Harakiri was een zelfmoordmethode onder de Japanse samoerai, waarbij een samoerai zijn eigen buik opensneed, alsook de naam van een skigebied in Oostenrijk. Het is daarmee een perfecte term voor de deprimerende muziek van de Oostenrijkse blackmetalband Harakiri for the Sky. De band bestaat uit zanger Michael V. Wahntraum en Matthias Sollak die bas, gitaar en drums speelt. Sinds de oprichting in 2011 hebben ze vijf albums uitgebracht, waarop ze zwaarmoedige postblackmetal maken met tevens zware teksten over onderwerpen als depressie. De laatste release, Mære, die ook invloed van blackgaze bevatte, was enorm sterk en een zeer goed voorbeeld van de duistere stijl van de band.
Van het nieuwe album Scorched Earth kwamen al vier singles uit: “With Autumn I’ll Surrender”, “Heal Me”, “Street Spirit (Fade Out)” en ten slotte “Keep Me Longing”. Wie denkt: ‘ik ken dat derde nummer’ heeft gelijk, want dit is een cover van Radiohead, geheel in eigen stijl. Zoals de singles al lieten uitschijnen, is Scorched Earth net als zijn voorganger heavy en duister, wat evengoed blijkt uit de titels en teksten van de nummers. Harakiri for the Sky doet dit niet alleen: aan de tracklist zien we dat er samenwerkingen zijn met andere blackmetal- en blackgazebands Austere, Svalbard en Groza.
Scorched Earth is een duidelijk heavymetalalbum met een atmosferisch geluid, waarbij zware gitaren samen met hoge, galmende gitaren een muur van geluid creëren. Er is echter ook ruimte voor zachtere piano- en gitaarpassages, al zijn deze vaak korter dan de hardere delen. Het samenspel van al deze geluiden sleurt je van begin tot eind mee in een moeras van wanhoop. Harakiri for the Sky weet op Scorched Earth een balans te vinden tussen subtiele emotie en directe agressie in hun muziek. Dit contrast is duidelijk in de eerste twee nummers: “Heal Me” valt meteen aan met loodzware riffs. Het daaropvolgende “Keep Me Longing” is ook heavy, maar een stuk meer atmosferisch en emotioneel, mede dankzij melodische gitaarriffs. Daarnaast heeft dit lange nummer een paar rustige gitaarpassages die voor een mooie dynamiek zorgen.
Hoewel de overige tracks vooral een afwisseling tussen deze twee sounds laten horen, vallen een paar momenten meer op. In het begin van “Without You I’m Just a Sad Song” wisselt de band zware gitaren af met een zachte, meer luchtige riff, wat een onderbreking van de duistere sound geeft. “Too Late for Goodbyes” is een agressiever nummer, maar zangeres Serena Cherry van Svalbard balanceert dit uitstekend met haar dromerige zang. En dan is er natuurlijk nog de cover van “Street Spirit (Fade Out)”. In het begin lijkt deze afsluiter uitzonderlijk rustig voor de band, enkel versterkt met stevige drums, maar Harakiri for the Sky eindigt dan toch ook hier met hevige gitaren.
Passend bij de sound zijn de teksten op Scorched Earth zwaarmoedig van aard. Veelal lijken deze te gaan over destructieve liefde, een voorbijgegane relatie en het gebrek aan hoop op een beter leven. Geen vrolijke onderwerpen dus, maar fraai om naar te luisteren wanneer je de schoonheid in deze negatieve emoties kunt zien. De hoogtepunten op de plaat, “Keep Me Longing” en “I Was Just Another Promise You Couldn’t Keep”, zijn dan ook tracks die zowel in muziek als tekst een wanhopig gevoel uitdragen.
Scorched Earth is dus een uitstekend album, vol atmosfeer en met een balans tussen agressie en subtiele emoties. Alle nummers dragen bij aan het geheel, waardoor Scorched Earth een sterke samenhang heeft. Het is qua stijl en niveau vergelijkbaar met, of wellicht nog beter dan, voorganger Mære. Harakiri for the Sky is de komende tijd in zowel België als Nederland live te zien: Op 14 april staan ze in Tivoli Vredenburg in Utrecht, op 17 april in Hedon in Zwolle en op 18 april bezoeken ze België in Cactus Muziekcentrum in Brugge.
Facebook / Instagram / Bandcamp
Ontdek “I Was Just Another Promise You Couldn’t Keep”, ons favoriete nummer van Scorched Earth, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.