April dit jaar debuteerde Matilda Rowe met “Never Do”, een single waarin ze meteen een kenmerkend geluid neerzette. Een soulvolle stem, eerlijke teksten en subtiele elementen van jazz zorgden ervoor dat haar debuutsingle wel aansloeg. De artiest brengt eind deze week al haar eerste album uit, opvallend voor iemand die nog maar drie nummers op haar discografie heeft staan. Om ons nog maar eens warm te maken voor Act I, voegt de zangeres daar nu nog een vierde single aan toe.
Voordat we beginnen te luisteren, merken we op dat “Blue” meer dan zes minuten duurt. Sommige artiesten kunnen een interessant verhaal vertellen in zo’n tijd, anderen slaan de bal mis en beginnen na een minuut al te vervelen. Matilda Rowe begint de track met een rustige gitaar en haar zachte stem en juist die intimiteit grijpt ons wel vast om verder te luisteren. Toch is dit niet de setting om zes minuten vol te houden, al beseft de artieste dat zelf maar al te goed en we krijgen na een tijd die jazzy elementen te horen in de vorm van zwoele drums, piano en een gitaar. De single zou niet misstaan als de soundtrack van een dramatische film waarin het hoofdpersonage haar pijn uit.
Op een bijna monoloog-achtige manier zingt Rowe over iemand waar ze ontzettend veel van houdt, maar die de liefde niet kan teruggeven en waardoor ze enorm veel afziet. Met piano, strijkers en drums bouwt het geheel op terwijl de Engelse – die de hoofdrol van het stuk op zich neemt – steeds meer haar grip op de realiteit lijkt te verliezen. Haar stem klinkt steeds ruwer en past perfect bij het bombastische orkest dat meer naar de voorgrond komt ergens over de helft. “Blue” is zo een sterke single waarmee Matilda Rowe de kunst van het vertellen van een muzikaal verhaal in de verf zet. Eentje dat ons ook nieuwsgieriger maakt naar haar debuutalbum.
Act I komt deze vrijdag, op 10 oktober, uit.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
