©CPU – Peter Verstraeten
Wanneer je het label ’the future of Scottish Rock Music’ opgeplakt krijgt, kan dat gewicht op de schouders al eens beginnen doorwegen. Declan Welsh & The Decadent West kreeg deze titel opgespeld na hun debuutalbum Cheap Bought, Expensively Sold uit 2019 in de vorm van ‘Scottish Album of The Year Award’-nominatie. In september dit jaar kreeg het puike debuut een waardige opvolger, gemakkelijkheidshalve getiteld 2. Met een een uitgekiende fusie van intelligentie en energie, gemixt met een gezonde dosis postpunk en indierock weet de band deze genres te verrijken met doordachte, poëtische teksten en aanstekelijke hooks. De scherpzinnige observaties van frontman Declan Welsh worden versterkt door een instrumentale dynamiek die moeiteloos balanceert tussen de rauwe urgentie van punk en de gelaagde subtiliteit van indie. Voor Welsh en zijn bende het podium op moesten, mocht het Belgische Koala Disco de debatten openen.
De kiem van voorprogramma Koala Disco ontsprong te midden van de chaotische klanken van de lockdown, waarin de geest van Niels Tuijaerts en zijn gezelschap, gedreven door puur surrealisme en waanzin, leidde tot dit eclectische muzikale avontuur. In het muzikale laboratorium combineert Koala Disco elementen van psychedelica, dreampop, postpunk en garage. Deze mengelmoes vormt een geheel dat de dansschoenen doet gloeien. In 2021 was ze nog de winnaar van de publieksprijs van Sound Track en werd veroverde ze een plaatsje bij Humo’s Rock Rally.
©CPU – Peter Verstraeten
Al dansend verschenen de vier heren en jonge dame stipt om kwart na acht op het podium. Openingsnummer “People In The Sky” ademde een zwoele sfeer, gevolgd door het stevige gitaargedreven rocknummer “Larry.” Het ging alle kanten uit; van bezwerend hypnotiserende klanken tot een disco-vibe met doordringende gitaren, meestal vertrekkend vanuit eenvoudige gitaarriedels of akkoordenstructuur. Ondanks deze diversiteit van de nummers klonk het geheel opvallend homogeen. Met krachtige rocktracks als “Clinically Cynical” en de afsluiter “Ultralord” werd de rode draad van de show duidelijk: een stevige dosis classic rock met hedendaagse toetsen die de opwarmronde perfect afsloot.
Welsh gooide er met “No Fun” als openingstrack al direct een hitje tegenaan. Altijd gevaarlijk als je nog niet zo dik zit met hits. Het enthousiasme sloeg snel over en de hoofden gingen al vrij vlot op en neer en links en rechts werd er voorzichtig een danspasje geplaatst. De frontman hield zich niet in en smeet zich vanaf de eerste noten. Dat hij dit met een soort Britse flair die door sommigen als arrogant geïnterpreteerd zou kunnen worden, daar trok hij zich niks van aan.
©CPU – Peter Verstraeten
De expressieve Welsh zocht nadrukkelijk het contact met het publiek. Zo haalde hij als jonkie een oude truc uit de doos; ‘hoe zeg je ‘thank you’ in het Nederlands?’ Of liet hij iedereen ritmisch meeklappen met “I Don’t Know Why”. Soms duurde het introduceren van songs net iets te lang zodat het tempo verdween uit de set. Gelukkig genoeg was de kwaliteit van de songs voldoende hoog dat dit euvel meestal gecompenseerd werd.
“Doing Great” en disco song “How Does Your Love” lieten Welsh zijn capaciteiten als zanger in de ver zetten. “100 to 1 (Saturday Night)” maakte dan weer de entertainer in hem wakker. Dat achter deze gimmick een band stond die retestrak de songs bracht, moet zeker vermeld worden. Dat de songs enorm catchy waren verdiend evenzeer een vermelding.
©CPU – Peter Verstraeten
“Aw The Time” stak het vuur aan de lont en deed de temperatuur enkele graden stijgen in de bar van Trix. De finale was duidelijk ingezet. Het tempo werd met een ruk in de hoogte getrokken en de indierocksongs bleken voorzien van het nodige dansbaarheidgehalte. Niet enkel de hoofden wiegden heen en weer, want de heupen deden ondertussen vrolijk mee. “Times” en grootste hit “Absurd” maakten het feestje compleet.
Mist wat schaafwerk aan enkele details lijkt Declan Welsh & The Decadent West alle ingrediënten te bevatten om het te schoppen tot een act die het mooie weer kan maken op de festivals. Niet elke song hoeft een uitgebreide introductie. Als hij zijn momenten kiest zoals bij de intro van “Different Strokes” om het geweld in Gaza aan te klagen, hebben zijn woorden nog meer impact. De songs heeft Declan Welsh & The Decadent West al, nu het publiek nog.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
No Fun
Parisian Friends
Mercy
I Don’t Know Why
Doing Great
100 to 1 (Saturday Night)
Different Strokes
How Does Your Love
Do What You Want
King of My Head
Aw The Time
Talking to Myself
Times
Absurd
