© CPU – Nathan Dobbelaere (archief)
Het grote publiek leerde Stien den Hollander kennen door haar deelname aan het Eurovisiesongfestival in 2022. Toch timmert de Nederlandse al een stuk langer aan de weg en is wat we de jongste jaren zien het resultaat van diep en ver graven. Dat mogen we zelfs vrij letterlijk nemen, want wie goed naar de teksten van S10 luistert, ontdekt dat er behoorlijk wat zorgen in het hoofd van de twintiger ronddwalen. Na de clubs en festivals onveilig gemaakt te hebben met haar album Ik Besta Voor Altijd Zolang Jij Aan Me Denkt, is het nu de beurt aan de theaters. In deze meer intieme setting presenteert ze haar muziek onder de noemer Groeipijn, een benaming die gaandeweg duidelijk wordt.
De tekst die voorgelezen wordt nadat de muzikanten hun plaats ingenomen hebben, raakt meteen diep. Stien lijkt slechts een speld in de hooiberg genaamd de wereld te zijn, en ook wij voelen ons even heel klein. De artieste neemt echter meteen haar plekje in wanneer “De Straten Versieren Met Bloemen” de avond van een eerste streepje muziek voorziet. Halverwege de song daalt een wit doek neer, waarachter de artieste helemaal zichzelf kan zijn. In een veilige bubbel. Ver van alle zwaarte.
Wie S10 al wat langer volgt, weet dat de Nederlandse geen makkelijke jeugd achter de rug heeft. Met de documentaire Storm om mij heen doorbrak ze het taboe rond mentale gezondheid en psychoses, iets waar ze zelf aardig mee worstelde. Vooraleer we het tweede nummer te horen krijgen, zorgen lichtflitsen en heel veel stemmen door elkaar voor een gedesoriënteerd gevoel. “Van Kant” komt daardoor nog harder binnen dan het zonder deze context zou doen. De song dateert alweer van 2017 en debuutplaat Antipsychotica, maar ook in een nieuw jasje komen de woorden akelig dichtbij. Dat het niet goed ging met de artieste toen ze haar eerste album maakte, ligt er dubbel en dik op en net daarom is het zo mooi dat ze haar muziek vandaag in het theater kan brengen.
Tussen de liedjes door vertelt Stien af en toe een verhaaltje. De woorden zijn zorgvuldig gekozen, maar dat er een gepassioneerd verteller schuilgaat in de Nederlandse, hebben we al gauw door. Zo heeft ze het over de eerste liedjes die ze schreef en hoe ze als zelfzekere puber contact opnam met een zaaltje waar ze even later haar eerste optreden zou geven. Het liep echter niet van een leien dakje, want een week voor die belangrijke dag, besloot de laptop van Stien er de brui aan te geven. Gelukkig kon ze in zo’n situaties altijd naar haar grootvader, die bij het tankstation een pakje sigaretten ging halen dat ze vervolgens op de bank mocht oproken. Diezelfde grootvader schonk haar ook een nieuwe laptop en zo was het allereerste optreden van S10 een feit op Oerol. Op diezelfde plek mocht ze deze zomer een try-out spelen van wat we vanavond te horen krijgen.
Dat er veel werk in deze show zit, geloven we meteen. De eens zo uitbundige nummers zijn behoorlijk teruggeschroefd in omvang, zonder daarbij aan intensiteit in te boeten. De Nederlandse lijkt daardoor dichter dan ooit bij haar publiek te staan en dat mogen we vanavond zelfs letterlijk nemen. “Masker Af” wordt ergens middenin de zaal ingezet en moet helaas met wat technische mankementjes afrekenen. Een krakende microfoon dreigt even roet in het eten te gooien, maar onderstreept de breekbaarheid die de artieste zo graag in de verf zet.
Hoewel S10 duidelijk het comfortabelst is met een microfoon in de hand, besluit ze die even aan de kant te zetten voor “Vleugels”. Ze schreef het nummer op gitaar, een instrument dat ze al lang speelt maar naar eigen zeggen nog steeds niet zo goed beheerst. Dat ze bovendien last heeft van zweethanden blijkt het allemaal nog een stukje lastiger te maken dan het initieel zou moeten zijn, maar even later weerklinkt de song in zijn kleinst mogelijke versie doorheen de Arenberg. Met enkel haar stem en wat zachte gitaarklanken weet Stien ons te betoveren en ook “Adem Je In” weet een diepe indruk na te laten.
Dat deze liedjes normaalgesproken vooral floreren in volle concertzalen en op festivalweides, lijken we steeds meer te vergeten. Met een drieluik bestaande uit “Zondagskind”, “Nooit Meer Spijt” en “Dans Mij Naar Huis” mogen de muzikanten rond de artieste even wat meer geluid maken. Stien zelf neemt elke kans om over het podium te dansen alsof ze nooit ergens anders thuishoorde. Rode lichten, duistere klanken en dansbare beats zorgen voor een groot contrast met het engelachtige “Licht” dat luttele minuten eerder weerklonk.
Het laatste hoofdstuk dat S10 aansnijdt, begint met een verhaal over Jim White, een Amerikaanse singer-songwriter die een constante vormde in het leven van de Nederlandse. Vorig jaar zag ze de inmiddels zestiger aan het werk in een klein dorp, waarna ze zijn boek kocht. Dat boek heeft ze ook mee op haar theatertour en wel met een goede reden. Ze leest namelijk een fragment voor over het nummer “A Perfect Day To Chase Tornados”, een intens en emotioneel geladen track die White doorheen de duisternis hielp. Dat is dan ook de boodschap die Stien ons wil meegeven; het is bijzonder sterk om jezelf uit de duisternis te hijsen. Even later brengt ze een Nederlandse hertaling van het lied dat duidelijk ook bij haar nog steeds een gevoelige snaar raakt. Een cover van “Kronenburg Park” neemt ons terug mee in de tijd, maar het is de eigenwijze versie van Lana Del Rey haar “Paris, Texas” die blijft nazinderen. Breekbaar, hoopvol, maar vooral overduidelijk Stien!
Dat Stien enorm gegroeid is als artiest doorheen de jaren, wordt nummer na nummer duidelijker. De groeipijnen die daarbij de kop op staken, lijken het allemaal waard te zijn geweest, want in de Antwerpse Arenberg bewees S10 dat haar liedjes ook in een kleine setting overeind blijven. Meer zelfs, de focus kwam meer dan ooit te liggen op de teksten van de Nederlandse en die blijken ijzersterk te zijn. Met geen enkel zwak moment in een show die ons meer dan eens een traan deed wegpinken, toont Stien den Hollander dat de toekomst er rooskleuriger uitziet dan ze enkele jaren geleden had durven dromen.
S10 stelt haar theatervoorstelling Groeipijn nog voor in Gent op 27 november, daarna trekt ze richting het noorden, waar ze onder meer in Groningen, Rotterdam en Den Haag staat.
