Speedy Ortiz @ Trix (Café): Snel en efficiënt

Al sinds 2011 draait Speedy Ortiz mee in het alternatieve muzieklandschap. In de band is er slechts één constante, en dat is frontvrouw Sadie Dupuis. Verschillende keren kwam het viertal al naar België en voor een tweede keer was dat richting Trix. Het was nota bete tien jaar geleden dat de band nog eens in die zaal speelde en met Rabbit Rabbit als vijfde album om voor te stellen was er ook wel wat muziek om mee te brengen. Het Café was weliswaar niet echt gevuld, maar de afwezigen hadden ongelijk, want we kregen een leuke rockset waarbij het talent van Speedy Ortiz nog eens in de kijker werd gezet.

Openen werd gedaan met een Belgische band die onder de naam Lavender Witch opereert en vanuit Brussel kwam afgezakt naar Antwerpen. Het vijftal brengt een grungy sound naar voor die vooral bestaat uit een duister sfeertje en een dreigende sound. De frontvrouw sleept ons volledig mee in die sfeer met zelfs wat momentjes waarbij ze de zaal probeert te betrekken in het geheel. Toch mist de sound een beetje meer kracht en vooral ook een echt aanstekelijke song. Nu leek het vooral gebaseerd op veel lawaai maken zonder daarbij na te denken om iets vernieuwends te brengen. De durf was er dus wel, alleen aan uitvoering ontbrak het nog!

Dan viel toch meteen op dat Speedy Ortiz iets meer ervaring en podiumpresence heeft. Van bij opener “Ghostwriter” werden de snedige gitaren en fuzzy riffs op ons afgevuurd. De unieke stem van Sadie Dupuis mengde zich meteen in het aanstekelijke refrein, en zo was meteen de blauwdruk voor de rest van de set gezet. Het was duidelijk dat Speedy Ortiz er geen gras over zou laten groeien, want het eerste vijftal nummers werd aan een snoeihard en snedig tempo gespeeld, waardoor de zaal maar een kort moment had om te klappen.

Daarna werd er even melancholisch teruggekeken naar de show uit 2014, om niet veel later de gitaren weer in gang te laten schieten. Wat opviel was dat vele nieuwe nummers begonnen met subtiele synths om uiteindelijk tegen het einde toch een stevig gitaarsalvo te krijgen. Je zou het kunnen vergelijken met bands als Hole en Magnapop, waardoor de jaren negentig volop aanwezig waren op het podium. Ook aan de details had Dupuis gedacht, want zo was haar microfoon blauw en roze, en had ze een rokje aan in dezelfde kleuren, net als enkele haarspelden in die tinten. Subtiel, maar je zag er wel door dat Speedy Ortiz niet ‘zomaar’ op het podium stond.

“Raising the Skate” was zowaar een nummer waarbij iedereen aan het filmen ging, al is dat relatief natuurlijk als er maar vijftig mensen in de zaal staan. Het stoorde niet, maar toonde vooral dat de echte fans weten waar de hits van Speedy Ortiz zich bevinden. Na “You S02” was het tijd om wat terug in de tijd te keren en dat deed “I’m Blessed”. Al snel viel op dat het ouder werk net iets vuiler is dan het nieuwere, al leunt het allemaal goed bij elkaar aan. De grungy sound is iets wat altijd aanwezig blijft bij Speedy Ortiz, al is het tegenwoordig net iets properder.

Op die manier vloog de set wel voorbij. Na een oproep om te doneren aan Palestina en een nummer voor Taylor Swift, werden we nog gewaarschuwd dat Speedy Ortiz niet aan bisrondes doet. En dus werd er afgesloten met het rustige “Brace Thee”. Het was meteen ook de meest kalme song van de set, al werd ook dat afgerond met stevige riffs en zelfs een scream. De gitaren van Speedy Ortiz hadden in iedere song ruimte nodig om tot ontplooiing te komen, maar eens dat gebeurde werd alles wel verpletterd. Het tempo was in ieder nummer anders, maar bevond zich toch in een hoge vitesse, want na een goed uur waren er toch zestien nummers gepasseerd. Speedy Ortiz zal weliswaar nooit een band voor het grote publiek worden, maar in zijn niche blijft ze wel uitmuntend.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Ghostwriter
Plus One
Ballad of Y & S
Buck Me Off
Raising the Skate
Cry Cry Cry
Scabs
You S02
I’m Blessed
Plough
The Graduates
Taylor Swift
Casper (1995)
Silver Spring
Ranch vs. Ranch
Brace Thee