In Italië is er in mei al iets te vieren: de Giro d’Italia toert namelijk door het land. Naast sportieve feestvreugde vieren de Italianen van Ufomammut de release van hun elfde album, Hidden. Uit hun Spotify-biografie blijkt dat de band trots is op hun Italiaanse afkomst. We lezen daarin dat Ufomammut op z’n Italiaans uitgesproken moet worden, wat klinkt als “oofomammoot”. Naast de release van hun elfde album vieren de heren ook hun vijfentwintigjarig bestaan. Al sinds het eind van de jaren negentig combineert het drietal hevige riffs met psychedelische en traditionele geluiden. Recentelijk heeft de band drummer Vita vervangen door Levre. Gitarist Poia en bassist/zanger Urlo zijn er al sinds het begin bij. Volgens de band heeft de nieuwe drummer nieuw leven ingeblazen, wat heeft geresulteerd in de release van inmiddels twee nieuwe albums.
Wat niemand die Ufomammut ook maar een beetje kent zal verbazen, is dat Hidden, net als veel van hun eerdere werken, je onmiddellijk bij de lurven grijpt met een overdosis aan catastrofale riffs. Van begin tot eind suizen onheilspellende gitaren langs je oren en wordt het einde der tijden ingeluid door drums als de Doomsday Clock. We krijgen zes nummers vol riffs voorgeschoteld, die gemiddeld bijna acht minuten duren. Kwaliteit boven kwantiteit dus. Het album is opgenomen in de Flat Scenario Studio in de zonnige regio Piemonte. Lorenzo Stecconi zorgde voor het mixen en masteren, terwijl Luca Grossi verantwoordelijk was voor de vocal tracking.
Ook “Leeched”, de eerste single van het album die we op de voorlaatste plaats op de tracklist vinden, borduurt voort op de eerder gezette toon. Een fuzzy gitaar bouwt op, psychedelische effecten klinken langs links en rechts, en wanneer de drums invallen als een sloopkogel, is het nummer vertrokken. Als een pletwals verpletteren de riffs alle stilte. Dat een trio zo’n monumentaal geluid kan voortbrengen, slaat ons met verstomming. Ook de tweede single, “Kismet”, is een pletwals van een nummer. Vijf minuten lang raast het lied voort op een iets sneller tempo dan we van de groep gewend zijn. Dat moeten ze zelf ook gedacht hebben, want de volgende vier minuten wordt het tempo eruit gehaald om ons opnieuw te overdonderen met een salvo aan onheil. De heren overtuigen ons wederom dat ze doommetal maken als de beste. Opnieuw horen we een ronkende bas, geheimzinnige geluiden alsof ze van een andere planeet komen, en natuurlijk de erg hevige riffs. Die worden aan het einde afgewisseld met ijle klanken om het geheel nog net een beetje griezeliger te maken.
Na enkele luisterbeurten concluderen we dat het Italiaanse trio Ufomammut na 25 jaar tot de internationale top behoort als het op doommetal aankomt. Ze combineren moeiteloos de kenmerkende zware riffs van het genre met hun eigen psychedelica. Op Hidden staat geen enkel overbodig nummer. Van begin tot eind suizen de riffs, kletteren de cimbalen en ronken de baspartijen om je oren. “Crookhead” luidt het einde der tijden in als een Doomsday Clock, en dit apocalyptische gevoel wordt tot het laatste nummer vastgehouden. Ufomammut weet als geen ander je mee te nemen op een reis door hun donkere universum.
Ufomammut zal optreden op 24 mei in het STUK kunstencentrum in Leuven en op 16 november in het Wintercircus in Gent.
Facebook / Instagram / X (Twitter) / Website
Ontdek “Crookhead”, ons favoriete nummer van Hidden in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.







