Sommige bands nemen tien albums de tijd om door te breken en sommige hebben slechts een goed eerste album nodig om hun carrière lang op te kunnen teren. Electric Six behoort duidelijk tot die laatste categorie. Al ruim twintig jaar weet de Amerikaanse groep te leunen op het grote succes van debuutplaat Fire, waarop nummers als “Gay Bar”, “Danger! High Voltage” en “Dance Commander” een plekje hebben veroverd in het collectieve geheugen. Hoewel de groep nadien nog voldoende nieuw materiaal heeft uitgebracht en zeker wat kleine succesjes heeft gehad met langspelers als Switzerland en I Shall Exterminate Everything Around Me That Restricts Me from Being the Master, probeer die titel maar eens op een bierviltje kwijt te kunnen, weet het toch steeds succesvol terug te vallen op die eerste plaat. En die eerste, die stond gisteren in het zonnetje in een afgeladen Djingel Djangel.
Bij de zoveelste passage van de band in ons land, we zijn de tel na de vijfde ontmoeting kwijtgeraakt, nam Electric Six singer-songwriter Vanity Fairy mee. En dat was een verschijning waarvoor het woord flamboyant zelfs nog te klein is. Met een iets te grote glitterjurk met rode pluimen en behoorlijk felle make-up stond de Britse dame vanaf de start in de spotlight, maar al snel werd duidelijk dat al die tierelantijntjes niet nodig zijn om indruk te maken. Nee, op het podium stond een waar podiumbeest van vlees en bloed dat met haar stem al genoeg indruk maakte. Nummers als “He Can Be Your Lady” en “Love Me Right” waren muzikale warme dekentjes tegen het koude, gure weer van de afgelopen dagen, en “Tops of the Pops”, haar laatste single, was een fijn hoogtepunt van de set. Leuke verschijning, nog leukere muziek.
‘Nine o’clock, it’s disco time.’ Althans, dat was de gedachte van het publiek, want toen Electric Six begon met spelen, veranderde de ruimte in een discobalzaal. Ondanks dat Djingel Djangel niet de grootste zaal is en het afgeladen vol was, zag je vooraan nog voldoende mensen hun beste moves tevoorschijn halen. Moves waar zelfs de frontman, als we hem na afloop mogen geloven, van onder de indruk was. En ergens was het ook niet gek dat het publiek de beentjes losgooide. Electric Six speelde zijn eerste paar nummers namelijk al meteen als een onstuitbare machine en swingde ermee als een tierelier. Het sterk gebrachte “Naked Pictures (Of Your Mother)” liet de zaal al vroeg pieken, en ook bij de grote hit “Gay Bar” ging het publiek volledig los.
Ondanks dat we in de intro aanhaalden dat Electric Six het vooral moest hebben van zijn debuutplaat, en deze inderdaad het grootste gedeelte van de setlist innam, was het optreden van gisterenavond een reis door de volledige discografie. Voor de goede orde: dat is een lijst van ruim twintig albums en ep’s. We zijn muziekbeesten, maar ook niet zó grote dat we iedere track van iedere plaat kennen, waardoor we gisterenavond zo nu en dan verrast werden door een aangename, muzikale ontdekking. “The New Shampoo” van Mustang was zo’n verrassing en bleek door zijn sterke uitvoering en funky ondertoon meteen een schot in de roos en ook tracks als “Window of Time” en “Hot Numbers on the Telephone” van het meest recente album lieten een sterke indruk achter.
Electric Six ging gisterenavond niet bepaald zuinig om met hun grootste klappers en bracht al ver voor het einde de zware jongen “Danger! High Voltage” in de mix. Gelukkig deed de vroege komst niets af aan de sfeer. Nee, door die hit kwam er juist nog wat extra flow in het optreden en ging de band als het ware op cruise control richting het einde van de show. Nooit liet het een steek vallen of schoot het de mist in, zelfs niet toen ze een cover van “Murder on the Dancefloor” brachten. De groep legde zoveel energie en passie in de uitvoering van het nummer dat het zelfs leek alsof het van eigen hand was. En geloof ons, dat lukt lang niet iedereen.
Afsluiten deed de band met de track waarmee de debuutplaat Fire ruim twintig jaar geleden opende: “Dance Commander”. De energieke discoknaller knalde stevig doorheen de kieren van de speakers en lieten de krappe zaal nog een keer collectief laten dansen. Toen de spreekwoordelijke rook was opgetrokken en de leden onder luid gejoel het podium verlieten, konden we concluderen dat Electric Six een uiterst sterke wedstrijd speelde. Het had continu het balbezit en de macht over het spel, en dat pakte de groep maar al te graag met twee handen aan. De band wist met hun mix van humor en strak uitgevoerde discorock het publiek moeiteloos te bespelen. En hoewel ze stevig teerden op de succesvolle beginjaren en vooral nummers van die ene debuutplaat brachten, voelde de uitgebreide setlist nooit als een nostalgische herhalingsoefening. Integendeel, Electric Six speelde met zoveel overtuiging en energie dat elk nummer, of het nu een klassieker van de eerste werken was of een minder bekende track van latere albums, fris en relevant aanvoelde. Prima vermaak op een regenachtige avond.
