Noem J Mascis gerust een veelvraat. Als hij niet aan output voor oergrungeband Dinosaur Jr. sleutelt, dan vormt hij wel een nieuwe band of is hij te gast op andermans albums. What Do We Do Now is dan ook een achteloze titel voor een soloalbum, gezien zijn vlinderachtige parcours. Het is toch al de vijfde soloworp van J Mascis, en de eerste die een echt bandgevoel oproept. Mascis bedacht namelijk dat zijn gestrumde akoestische gitaarpartijen dit keer best wel wat ondersteuning van drums konden gebruiken. Daarop viel ook het idee in ‘s mans schoot om de sound verder te verrijken met toetsen en pedalsteelgitaar. Hij krijgt voor het eerste hulp van Ken Mauri van The B52’s, die – aldus J Mascis op zijn Bandcamp pagina – ‘in tegenstelling tot mezelf ook de zwarte toetsen van de piano aankan’. Op pedalsteelgitaar vinden we Matthew ‘Doc’ Dunn, een gerenommeerd multi-instrumentalist uit Ontario.
De gezinsuitbreiding zorgt ervoor dat het tempo hoger ligt dan op eerder solowerk van J Mascis, én dat een full band tour in deze bezetting vanwege de hogere kosten en de agenda issues eerder onwaarschijnlijk is. Toch komt hij in april over voor een tiendaagse in Europa. Tot dan genieten we van dit plaatje, te beginnen met “Can’t Believe We’re Here”. Die vooruitgeschoven single mag dan nogal overduidelijk naar de vroege R.E.M. meuren, eraan weerstaan is eerder moeilijk. Weinigen komen weg met een zeurend, vals stemgeluid, maar J Mascis weet dat dit keer zelfs op zijn sloffen te klaren. Wanneer het album zich vervolgens verder ontvouwt, daagt het ons dat “Can’t Believe We’re Here” de mal is waarin ook de andere liedjes horen te passen. Alsof de vorm gekozen werd en de muze zich ernaar moet schikken. Coherent en eenvormig liggen dicht bij elkaar, en op What Do We Do Now slaat de slinger helaas naar de verkeerde kant.
We schreven eerder al dat tweede single “Set Me Down“ in het verlengde ligt van “Can’t Believe We’re Here”. An sich niet slecht dus, al hadden we de formule toen al door: de redelijk stevige uptempo beat die strak wordt aangehouden door bas en drums, en Mascis die het akoestische gitaarspel voor zich neemt. Naar het einde van het nummer gaat ie traditioneel los op zijn Fender Jazzmaster. Geloof het of niet, onze mening over derde single “Right Behind You” was ongeveer dezelfde. Moet je dan ten allen tijde vermijden dat What Do We Do Now een keertje in je playlist belandt? Nee hoor, dit blijft wel de iconische J Mascis natuurlijk: hij komt dit keer uit bij de huiselijke versie van Dinosaur Jr, maar door de ondergrens zakt hij nooit.
Wanneer je zoals wij nummers van What Do We Do Now inderdaad in een playlist sleept, dan vallen ze best wel te pruimen. De melancholische titeltrack zou bijvoorbeeld niet misstaan hebben als achtergrond bij een tienerserie uit de nineties, wanneer het hoofdpersonage zijn problemen met de twee tegenpolen van meiden waartussen hij pendelt op orde tracht te brengen middels een lange autorit in de richting van de ondergaande zon. Nog zo’n toppertje is afsluiter “End Is Getting Shaky”, waarin de knik in J Mascis’ zeurende stem zo mogelijk nog een extra dimensie lijkt te krijgen. Alles gaat uiteindelijk naar de verdoemenis, maar ik verzin er wel een fraai liedje bij. Zo’n sfeertje zet hij neer.
Het album werd opgenomen in de onzekerste dagen van de coronapandemie, en misschien heeft J Mascis het wel echt op zijn geruite sloffen opgenomen. Als geheel valt What Do We Do Now ons wat te saai uit. Het is dus zaak de juiste snoepjes uit de doos te vissen. Dit nieuwe solowerk van J Mascis live beleven kan op 2 april in de Antwerpse Trix.
Facebook / Instagram / X / Website
Ontdek “End Is Getting Shaky”, ons favoriete nummer van What Do We Do Now, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
