© Malo Lecollinet
De autodidactische producer ELOI stak in 2020 haar kop boven het muzikale water. Zwevend tussen rock, hyperpop en rave bouwde de Franse langzaam maar zeker haar eigen sound. Na twee ep’s bleek de tijd rijp voor een volwaardig album en dat in de vorm van Dernier Orage. Daarop gaan pulserende beats gepaard met diepe zelfreflectie en horen we track na track hoe ELOI de lijn tussen adolescentie en volwassenheid bewandelt. Na passages op Dour en Fifty Lab, staat de artieste over enkele maanden in de Botanique in het kader van Les Nuits Botanique. Wij spraken ELOI naar aanleiding daarvan over haar debuutplaat, muzikale genres en de toekomst.
Eerst en vooral, hoe gaat het?
Heel goed, het is altijd fijn om weer in Brussel te zijn. Ik kom hier best vaak omdat ik redelijk wat vrienden heb die hier wonen, waaronder Salome die ook te horen is op mijn album. En niet te vergeten: om op te treden!
Je album verscheen eind oktober, hoe zijn de reacties daarop?
Ik ben opgelucht dat het album eindelijk uit is en dat ik mijn verhalen met de wereld kan delen. De reacties zijn ook positief, dus dat maakt het natuurlijk extra fijn.
Dernier Orage is een patchwork van wie ik ben
Vooraleer je debuutplaat verscheen, bracht je twee ep’s uit. Wat zijn – volgens jou – de grootste verschillen tussen de songs daarvan en je recentste materiaal?
De ep’s waren echt een uitwerking van heel specifieke concepten die ik wilde aansnijden met mijn muziek. Toen ik mijn eerste ep Acedia uitbracht, luisterde ik heel veel cold wave en synth wave. Dat hoor je ook in het resultaat denk ik. Met mijn volgende ep Pyrale wilde ik net iets heel dansbaars brengen. Die songs ontstonden op een moment waarop ik veel uitging en die energie kanaliseerde ik ook in mijn songs. Dernier Orage is dan weer een soort patchwork van wie ik ben en waarin al mijn muzikale invloeden te horen zijn. Daardoor is niet altijd alles even coherent op instrumentaal vlak, maar heb ik die rode draad eerder op tekstueel niveau proberen te bewaren.
Hoe zou je jouw muziek omschrijven?
Wat een vraag (lacht). Ik vind mijn muziek best wel eerlijk nu ik erover nadenk, maar ook intiem en hybride zijn woorden die heel erg passen bij wat ik doe. Of wil doen. Ik probeer alle dingen waar ik plezier aan beleef in het leven samen te brengen in mijn songs.
Je cover van Wejdenes “Je t’aime de ouf” zorgde voor een stroomversnelling van je muzikale carrière. Wat vind je daar nu van?
Eigenlijk was dat als een soort grap bedoeld. Ik had nooit verwacht dat die cover zo belangrijk zou worden voor mijn carrière. Op een bepaald moment kon je de song van Wejdene echt overal horen en ik had zin om een cover te maken, maar uiteindelijk heb ik enkel de tekst gebruikt. Daardoor is “jtm de ouf” naar mijn mening ook interessanter dan wanneer ik alles zou behouden hebben. Aangezien ik op dat moment nog een paar songs in dezelfde lijn liggen had, waarbij die clubsfeer heel erg naar voor komt, besloot ik om er een ep van te maken waar mijn ravekant naar boven kwam. Daarnaast was het voor heel wat media ook een interessant aanknopingspunt, want de originele versie kende iedereen in Frankrijk en mijn interpretatie was toch verschillend genoeg om op te vallen.
Hoe vind je de balans tussen experimentele en toegankelijke elementen in je muziek?
Voor mij gaat dat wonder boven wonder heel natuurlijk. Ik luister heel uiteenlopende dingen waardoor mijn ideeën ook alle kanten op gaan. Daarnaast hou ik ook echt van popmuziek, van compacte liedjes waar je als luisteraar meteen een soort band mee hebt. Soms kies ik voor een heel toegankelijke basis van popmuziek waarover ik dan kan experimenteren en de randjes kan opzoeken. Dat brengt eigenlijk veel vrijheid, want door die popelementen bewaar je altijd een zekere houvast. Ik amuseer me enorm met het feit dat ik zo veel verschillende dingen kan proberen en doen en dat het dan nog steeds ELOI is.
Je muziek wordt vaak als hyperpop gelabeld, wat betekent de term hyperpop voor jou?
Ik snap waar het vandaan komt, maar naar mijn gevoel is dat niet de meest correcte term om mijn muziek te omschrijven. Hyperpop is voor mij echt PC Music; heel gedefinieerde klanken, geluiden die uit een computer stromen, afgelijnd en scherp. Artiesten die hyperpop maken, trekken die lijn meestal helemaal door in hun discografie en zelfs in hun visuele identiteit. Persoonlijk haal ik ook veel inspiratie uit synthpop, synthwave, rock en drum’n’bass, waardoor de term hyperpop misschien iets te beperkt is. Dat is een heel afgelijnd hokje waar mijn muziek niet helemaal in past. Anderzijds vind ik hyperpop een heel mediatiek woord en merk ik dat het vaak een term is die gebruikt wordt om nieuwe artiesten waarvan je het genre niet helemaal kan definiëren te omschrijven. Hyperpop is meer dan een stroming waarbij artiesten out of the box denken en stilaan worden we daar wel meer bewust van denk ik. Op een bepaald moment leek het alsof elke song waar je vocale effecten op hoorde hyperpop was, terwijl een heel scala aan genres gebruik maakt van effecten om een stem of klank te vervormen.
2023 was het laatste jaar waarin PC Music, het label van A.G. Cook, nieuwe muziek uitbracht. Wat vind je daarvan?
Ik hou heel erg van PC Music en ik denk dat hyperpop op een bepaald moment ook echt het soort muziek was dat we op internet konden vinden. Op een bepaald moment is dat geëxplodeerd en Sophie is daar een heel mooi voorbeeld van. PC Music was voor mij een grote bron van inspiratie, dus ik vind het jammer dat er een punt gezet is achter dat label, maar anderzijds is dat ook echt een soort bubbel in de muziekgeschiedenis. Ik denk dat we het echt op die manier moeten benaderen. We hebben stilaan ook begrepen wat hyperpop is en dus is het misschien wel tijd om een nieuw tijdperk in te luiden, om iets nieuws te ontdekken.
We horen ook rockinvloeden op je album, waar komen die vandaan?
Ik ben opgegroeid met heel veel muziek rond me. Toen ik jong was luisterde ik veel Franse chanson en klassieke muziek, daarna werd dat eerder een combinatie van rap- en rockmuziek. Mia, mijn gitariste, luistert heel veel Sonic Youth, Blur en dat soort dingen waardoor ik dat ook meer ben beginnen luisteren. Ik ben fan van bands à la Riot Girls en Joan Jett, maar ook feministische punk en ik denk dat de rockinvloeden die je op Dernier Orage hoort daar wel echt vandaan komen. Daarnaast hou ik ook van drum’n’bass, breaks, footwork, jungle … Al die dingen samen zorgen ervoor dat ik enorm veel inspiratie heb en dat is ook echt te danken aan de mensen die ik ontmoet.
Er moet chemie zijn tussen de tekst en compositie, anders gaat een idee al heel snel de vuilbak in
Hoe ziet jouw creatieve proces eruit?
Eigenlijk werk ik heel veel alleen in m’n kamer. Ik begin met het componeren van kleine stukjes muziek en als iets me bevalt, ga ik daar verder mee aan de slag. Er moet een soort chemie zijn tussen de tekst en compositie, anders gaat een idee al heel snel de vuilbak in. Het is een beetje als een trechter met heel veel input, maar uiteindelijk werk je slechts met een paar dingen verder. Daarnaast laat ik ook veel dingen horen aan mensen die dicht bij me staan. Ik leg dingen voor aan Mia waar zij dan weer gitaarlijntjes aan kan toevoegen en zo bouwen we samen aan een geheel.
Nu we het over creativiteit hebben, wil ik graag verder ingaan op het artwork van je album. Wat zien we daarop?
Ik had zin om te werken rond het idee van alleen zijn, maar ook omringd zijn door mensen. Het is een beetje zoals wanneer ik muziek maak en mijn verschillende invloeden samenbreng tot een soort persoonlijk patchwork. Ik heb het vaak over feesten, maar net zoveel over alleen zijn en ik denk dat dat goed vertaald wordt op deze manier. Daarnaast wilde ik ook de mensen waarmee ik werk en die belangrijk voor me zijn op een of andere manier integreren in het album. Ondanks dat er veel beweging in dat beeld zit, zie je alleen maar mijn gezicht, wat weer voor een heel specifieke, ietwat mysterieuze sfeer zorgt.
Van hyperpop over rave en rock tot eenzaamheid. Hoe ziet de perfecte avond van ELOI er uit?
De perfecte avond is met een kleine groep bestaande uit m’n beste vrienden in een park of bij iemand thuis. De dag van vandaag verkies ik tijd door te brengen met de mensen waar ik van hou boven grootse feestjes waarbij je kan verdwijnen in de anonimiteit van de nacht en de chaos. Momenteel ben ik echt fan van spelletjesavonden. Ik heb heel veel gefeest toen ik jonger was en dat werd zo intens dat ik nu echt geniet van rustigere dingen. Daarnaast ga ik heel veel naar concerten en soms is dat voor mij al genoeg.
Wat is de beste manier om naar dit album luisteren?
In de auto, want dan verandert het landschap samen met de muziek. Ik denk dat mijn album het best tot zijn recht komt wanneer je er alleen naar luistert, het is geen sociale plaat. Je moet echt in een soort bubbel zitten en bij voorkeur naar de volledige plaat luisteren om alles goed te begrijpen. Al moet ik toegeven dat ik dat zelf niet altijd doe.
Wat is je favoriete nummer en waarom?
Ik hou heel erg van “Volcan”, omdat die song echt een soort samenvatting is van het album, ik beweeg tussen verschillende gemoedstoestanden en dat komt heel goed tot zijn recht op dat lied. Ik vind dat echt een heel representatief nummer voor de rest van de plaat. Toch heeft elk liedje een eigen karakter en afhankelijk van hoe ik me voel, grijp ik naar andere titels.
Waar luister je momenteel naar?
Ik luister heel erg naar wat er allemaal gebeurt in Los Angeles. Ik hou heel erg van Sextile en The Hellp. Die laatste is een duo dat veel bezig is met punk en elektronische elementen. Ze spelen heel erg met de lijn tussen rock en techno, wat voor mij enorm inspirerend is. Ik merk dat ik ook wat oudere dingen luister de laatste tijd, zoals Yeah Yeah Yeahs of net heel Franse dingen. Mijn playlist is altijd heel uiteenlopend, wat eigenlijk net heel tof is. Als mijn volgend project nog vreemder is dan wat je tot nu toe van me hoorde, dan weet je meteen hoe dat komt.
Na Fifty Lab en Les Nuits Botanique in 2023, kom je in april terug naar Brussel voor Les Nuits Botanique 2024? Wat kunnen we verwachten?
Een grotere show, want ik sta deze keer in Chapiteau, de grootste zaal tijdens het festival. Ik hou echt van het concept van Les Nuits, dat is best een iconisch festival en ik vind het altijd ontzettend fijn om in België te spelen. Jullie zijn een heel dankbaar publiek en luisteren écht naar wat artiesten doen op podium, dat is niet overal het geval. Ik heb ook de indruk dat het Belgische publiek niet alleen maar voor de hits komt en echt naar een set in zijn geheel luistert, en dat is heel aangenaam. Dit jaar deel ik het podium ook met twee heel toffe acts, dus ik kijk er echt naar uit.
Je album heet Dernier Orage, wat gebeurt er na de laatste storm?
Ik denk dat ik aan een nieuw hoofdstuk kan beginnen en dat geeft momenteel heel veel vrijheid. Het is alsof ik nu een punt kan zetten achter een bepaalde periode in mijn leven en andere dingen kan vertellen. Op het album staan dingen die ik meer dan twee jaar geleden creëerde en nu dat er allemaal uit is, kan ik met een schone lei beginnen aan het vervolg.
Wie ELOI live aan het werk wil zien kan dat op 27 april in de Brusselse Botanique in het kader van Les Nuits Botanique. ELOI deelt daar de affiche met nog enkele klinkende namen die binnenkort bekendgemaakt worden.
Dernier Orage is te beluisteren via alle streamingplatformen.
