© CPU – Peter Verstraeten
Met onder meer twee keer de ING Arena, die toen nog Paleis 12 heette, en mooie plekken op de affiches van Pukkelpop en Rock Werchter heeft Marcus Fuereder, alias Parov Stelar, er al een hoop grote concerten in België op zitten. Toch koos hij ervoor om het deze keer kleinschaliger aan te pakken met een show in het Koninklijk Circus, dat onderdeel was een theatertournee. We troffen er Fuereder daar enkele uren voor het concert, om het te hebben over die tournee, maar ook het verleden en de toekomst van Parov Stelar.
Je hebt er al veel grote concerten in België opzitten, nu pak je het betrekkelijk kleiner aan met het Koninklijk Circus en een hele theatertournee. Van waar die keuze?
Ik herinner me een gesprek met mijn manager waarin we het hadden over de goede oude tijden, waarin alles echt van start ging. Het gevoel dat je hebt wanneer je dicht bij je publiek kan zijn, is onvergetelijk. We wilden nu in deze tijd vol bullshit weer volop dichter bij het publiek komen en een connectie kunnen aangaan met de mensen en dat soort connectie kan je nu eenmaal niet creëren bij een arenashow. Connectie is echt het sleutelwoord van deze tour.
Benader je een theatershow anders dan een arenashow?
Ik wil het eigenlijk niet vergelijken, want het is vooral anders. Wanneer er vijftigduizend man staat te schreeuwen, is dat een soort golf die je weet te raken en je kippenvel bezorgt. Bij theatershows is het zo dat de mensen ons op het podium goed kunnen zien zweten, maar wij zien hen ook zweten en dansen, wat veel intiemer is.
Zit er dan ook een verschil in benadering per theatershow?
Alles moet samen passen, van de lichten tot de visuals, dus daardoor is de setlist ook vast deze tour.
Als je zou moeten kiezen tussen voor de rest van je leven arenashows of theatershows spelen, wat zou je dan kiezen?
Ik zou voor de theatertournee kiezen, omdat ik de connectie met het publiek zo beter kan voelen. Ik ben bijna vijftig en heb geleerd dat succes veel verschillende gezichten heeft. Een arenatour is natuurlijk een financieel en commercieel succes, waarmee je ook meer mensen bereikt, maar als artiest ben ik geen fan van de muziekindustrie zelf en de grootheid daarvan. In een kleinere zaal kan je je idee beter overbrengen op het publiek en de mensen op de eerste rijen gewoon in de ogen kijken. Je kunt veel beter een oprechte boodschap brengen in een kleinere zaal.
In 2016 bracht je een livealbum uit van je passage op Pukkelpop de zomer voordien. Heb je een speciale band met België?
Natuurlijk. België was een soort verrassing voor ons, want we werden hier van het ene op het ander moment echt groot en volgens mij startte dat met Pukkelpop. De Belgen zijn sowieso een speciaal publiek. Ik weet niet hoe ze bij andere muzikanten reageren, maar bij mij gaan ze er helemaal voor. Je hoopt er als muzikant op dat het publiek met je meegaat op je muzikale reis en aan het dansen gaat.
Is het moeilijk om een band samen te stellen voor een tournee?
Ik zeg altijd dat de juiste muzikanten mij of de band vinden, want het was in feite ook gewoon zo. Natuurlijk is het altijd een uitdaging om als band te werken, want iedereen is anders en dat geldt zeker voor creatieve mensen, die elk een eigen wil hebben. We moeten dus een manier vinden om al die eigen willen samen te brengen, maar de laatste jaren was dat echt niet moeilijk, want we zijn een soort familie geworden. Iedereen heeft respect voor elkaar en het is niet zo dat we enkel op het podium met elkaar opschieten. We spreken ook af wanneer we niet op tour zijn om gewoon een biertje te gaan drinken en bijvoorbeeld over ideeën te praten; daar ben ik echt trots op.
Ik zeg altijd dat de juiste muzikanten mij of de band vinden, want het was in feite ook gewoon zo.
Je muziek is ook een mix van heel wat verschillende creatieve willen. Het wordt veelal als electroswing bestempeld, kan je je daarin vinden?
Heel veel jaren geleden vroeg een journalist in Parijs me hoe ik mijn geluid zou beschrijven en toen had ik geantwoord dat ik swing en elektronische muziek meng, dus hij maakte daar electroswing van en zo geschiedde. Ik zie mezelf vooral als een samplekunstenaar. Het gaat me niet enkel om swing, want ik sample graag veel verschillende muziekgenres. Het zou ook maar saai zijn om enkel in een richting te gaan.
Je werkte voor het album The Art of Sampling met heel wat mensen samen. Is er een artiest waarmee je graag had samengewerkt of waarmee je graag zou samenwerken?
Ik heb altijd wel wat willen doen met Amy Winehouse, maar dat is helaas niet meer mogelijk. Ze was een fantastisch persoon en wat ze te vertellen had, kwam echt van binnenuit.
Zijn er hedendaagse muziekacts die je zou aanbevelen?
Ik heb geen idee. Ik heb de tijd niet om shows en concerten te gaan bezoeken en wanneer ik niet op tournee hou ik me met andere dingen bezig, zoals schilderen. Ik ben ook bezig met iets rondom videokunst, heb een album af met mijn alter ego Stelartronic en zo is is het ook wel genoeg. En daarbovenop ben ik nog eens de vader van een prachtige zoon.
Zit er ook nieuwe Parov Stelar-muziek aan te komen?
Ik heb zelfs al een volledig album af.
Moest je het album moeten beschrijven aan iemand die het nog niet heeft gehoord. Hoe zou je dat dan doen?
Dat is altijd moeilijk om te doen. Als artiest werk je altijd aan dingen waar eigenlijk geen woorden voor zijn en de kunst zelf dienst als beschrijving. Een beschrijving gaan beschrijven is heel moeilijk, maar ik zou zeggen dat het nieuwe album een grote mix is met veel jazz, filmmuziek, wat soul en motown, maar wel met de Parov Stelar-stempel erop.
Had je toen je van start ging durven dromen dat je zo ver zou komen met je muziek?
Nee natuurlijk niet. Ik was altijd overtuigd van wat ik aan het doen was en dat was mijn visie. Er was geen andere weg voor mij dan leven van en voor mijn muziek en kunst en ik had geen plan B, maar zo’n populariteitsexplosie had ik niet verwacht. Het duurde dan ook enkele jaren voor ik het goed en wel besefte. Ik hou van mensen met een plan en met een visie.
Had je echt een heldere visie toen je begon?
Ja, maar het was meer een gevoel dan dat het een afgewerkt plaatje was. Het was bijvoorbeeld geen stappenplan waarin ik opmaakte dat ik na twee jaar een Grammy of zoiets wou winnen. Een heldere visie is jezelf zien op dezelfde manier dat je voelt. Succes is ook nooit een goede leraar, in tegenstelling tot falen. Ik zie mezelf op een gelukkige plek vol voldoening door alles wat mijn muziek me gebracht heeft en ik ben momenteel ook dicht bij die plek.
Is er een verwezenlijking waar je het trotst van al op bent?
Ik heb veel samenwerkingen gedaan en met name de samenwerking met Lady Gaga en Tony Bennett was buitengewoon voor mij. Bennett is simpelweg een legende. Van Lady Gaga’s popstijl ben ik niet de grootste fan, maar ik heb het grootste respect voor haar als artieste. Als zo iemand naar je toe komt en je vraagt om een aanpak zoals we die dan ook gehanteerd hebben voor het resultaat, dan is dat echt een eer. Ik startte in een klein keukentje in mijn kleine thuisdorp in Oostenrijk met twee monitors. Wanneer zo’n mensen je dan jaren later bellen, dan komt dat allemaal terug.
Met name de samenwerking met Lady Gaga en Tony Bennett was buitengewoon voor mij.
Wat betreft verwezenlijkingen heb je dan ook liever een toffe samenwerking dan bijvoorbeeld een award zoals een Grammy?
John Lennon zong ooit ‘life is what happens to you while you’re busy making other plans’ en dat is ook hoe ik er tegen aan kijk. Als de erkenning van een Grammy een supercoole samenwerking kan opleveren dan is dat natuurlijk een ander verhaal dan wanneer een Grammy je carrière om zeep zou helpen. Ik heb zo vaak zien gebeuren dat jonge en veelbelovende bands bij een groot label tekenden en daarna bergafwaarts gingen.
Naast samenwerken met Lady Gaga heb je ook Marvin Gaye gesampled. Door de hetze rondom het plagiaat van een Gaye-nummer voor “Blurred Lines” van Pharell Williams en Robin Thicke heeft de familie de reputatie wat lastig te zijn wat samples betreft. Heb je dat ook zo ervaren?
Zeker niet. Het is zelfs zo dat de Marvin Gaye-sample de makkelijkste toestemming was die ik ooit heb gekregen. Het heeft lang geduurd, maar ze waren heel fair. We hebben ze uitgelegd wat we wilden doen en ze zeiden let’s go. Daarbovenop gaven ze ons nog een heel goed aandeel. Ze respecteerden mijn werk echt. Bij “Blurred Lines” werden ze moeilijk omdat ze het gevoel kregen dat iemand van hen aan het stelen was. Ik was niet zo zeker van het plagiaat en daar valt zeker over te discussiëren, maar ik kan alleszins niets slecht over hen vertellen want wij hadden echt een faire en coole overeenkomst.
Zijn er artiesten die jou zouden mogen samplen?
Ik zie het niet zozeer als de artiest, maar wel als het resultaat. Wie het heeft gemaakt doet er voor mij niet toe, want het is het resultaat dat er toe doet. Er waren samenwerkingen mogelijk met zeer bekende mensen, maar waarvan het resultaat me niet beviel en ik het dus niet wou laten uitbrengen. De muziekindustrie probeerden me soms te pushen om het toch uit te brengen, want het zou veel geld hebben opgebracht, maar daar draait het voor mij niet om. We moeten natuurlijk kunnen leven van wat we doen, maar ik wil dat ook op een eerlijke manier doen en niet enkel voor de business.
Je hebt ook je eigen platenlabel. Merk je dat je daardoor eerlijker kan werken?
Ik kan zelf beslissen en niemand zegt me wat ik moet doen. Niemand zegt me ‘je moet die richting uitgaan en knip ondertussen ook je haar eens want we willen een verzorgder iemand, die ook nog eens single moet zijn’. Er zijn soms mensen met een economieachtergrond die me proberen te zeggen wat best zou verkopen, maar ik ben een artiest, geen salesman.
Niemand zegt me ‘je moet die richting uitgaan en knip ondertussen ook je haar eens want we willen een verzorgder iemand, die ook nog eens single moet zijn’.
Wanneer je bezig bent met muziek sta je er dus ook niet bij stil of je al dan niet een vlotverkopende hit aan het maken bent?
Nee, om eerlijk te zijn was ik al bezig met het verkennen van andere muzikale wegen toen ik mijn eerste undergroundhits scoorde, juist omdat ik wist wat de mensen wilden horen, zelfs tot op het punt dat fans het onthaalden met iets in de aard van ‘oh nee, het klinkt zo anders’.
Je voelt je dan ook niet beperkt door de verwachtingen van je fans?
De enige die je kan beperken ben jijzelf. Als ik ze het mandaat zou geven om me te beperken, dan wel, maar ik denk het niet. Iedere artiest heeft wel zijn fanbase nodig natuurlijk.
Om af te ronden: Moest je een gerecht zijn, dewelke zou je dan zijn?
Spaghetti carbonara!
Op vrijdag 12 juli staat Parov Stelar op LaSemo.
