net de grote kracht zijn van de muziek van de mannen uit de ‘Buckeye State’.
Het knappe aan de rockmuziek van GBV is het feit dat het perfect past in een klein, bloedheet zaaltje met gelijkgestemde fans, maar evenwel op een reusachtig podium van een groot festival tot zijn recht komt. Probeer zo maar eens stil te blijven staan op het miniliedje “Dance of the Picnic Ants”. Als je op deze song niet je hoofd naar voren en naar achteren laat bewegen, is het waarschijnlijk omdat je reuma hebt in je nek. Ja, het blijft toch een speciale band eigenlijk omdat het typisch vijf rockers zijn die nog nooit een stinkplaat hebben uitgegeven. En toch worden hun songs gemaakt met de akkoorden die de meeste amateurgitaristen na een dik jaar oefenen of zo onder de knie hebben. Maar er dan liederen mee maken waardoor je die plaatsen op festivals voor honderd procent verdient, dat is uiteraard helemaal andere koek!
En eerlijk, nu zitten we een beetje vast, in die zin dat we vinden dat we alles wel hebben besproken van deze nieuwe plaat van Guided By Voices. Uiteraard kunnen we nog een track of twee wat grondiger onderzoeken, maar dat heeft de muziek van de band eigenlijk niet eens nodig. Het is dan ook de perfecte rockmuziek om de was bij op te hangen, het gras af te rijden of zelfgemaakte honing te draaien. Je kan er volledig los op gaan of gewoon een dutje bij doen. Neen, dat is niet slecht bedoeld natuurlijk. We willen maar zeggen dat de rockmuziek van het kwintet gewoon altijd goed klinkt, op welke plaats je je ook bevindt en of dat nu vroeg in de ochtend, pal op de middag of diep in de nacht is. De liedjes zijn gewoon goeie maten, kameraden die je graag tegenkomt en waarbij je het dik oké vindt dat ze lullen over het weer of de spaghettisaus die ze gisteren gemaakt hebben. Weet je hoe we het kunnen noemen: goeie rockmuziek!
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Lucy’s World”, ons favoriete nummer van Thick Rich and Delicious, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
