Lady Gaga heeft eigenlijk geen introductie meer nodig. Voor wie de laatste twintig jaar de media niet gevolgd heeft, vatten we het nog even samen. In 2008 brak de zangeres door met haar debuutalbum The Fame. Deze stond vol met hits. Denk maar aan “Just Dance”, “Poker Face” en “LoveGame”. Hierna bleef de zangeres het popgenre definiëren met het donkerdere Born This Way en het experimentele Artpop voordat ze met Joanne een redelijke genreswitch maakte. Dit album was namelijk veel rustiger en meer ingetogen. Lady Gaga bewees door haar twee jazzalbums met Tony Bennet nog meer dat ze een muzikale kameleon is. Met Chromatica keerde ze wat meer terug naar de elektronische en extravagante kant, maar het zijn de nieuwe singles die pas echt terugkeren naar de hoogdagen.
Voordat het duidelijk was dat er een nieuw album aankwam, bracht Lady Gaga samen met Bruno Mars de single “Die With A Smile” uit. Deze blijkt nu ook op het album te staan. De singles “Disease” en “Abracadabra” gaven meer een idee van het album. Deze laatste kwam uit ter gelegenheid van de Grammy’s en was direct een schot in de roos. Qua sfeer gaat de zangeres terug naar haar vroegere stijl. Zo voelde de videoclip van “Abracadabra” enorm aan als een nieuwe versie van “Alejandro”. De donkere sfeer zit enorm in de promotie van het nieuwe album en dat maakte ons erg benieuwd.
Lady Gaga maakt een frisse mix tussen haar gouden popformule en wat experimenteren met nieuwe dingen. Zo speelt ze met typische popelementen en de donkere kant van het album die geaccentueerd wordt met aanstekelijke beats en nog redelijk wat gitaren. Vooral op “Shadow Of A Man” maken deze indruk. De bridge van “Killah” stelt ons qua leuke beats niet teleur en “Perfect Celebrity” is een mooie combinatie tussen popstrofes en een sterk rockrefrein. De meeste songs nemen ons ook vanaf de eerste seconde mee. Kijk maar naar de intro van “How Bad Do U Want Me”, die wat speciaal is en daarom direct aanslaat. Dat is ook typisch de persona van Gaga, van iets excentriek iets prachtig maken. Dit trekt ze dan ook door op het album.
De stem van de zangeres is nog altijd haar grootste sterktepunt. Dit omdat ze er enorm mee kan spelen en de capaciteit heeft om haar manier van zingen te laten variëren op de verschillende nummers. Zo bevat het refrein van “Don’t Call Tonight” enkele hoge en sterke noten. “Zombieboy” heeft dan weer wat meer nonchalant gezang, waardoor het nummer qua sfeer een donkerdere versie van “Summerboy” wordt met wat dansbare disco en wat gitaarinvloeden. Zo zouden wel meerdere nummers uit de beginjaren kunnen komen, maar toch legt Lady Gaga er een extra laag op. Zo voel je dat ze wel een evolutie als artiest heeft meegemaakt en dat dit niet gewoon een hoop op nieuwe populariteit is. Dit ook door de authenticiteit die ze in haar stem legt, maar ook door het feit dat ze nieuwe dingen probeert en niet klakkeloos haar hoogdagen gaat kopiëren.
Het album bevat een hele mooie cohesie qua sfeer en thematieken en vormt zo echt een geheel. Natuurlijk is dit buiten “Die With A Smile” gerekend, dat als ballade wat uit de toon valt. Ook “Blade Of Grass” is een rustiger nummer, maar heeft wel die donkere productie die “Die With A Smile” niet heeft. Als de toevoeging van dit nummer een strategische zet was of altijd al de bedoeling was is onduidelijk. Begrijp ons niet verkeerd: het houdt zeker stand als song, maar het past gewoon niet bij het geheel van het album.
Mayhem is van het niveau dat de fans van Gaga verwachten en eerlijkgezegd ook verdienen. Lady Gaga heeft zich al genoeg bewezen om te weten dat ze het kan en doet het wederom maar eens. Buiten de kleine opmerking rond “Die With A Smile” hebben wij niet veel kritiek op Mayhem. Het album vormt een sterk geheel en bouwt verder op wat we graag horen van de zangeres. Toch is dit niet zomaar één om in het rijtje te komen staan, want Lady Gaga experimenteert ook verder waardoor het geheel er uitspringt. Ondanks een titel als Mayhem, wat chaos betekent, is het niveau van de zangeres een zekerheid waarop we kunnen rekenen in de chaos van de muziekwereld. De dame heeft er namelijk al veel gedaantes aan overgehouden en erg veel geprobeerd, maar ze blinkt telkens weer uit.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Killah”, ons favoriete nummer van Mayhem, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
