The Boxer Rebellion is misschien wel een van de meest ondergewaardeerde acts uit de recente muziekgeschiedenis. De groep bestaande uit Nathan Nicholson, Adam Harrison, Andrew Smith en Piers Hewitt werd opgericht in 2002 en bracht al zes volwaardige studio-albums uit. Elk van deze albums heeft een distinctieve, aparte sound: op posthardcore-debuut Exits klinkt de groep nog bijzonder rauw, terwijl Ocean By Ocean als een indiepop-pareltje aanvoelt. Het meest recente project Ghost Alive uit 2018 is dan weer volledig akoestisch en zou menig singer-songwriterfanaat kunnen bekoren. Na die laatste plaat bleef het akelig stil rond de groep, tot in het voorjaar van 2023. Voor het eerst in vier jaar tourde de groep opnieuw, met een datum in de Ancienne Belgique die razendsnel uitverkocht was. The Boxer Rebellion heeft nog altijd een trouwe fanbase.
Nu is hier, zes jaar na hun laatste wapenfeit Open Arms. De ep is een verzameling van vier nieuwe nummers waarvan er al drie als single op de wereld werden losgelaten. Doorheen hun loopbaan experimenteerde de groep al met verschillende geluiden en graviteerde de insteek van hun platen steeds meer indiepop. In wezen merken we dat ook in dit nieuwe opus: de plaat voelt aan als een berekende samenvloeiing van alles wat ze ooit hebben uitgebracht en kan daarmee gezien worden als een samenvatting van hun carrière tot nu toe.
In principe is Open Arms een vrij degelijke ep. Nummers zoals “Powdered Sugar” en “A Man as Alive as the City” zouden perfect passen op eerdere albums Promises en The Cold Still, door het uptempo ritme, meeslepende harmonieën en pompende melodieuze apotheosen. Nummers “Lightness out of Darkness” en “Open Arms” zijn wat rustiger en zouden goed gepast hebben op Ghost Alive of als afsluiter van Union. We merken met andere woorden veel terugkerende elementen; de ep klinkt als een samensmelting van zowat alles wat de band hiervoor al uitbracht. Dat heeft als gevolg dat de meeste songs wat pit en inspiratie lijken te missen.
Spijtig genoeg blijven we dus wat op onze honger zitten met deze ep. Na zo’n lange pauze voelen de vier nieuwe nummers wat magertjes aan en laat de tracklist wat te wensen over. Omdat de band in het verleden steeds met vrij lijvige albums naar buiten kwam, lijkt het contrast nu des te groter. Ook lijkt er tekstueel geen rode draad te zijn die de nummers met elkaar verbindt. “Powdered Sugar” gaat over een verloren liefde, terwijl “Lightness out of Darkness” woordelijke elementen over weerbaarheid bevat. Wel zijn de nummers best sterk geschreven en lijken de instrumentalen goed doordacht. Ook de stem van Nathan Nicholson klinkt even betoverend als voorheen. Begrijp ons dus niet verkeerd: deze release behelst een aantal nummers met de nodige diepgang die je verwacht van een groep van deze leeftijd.
The Boxer Rebellion komt met Open Arms op de proppen met een oerdegelijk project dat de grootste garde fans tevreden kan stellen. Hoewel het soms ontbreekt aan creativiteit, brengt het zes jaar na het laatste album onze smaakpapillen op volle toeren in hoop naar meer. Of de band er nog een vervolg aan weet te breien, valt koortsachtig af te wachten. Laat dit in ieder geval een teken zijn dat The Boxer Rebellion nog iets te vertellen heeft; dat Open Arms slechts het begin inleidt van een nieuw hoofdstuk waar de groep aan is beginnen schrijven. Hoe de rest van dat hoofdstuk eruit ziet wordt nog koffiedik kijken: verdere tourdata blijven namelijk nog uit.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Powdered Sugar”, ons favoriete nummer van Open Arms, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
