Cloudsurfers @ Trix (Bar): Surfen op Formule 1-tempo

Ook in Nederland is er een bruisende muziekscene en een band die we daar al een tijdje in de gaten houden, is Cloudsurfers. Voor het eerst betrad de groep Antwerpse bodem, en dat voor een headlineshow in de Bar van Trix. Op zak het heerlijk album Subhuman Essence dat eerder dit jaar verscheen, maar ook natuurlijk veel meer dan dat. Op die manier kon de band een goed uurtje vullen met snedige riffs en de nodige fuzz, waarbij het energieniveau altijd boven kookpunt zat.

Een Hi-Five concert in Trix is altijd leuk omdat je voor slechts vijf euro een beginnende groep aan het werk kunt zien. De Bar was dan ook aangenaam gevuld met allemaal nieuwsgierigen die in het begin vanuit de verte poolshoogte namen van wat ze hier nu konden verwachten. Opener “Sweet Tooth” legde meteen de blauwdruk van het concert: Thom Liesting met hele vuile vocals, Pieter Sloot met het krachtige gitaarwerk, Jessica van der Zee met een leuke baslijn en twee drummers die voor een tempo zorgden waar Max Verstappen jaloers op zou zijn.

De band laat weinig ruimte voor adem en lijkt in het begin van de set ook vooral te teren op krachtuitspattingen. Ons hoor je daarvan alleszins niet klagen, want songs als “The Curse” en “Contradicting Medication” bevatten zoveel passie en energie, dat het onmogelijk is om niet te bewegen. Op enkele vriendelijke begroetingen na worden we nagenoeg niet aangesproken, maar dat was ook allesbehalve nodig. De muziek sprak namelijk voor zichzelf door de intensiteit waarmee hij gebracht werd. Het was als een bladblazer die maar bleef goeie muziek in ons muziek blazen waarmee we werden overdonderd en ons haar in de war kwam.

Toch is er ook ruimte om te spelen met gevoel. Zo bleek het heel lange “The Moon – Midwest Comfort” een nummer waarin gitaarsolo’s het wilde westen konden opzoeken en blijven gaan in de woestijn, terwijl “Idiot” een iets meer donkere sfeer opzocht. Ook aan spontaniteit geen gebrek doen de band plots de setlist ietwat wijzigde, zodat “Yaggerdang” eerder op ons bord kwam. Ons hoorde je niet klagen, want na ietwat gas terug te nemen, voelde ook deze terug aan als een kopstoot van jewelste.

Ondertussen begon ook het publiek meer te borrelen en bij “Ein Chaumeur” begonnen enkelingen al een subtiele moshpit. Dat was ook de band niet ontgaan. De bekendste song van het vijftal tot nu toe, “Cheap Cocaine”, kwam zo als geroepen. Het aanstekelijke refrein en de fuzzexplosie zorgde voor heel wat energie in het publiek waardoor de zaal toch een klein beetje aan het ontploffen ging. Mooi om te zien dat de toevallige toeschouwers die gewoon nieuwsgierig waren, uiteindelijk toch werden meegesleurd in de wereld van de band.

Alsof het allemaal nog niet smerig genoeg was, werd op het einde nog wat meer geknald. Zanger en gitarist Thom Liesting liet zijn gitaar voor wat hij was en kwam even in het midden van het podium staan om nog wat furieuzer te schreeuwen. Dat deed hij eerst op zijn eigen “Daddy Issues”, om dan te eindigen met een harde cover van Nirvana’s “Tourette’s”. Ze deden de song alvast geen oneer aan, want ook hier werden onze oorkanalen volledig tot grut gespeeld door de krachtexplosie.

Op die manier besloot Cloudsurfers en moesten we toch even onze oren rust gunnen na de energie en luide muziek die hier werd tentoongespreid. Cloudsurfers vindt het midden tussen punk en garagerock, maar doet dat op zo’n intense en krachtige manier dat je ernaar kan blijven luisteren. De meerwaarde van de twee drummers voor het verschroeiende tempo blijkt nog maar eens duidelijk en dat samen met een uitstekende gitarist en bassiste, en een stem die je volledig meesleurt, verzekert ons dat we van Cloudsurfers het laatste nog niet gehoord hebben. In het genre zouden ze zowaar nog wat groter mogen en kunnen worden.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Sweet Tooth
The Curse
Blinded
Hobo Jojo
Contradicting Medication
The Moon – Midwest Comfort
Idiot
Runner
Yaggerdang
Hooray
Ein Chaumeur
Cheap Cocaine
Daddy Issues
Tourette’s (Nirvana cover)