Opvallend weinig mensen zullen de naam Bob Mould kennen. Nochtans is de man een groots rockmuzikant die samen met de betreurde Grant Hart in de jaren tachtig Amerikaanse punk mee op de kaart zette met Hüsker Dü. In de jaren negentig richtte hij de band Sugar op. Copper Blue is nog steeds een van die rockplaten die meer dan goedkeurend beluisterd werd door de goden en vele ondermaanse stervelingen. De man uit het dorpje Malone, New York, schreef daarnaast ook een heel aantal soloalbums bij elkaar en eigenlijk switcht hij zonder scrupules van de ene band naar de andere. Een vaststaand feit: het is en blijft steeds classic en vintage Mould.
Opvallend bij alle nummers die de man schrijft, is het feit dat het steeds heel melodieus klinkt. Het is niet zomaar noisegebroddel, maar het zijn heel meezingbare songs die je na een half refrein al kan meebrullen. Zet gerust “Changes” of “Diane” eens op van respectievelijk Sugar en Hüsker Dü. De zang is ook altijd zo anders op tape gezet; het lijkt alsof de zanger twintig meter van de microfoon staat geposteerd om dan zijn tekst van ver te brullen. Nieuwe single “Here We Go Crazy” begint met een kort stukje muziek dat zou kunnen opgelegd worden wanneer je een sauna bezoekt; een tikkeltje oosters met een licht gehalte ‘om mani padme hum’. De registers worden wel al vanaf de tiende seconde opengetrokken en we voelen dat deze song zo op een plaat van Sugar had gekund. We zien zo op ons netvlies hoe duizenden fans het refrein meebrullen omdat het eenvoudigweg aanstekelijk is. Meestal doet de singer-songwriter niet aan ingewikkelde solo’s en dat is nu niet anders. Intro, strofen, refreinen en outro, en dat op de coolste rockmanier. We hadden toch gezegd dat dit classic en vintage Mould is!
Op 7 maart komt het vijftiende solo-album Here We Go Crazy uit.
Facebook / Instagram / Website
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
