STONE @ Botanique (Orangerie): Zwetende stenen

Het was nog maar van 30 oktober geleden dat STONE in de Brusselse Botanique stond, al stond de band toen al op het punt om een volgende show in diezelfde zaal uit te verkopen. Je zou kunnen zeggen dat dat toen in een kleiner zaaltje was, maar door technische problemen moesten de Britten in de herfst de Rotonde inruilen voor de Orangerie. Het enige verschil was gisterenavond dat er gewoon veel meer volk in laatstgenoemde zaal stond én natuurlijk dat de groep uit Liverpool een nog grotere revelatie is dan toen. Nog steeds geen debuutplaat uit, maar wel al Rock Werchter platspelen en radiohits aan de lopende band scoren; je wist met andere woorden dat er wel eens iets magisch kon te gebeuren staan. Zeker nu STONE in laatste rechte lijn richting debuutplaat zit, die wel eens de echt grote doorbraak zou kunnen betekenen.

Opwarmers van dienst waren de mannen van Sterling Press. En het gebeurt niet vaak dat we bij Dansende Beren een support act zien waar we nog nooit van gehoord hadden, maar dat was gisterenavond toch het geval. Bij het Londense viertal konden we alle Britse clichés afvinken: gezonde arrogantie, pinten in de lucht en grungy riffs die de fans van STONE al deden boteren. Door de noisy solo’s en rapachtige zanglijnen viel er toch een donkere ondertoon te bespeuren. Frontman Greg Smith had alleszins geen last van podiumvrees en uitte zijn lyrics met de bijhorende gebarentaal. Hij had daarbij iets weg van Alex Turner en de starre blik van Noel Gallagher. Sterling Press beloofde snel terug te komen en daar lijkt ons geen woord van gelogen te zijn. De goedgevulde Orangerie bleef hangen aan Sterling Press’ lippen waardoor het halfuur gerust een gewonnen match mag genoemd worden.

De Britse charme zinderde met andere woorden nog even na toen “Breathe” van The Prodigy niet veel later de Orangerie doorkliefde. Eén voor één kwamen de leden van STONE, al hadden ze net een driegangenmenu aan batterijen gegeten, het podium opgehuppeld om met “I Let Go” meteen het vuur aan de lont te steken. Op het podium kookte het potje dus al snel over, maar in de zaal waren het slechts een paar enkelingen die voorzichtig voluit gingen. Frontman Fin Powers leek daar snel korte metten mee te willen maken, want na wat geijsbeer en handgebaren in het meer groovy “Keep Running” maakte hij duidelijk dat hij geen STONE-show wilde spelen zonder een springende massa voor zijn neus.

Zo gezegd, zo gedaan: “I Gotta Feeling” werd ondersteund door een pogo/moshpit, en die werd naarmate de set vorderde telkens groter en heviger. Powers vond ondertussen steeds meer het midden tussen schreeuwen en zingen, maar haalde voor “Let’s Dance to the Real Thing” ook nog eens zijn gitaar boven. Een kanonschot volgde uit de hals, want hitje “If You Wanna” stond klaar om zich te ontpoppen tot eerste anthem van de avond. Het had dus wat voeten in de aarde, maar de STONE-trein raasde na een goed kwartier wel aan een rotvaart door Brussel.

En dat allemaal zonder een debuutplaat uit, merkte ook de frontman met een gezonde arrogantie op. Het was dus geen verrassing dat we daaruit wat onuitgebracht materiaal te horen zouden krijgen, al was dat toch telkens even vreemd opkijken. STONE lijkt namelijk de hardere punk in te ruilen voor een groots U2-achtig geluid, waardoor “My Thoughts Go” en “Never Gonna Die” maar met gemengde reacties onthaald werden. Jammer, want het verschroeiende tempo moest plaatsmaken voor de groove. Powers’ T-shirt was intussen weliswaar verdwenen en “Am I Even A Man” had zijn taak om rust te brengen volledig gemist door een groots meezingmoment te creëren, maar dan bracht “Queen” opnieuw U2-vibes met zich mee. Een dipje is misschien kort door de bocht, maar in vergelijking met wat volgen zou toch redelijk mager.

Het viertal ging voor de laatste vijftal nummers namelijk met beide voeten op het gaspedaal staan, te beginnen met “Left Right Forward”. Het publiek volgde de tekst vanuit de pit, Powers besloot om zich aan een eerste stagedive te wagen. Het begin van het grote vuurwerk, want nadat het nieuwe “Moto” nog wat olie op het vuur had gegooid, vroeg de frontman naar ‘de grootste pit die de zaal ooit had gezien’. Opnieuw: u vraagt, wij draaien. De zee van mensen opende voor “Stupid”, om uiteindelijk van afsluiter “Money (Hope Ain’t Gone)” een apotheose met alles erop en eraan te maken. Crowdsurfers, moshpits, liefde en energie; STONE bracht alles samen in een paar minuten.

Powers was er zelfs zo van onder de indruk dat hij even twijfelde om het nummer nog eens te spelen, maar uiteindelijk besloot hij om nóg een paar versnellingen hoger te schakelen in de bisronde. Het tweeluik “Waste” / “Leave It Out” deed alles wat we daarvoor al te zien kregen nog eens maal tien. Nog meer crowdsurfers, nog meer energie, een paar circlepits en een frontman die wederom de massa indook. Ja, zelfs hij stond ervan te kijken. Dat werd nog wat duidelijker toen hij liet verstaan dat alles in STONE draait rond de vriendschap, comunity en familie die ontstaat door de muziek. Iets dat in de Botanique gisterenavond nog maar eens gigantisch duidelijk werd.

STONE en België zijn namelijk al langer dan vandaag twee handen op één buik, maar gisteren schonken ze elkaar daarbij ook nog eens levenslange vriendschapsarmbandjes om die band nog wat sterker te maken. De groep uit Liverpool raasde een dik uur door de Orangerie, hetzij met wat dipjes, maar uiteindelijk ook met een slotstuk waarbij het zweet van ieders kin droop. Dat het publiek voor de bisronde en na de show bij de merchstand uit zichzelf het refrein van “Money (Hope Ain’t Gone)” begon te scanderen, zegt eigenlijk al genoeg. STONE is dus echt wel meer dan een hype, al heeft de band langs de andere kant ook wel nog niet genoeg (bekende) nummers om een volledige set verschroeiend uit te pakken. Voor nu ziet de toekomst er echter al erg rooskleurig uit, want de kans bestaat dat het zinnetje ‘die heb ik nog in de Botanique gezien’ binnen enkele jaren wel eens bovengehaald kan worden.

Op donderdag 4 juli opent STONE de Main Stage van Rock Werchter.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

I Let Go
Keep Running
I Gotta Feeling
Let’s Dance to the Real Thing
If You Wanna
Compulsive
My Thoughts Go
Never Gonna Die
Am I Even A Man
Queen
Left Right Forward
Moto
Stupid
Money (Hope Ain’t Gone)

Waste
Leave It Out