© Colin Smith
Angel Deradoorian heeft altijd haar eigen gevoel gevolgd. Gelukkig maar. Het leverde eigenzinnige songs op bij Dirty Projectors en Decisive Pink. Onder haar naam Deradoorian heeft ze nu haar derde album uitgebracht, Ready for Heaven. Een titel die relativerend grappig bedoeld is. Een insteek die nodig blijkt om te kunnen reflecteren op de wereld waarin de mens zich nu bevindt.
Angel Deradoorian zit er huiselijk bij, deze ochtend, ergens in Los Angels. De Wi-Fi-verbinding moet liefst negen tijdzones overbruggen. Maar dat is het alleszins waard. Om deze Amerikaanse zangeres, met Armeense afkomst, beter te leren kennen. Net als in haar werk, geeft ze vandaag een inkijk in haar leven, tot in de kleinste verbindingen van haar menselijk brein. Met haar recente album Ready for Heaven als rode draad. ‘Het heeft lang geduurd. Ik ben er al in de covid tijd aan begonnen. Het is een opluchting om het eindelijk te kunnen delen met de wereld.’ Angel praat duidelijk, met een diepe ondertoon van emoties en persoonlijke gevoelens. Een ondertoon die gedurende het gesprek steeds meer een boventoon zal gaan worden. ‘Mijn muziek is heel persoonlijk en mijn teksten gaan soms echt diep. Maar daarmee is niet gezegd dat het ook zwaar is om zoiets uit te brengen. Dat denkt de buitenwereld. Het wordt nauwelijks geaccepteerd om je kwetsbaarheid te tonen.’ En dat is nou net, wat Angel wél doet. ‘Ready for Heaven gaat deels over mentale gezondheid. Over die van mij, maar ook van andere muzikanten in de Verenigde Staten, die zich niet gesteund voelen. Mijn songs laten vooral een persoonlijke reflectie zien. Hoe ik de wereld zie en voel, als een Amerikaanse. In een Westerse wereld die zwelgt in overconsumptie. Terwijl de rest van de wereld het heel zwaar heeft en uit elkaar dreigt te vallen. “No No Yes Yes” gaat daar bijvoorbeeld over: het wij-zij denken en de poging daarin een balans te zoeken. De tekst klinkt wanhopig:‘And i’m waiting now, I’ll wait again, What i’m waiting for? Why pretend? This is the end.’
© Colin Smith
Maar bood covid niet juist een kans om opnieuw te beginnen met de wereld en de mensheid? ’Misschien… ik heb mij toen heel erg verdiept in de Amerikaanse geschiedenis. Wat er nu gebeurt, lijkt helaas onvermijdelijk. Ik ben een anti-kapitalist. En gelukkig zien steeds meer mensen in, dat ze hun tijd en energie verdoen in een wereld van hebzucht. Hebzucht door individuen, door bedrijven en ook door de overheid. Door covid hebben we ons gelukkig wel gerealiseerd, dat we gewoon moeten genieten van ons leven. Maar de hogere machten laten dat nog nauwelijks toe, zeker niet in ons land. Daar gaat dit album over. Ready for Heaven is geen directe aanklacht, maar een persoonlijke reflectie. Om mensen te laten nadenken over hun situatie in de wereld. En hoe ze daaruit hun leven kunnen leiden.’ Met een boodschap? ‘Nee, het is voer om in contact te komen. Met jezelf en natuurlijk met anderen. Ik vind het belangrijk dat mijn songs kunnen leiden tot gesprekken en verbinding. Songs die dieper gaan dan alleen liefdesverdriet en bedrog.’ Ze lacht: ‘Iemand moet toch schrijven over de shit in deze wereld?’
Angel gebruikt vandaag vaak de woorden ‘Verenigde Staten’, ‘Amerika’, ‘dit land’. Ze zijn belangrijk in de context van haar muziek. ‘Ik stond altijd al sceptisch tegenover hoe regeringen een land besturen en omgaan met de mensen. Maar nu zijn we helemaal verzeild geraakt in chaos en verwarring. Het lijken de laatste stuiptrekkingen van een stervend rijk. En ik ben niet eens meer verbaasd. Het ligt in de tijdlijn. Maar het is wel nieuw, om dat op deze schaal te moeten ondergaan.’ Ze noemt vele voorbeelden, zoals de positie van kunst en muziek in ‘haar’ land. ‘Zei ik ‘mijn land’? Echt? Zo voelt het eigenlijk al lang niet meer. Kunst mag alleen nog bijdragen aan wat ze noemen de ‘nationale identiteit’. Het is allemaal uit angst om de eigen macht te verliezen. Aan mensen die inzien dat je wél op een andere manier kunt leven en de macht wél anders kunt structureren.’
En wat kun jij daarin betekenen, als de muzikant en de mens Angel Deradoorian? ‘Ik wil vooral eerlijk zijn. Over hoe de realiteit voelt voor veel mensen. Wij kunstenaars hebben gelukkig onze eigen communities. Wij ondersteunen elkaar. En leren daarbij ook onszelf en elkaar beter kennen. De wereld zou eigenlijk ook die kant op moeten gaan, als één community. Waarin ik mijn leven, mijn ervaring en muziek kan delen. Als een steun, maar ook als een middel van communicatie. Het nummer “Hell Island” sluit daar op aan. De tekst gaat enerzijds over de harde erkenning wat er gebeurt in deze wereld: ‘Collect remains of genocided, Collect the stories of all time, Correct the faults of power’s minded, Correct the decimated mines.’ Maar ik sluit af met de herinnering dat wij uiteindelijk allemaal mensen zijn: ‘I know the spirit’s other side now, I know we’ll rise up one more time, Unite…’
Angel loopt over één jaar precies vier decennia rond op deze aardbol. ‘Alles wat ik uitbreng, is een weerslag van een bepaalde periode. En wat ik daarin heb geleerd. Kijk, er zijn principes en persoonlijkheidskenmerken die nooit zijn veranderd. Maar in mijn muziek zit er steeds meer van wat ik heb geleerd in het leven: van de geschiedenis, van andere mensen, andere landen of van wat mijn vrienden hebben meegemaakt.’ Dus we leren jou kennen door naar je teksten te luisteren? ‘Zeker wel. Zo gaat “Storm In My Brain”, de eerste song op Ready for Heaven, over mijn geestelijke gesteldheid. Hoe ik me voel als muzikant in een land dat neerkijkt op kunst. Over het gevoel om waardeloos te zijn: De tekst is metaforisch, maar zeer duidelijk in het gevoel: ‘There’s a storm in my brain, Raining on my day, Winds from the west, And ice from the east, It’s making me go insane, I don’t wanna feel it again, I don’t wanna do it again’.’
Angel gebruikt graag metaforen uit de natuur. Is het om de nietigheid van de mens uit te drukken, te midden van deze overweldigende natuurkrachten? ’Ja, soms voel je je machteloos en hulpeloos in deze wereld. Maar er zijn ook genoeg dingen waar we als mens wél invloed op hebben. Daarom open ik het album ook met dit nummer. “Storm In My Brain” gaat over het ombuigen van negatieve patronen in je denken en doen. Je doet daarin je best. En je voelt teleurstelling en zelfs schaamte, als je weer eens terugvalt. Het gaat zowel over het schuldgevoel als het toelaten ervan. Niet alleen in de tekst, maar misschien zelfs vooral in de sound. Zoals dat geluid van die storm. Daar heb ik de hele song omheen gebouwd.’ Een werkwijze die goed werkt voor Angel… ‘Ik voel me ook meer een producer, of een visual artist, dan een traditionele muzikant. Ik hou meer van sounds die een song leiden, dan dat ik op gitaar een tekst ga schrijven. Bij sounds horen bepaalde beelden, en omgekeerd. Dus met geluiden, en kunst in het algemeen, kun je een geheel nieuwe wereld bouwen. Dat vind ik geweldig.’
Ready for Heaven is het derde album, dat ze uitbrengt onder haar achternaam, na The Expanding Flower Planet (2015) en Find the Sun (2020). Albums die allemaal anders klinken, maar ergens toch ‘heel Deradoorians’ zijn. ‘Op Find the Sun was ik op zoek naar spiritualiteit. Ik mediteerde veel, om mezelf te verzoenen met wie ik was, als mens. Het is een serieuzer album dan Ready for Heaven. Op Ready for Heaven zit juist meer humor. Ik hou van humor. Maar durfde die kant van mij niet in mijn muziek toe te laten. Nu is dat toch gelukt. Veel songs zijn op een bepaalde manier grappig en vrolijk, terwijl ze toch over heel serieuze onderwerpen gaan. Overall kun je misschien zeggen: de songs zijn wat speelser geworden, in teksten én in de productie.’ Ze moest daarvoor, zoals ze zelf zegt ‘echt wel uit mijn comfortzone kruipen’. Maar ze voelt zich nu wel weer wat vrijer. ‘Zoals de titel Ready for Heaven… . Het was een grapje dat ik maakte met een vriend: wij zijn allemaal artiesten die een bestaan willen opbouwen. Dat is soms zwaar en dan zeggen we ‘Ready for Heaven!’… Zo helpt humor ons om te relativeren. Soms moet je gewoon lachen om jezelf. Of om de absurde werkelijkheid van het bestaan. Anders ga je eraan kapot.’
© Colin Smith
En ben je dan ook tevreden met dit album? Je bent hiervoor immers uit je comfortzone gegaan? ‘Nee’, lacht ze, ’ik ben nooit tevreden. Het kan altijd beter. Dat hebben veel artiesten, denk ik. Je hebt iets in je hoofd en dat wil je precies zo. Maar dat kan dan niet, of net niet helemaal. Bijvoorbeeld omdat je niet de middelen of het geld hebt, of je loopt tegen deadlines. Ik ben ook nog eens neurodivergent. Ik heb er dus moeite mee, om in mijn hoofd alles netjes op een rijtje te krijgen. Teksten schrijven doe ik dan ook in tijdsblokken. Anders wordt het een puinhoop.’ Om die redenen is het aantal optredens dan ook beperkt. Hoewel Angel ze wel heel leuk en belangrijk vindt. ‘Om nieuwe mensen te ontmoeten en contacten te leggen. Helaas kost me dat nu te veel tijd, geld en energie om het allemaal zelf te doen.’ Natuurlijk was er wel een releaseshow. ‘En die voelde geweldig. Om de nummers live te spelen waaraan ik zo lang had geschreven en geschaafd…’Er lijkt eindelijk enige trots door te sijpelen… ‘Ik voel me nu ook steeds prettiger op een podium. Van nature ben ik verlegen en bleef ik vaak liefst op de achtergrond. Maar door mijn ervaring met Decisive Pink durf ik nu ook op de voorgrond te treden. Ook mijn Black Sabbath coverband heeft daarbij geholpen. Ik ben dan Ozzy. Ja, ik weet: dat klinkt allemaal heel vreemd. Maar het heeft me wel mooi geholpen om expressief te zijn.’
Het is duidelijk… Angel leert en groeit. Zonder haar morele waarden te verliezen. Integendeel, Ready for Heaven is een zeer persoonlijke reflectie op deze tijd en op deze wereld. Een reflectie die niet alleen is opgebouwd uit zinnen, maar ook uit emotionele sounds. Die sterker kunnen zijn dat wat een mens ooit onder woorden kan brengen. Ready for Heaven is zeker geen gemakkelijke kost, maar Deradoorian biedt ook houvast en hoop. Zoals op “Golden Teachers”, waar ze zingt: ‘Everything is fine and enjoy yourself.’ Ze glimlacht: ‘Dat is toch wat iedereen eigenlijk wil doen, in deze wereld? Nou, laten we dat dan ook doen…’ En gelijk heeft, Angel Deradoorian, bewoonster van Los Angeles, van deze wereld, anno 2025: Laten we dat dan ook doen…
Facebook / Instagram / Bandcamp
