© Stijn De Belder
Na een nacht luisteren naar het gedruppel op de tentzeilen, ontwaakte Extrema met een zonnetje dat erg hard zijn best deed om zich een weg door het wolkendek te banen. Met een gezellig afterworksfeertje op vrijdag waren de benen ingesmeerd, maar wisselvallig zou het weer sowieso wel worden op zaterdag, dus stemden we onze planning wat af op de regenbuien. De overdekte stages verwelkomden dan ook heel wat volk. Wij ontdekten onder het dak van District 5 Maxim Lany en Miss Monique, al was het neusje van de zalm toch opnieuw te vinden bij District 2, waar Benwal en Funk Tribu de regen eigenhandig weg blaasden.
Maxim Lany @ District 5
Wanneer we om half drie het terrein optrekken, is het al opvallend veel drukker dan gisteren op dit uur. Waar sommige eerste vrijdag-dj’s het moesten doen met slechts enkele tientallen toeschouwers, staan nu de meeste stages al bezaaid met een groot aantal bezoekers. Een hele hoop trok naar District 5 om meteen in het diepe te duiken op de softe technobeats van Gentenaar Maxim Lany. Deze week kondigde hij nog een event aan met zijn label CLOSER in het Wintercircus in zijn thuisstad, maar eerst trapt hij zijn festivalseizoen af in Limburg. De meest fancy uitgedoste vroege vogels waren hier te vinden, maar of de muziek van Lany echt indruk op hen maakte is een ander verhaal. Daarvoor ontbrak het nog aan een onvergetelijk hoogtepuntje om er een echt geslaagde opening van te maken, al klonken de ritmes en melodietjes wel heerlijk warm in de oren en kregen we met de bossen rondom ons ook wel een leuk uitzicht zo vroeg op de dag.
Azyr @ District 1 (TheCommon)
Hardstylekicks als fakedrop en om de ophypende sounds te ondersteunen, met dan een vette gated kick erachter: zo valt de set van Azyr in één zin samen te vatten. Veel variatie viel er voor de rest zelfs voor de grootste fan niet op te merken, al was dat voor het propvolle, aan hard techno gewijde District 1 schijnbaar geen enkel probleem. De aanname dat de hype rond het populaire genre toch ietwat gaan liggen lijkt, blijkt gezien de opkomst hier toch niet echt te kloppen en gelukkig stopte de Brit er voor de fijnproever ook nog wat details in ter afwisseling: de Braziliaanse Rio de Janeiro-drums en housedeuntjes werden door de man in blote bast ook als extraatje aan het publiek gegund. Toch hadden we het na een dik halfuur wel gezien en trokken we toen Azyr zijn set net doormidden sneed naar de hippere geluidsschildering die Benwal op het punt stond te starten.
Benwal @ District 2 (MODUL’AIR)
Met al vroeg in zijn set een lekker remixje van “Do it again”, dat op flink wat bijval en meegelip bij de dansers kan rekenen, laat hij zien wat groovy echt betekent. Het volume wordt omhoog gedraaid omhoog en de bas zet onze trommelvliezen aan het vibreren. Net is gisteren heeft Modul’air hier vandaag weer een knaller van een line-up neergezet, waarvan Benwal dusdanig het eerste hoogtepuntje is. Met zomerse, snelle anthems als “Rush (I don’t wanna wait)” liet hij er geen twijfel over bestaan dat de festivaldag op gang geschoten was. Even later was het plaatje compleet, toen de externe krachten van de weergoden even alles wat ze in hun mars hadden lieten neerdonderen tijdens “It feels so good” van Sonique en even erna de zon haar stralen vanachter het wolkendek naar beneden liet vallen. Met een UK garage-remix van Calvin Harris’ “I’m Not Alone” deed de Groninger alle handen opstijgen, om met “Dive” een einde te maken aan de duik in de mateloos interessante tracklist van Benwal, die heel wat 90’s invloeden omvatte.
Funk Tribu @ District 2 (MODUL’AIR)
En maar wat graag bleven we plakken bij District 2, waar Funk Tribu dezelfde lijn aanhield als Benwal, maar dan net iets meer naar de techno- dan naar de nu-trancekant leunde. De vettige baslijnen en stevige kicks vliegen boven de hoofden van de mensenzee, want dat is letterlijk wat er binnen de drie muren van District 2 stond. Het was over de koppen lopen, maar op zoek gaan naar een plaats in de massa werd absoluut beloond. Als een meester in zijn vak nam Funk Tribu zijn toeschouwers mee op sleeptouw in een twee uur durende sessie vol euforie en retro-futuristische beats. Na elke drop keek hij voorzichtig en subtiel naar het publiek, maar de Colombiaan moest zich geen zorgen maken: elke keer krijgt hij meer dan terecht de gewenste, dankbare bevestiging terug. “Viento”, “Spectral Bells” van Pegassi en “I Got It For You” waren uitblinkers, maar eigenlijk was de hele set een mooi aaneen gemixte opeenvolging van bangers. Het gevolg: Funk Tribu deed je zweven, eender welke substantie je in je lijf had. Twee uur zijn zelden zo snel voorbij gevlogen. De set van het weekend? Het zou zomaar eens goed kunnen.
© Keyani Immens
Miss Monique @ District 5
Wie niet zozeer op de hoogte is van het reilen en zeilen in de technowereld, zou gedacht kunnen hebben dat gisteren om half tien Amelie Lens de dj-booth in District 5 bevrouwde. De oplettende bezoeker zag echter enkele groene lokken heen en weer zwieren op de zachte technoritmes en stelde vast dat Miss Monique met haar vingers aan de knoppen zat. Na een prima set op Voodoo Village vorig jaar tekenden we tezamen met een volle tent present, al was de beleving wat ondermaats. Hoewel de Oekraïense dj haar best deed met nummers als “The Techno Code” en “Beats For The Underground” konden we ons niet van de indruk ontdoen dat ze al betere sets uit haar mouwen heeft geschud. Wat de zesduizend man daar tegenover zette, was echter wel onverdiend te noemen. Nauwelijks was er beweging te zien op de warme bassen en soms lange breaks van Miss Monique en als die er toch al was, waren het negen van de tien monden die bewogen. De vastelling dat District 5 vooral een schuilplaats was in plaats van een dansvloer, leek ons daarom terecht.
HUGEL @ District 4 (Magnifik)
Aan de staart van de door de twee Extrema-zeepaardjes gevormde vlinderstructuur maakte HUGEL zijn opwachting. De dj bracht ritmes met felle kleuren en vrolijke touches aan de man en liet de beats tussendoor regelmatig even rusten door plaats te maken voor allerhande andere instrumenten die aan de zomer doen denken. Cubaanse salsa, exotische drums en trompetten, en Spaanse banjo’s en castagnettes passeerden zo de revue. Daar doorheen had hij nog ruimte voor Belgisch klassieker “Pump Up The Jam” en uiteraard megahit “I Adore You”, dat in een collectief meezingmomentje dat de Fransman graag in de verf zette resulteerde. Zo nam een van de populairste dj’s van de affiche ons aan het einde van de dag mee op wereldreis doorheen zuiderse en Mediterraanse landen. De enige domper op de feestvreugde was het niet zo zuiderse weer, waardoor velen elders onderdak gingen zoeken. Het blijft België natuurlijk, al mogen we na een overwegend droge zaterdag wederom niet klagen: qua weer niet, en al zeker niet qua muziek.
