Even leek het erop dat Joanna Frankrijk in 2022 zou mogen vertegenwoordigen in de grootste liedjeswedstrijd van Europa, maar uiteindelijk kon ze het ticket ondanks haar favorietenrol niet in de wacht slepen. Daarna werd het even stil rond de artieste die vooral viste in de vijver van hiphop- en r&b-invloeden. Onlangs kwam er echter witte rook vanuit team Joanna en dat met titelsong “WHERE’S THE LIGHT ?“. Even later volgde een tweede single en ook uit “MÉTA DEUIL” bleek dat de artieste een nieuwe weg ingeslagen was. Na conceptplaat Sérotonine uit 2021, krijgen we met WHERE’S THE LIGHT ? een andere, gevoelige kant van Joanna te horen en balanceren we tussen licht en donker.
Titeltrack “WHERE’S THE LIGHT ?” neemt ons al vanaf de eerste seconde mee naar een fantasiewereld waarbij vooral donkere tinten het landschap kleur geven en de bomen hoger reiken dan ons zicht toelaat waar te nemen. Joanna neemt ons op WHERE’S THE LIGHT ? mee op haar weg om uit een depressie te geraken en die lijkt behoorlijk wat bochten te bevatten. We lijken een verlaten koninkrijk te betreden waarbij de hoge stem als een soort sirene fungeert en ons de weg wijst. Dit is slechts de voorbode voor wat ons drie kwartier lang te wachten staat en het zou een understatement zijn om dat te omschrijven als een boeiende reis.
Dat WHERE’S THE LIGHT ? meer is dan een verzameling liedjes, blijkt al snel wanneer “RÊVERIE” weerklinkt. Minder dan twee minuten lang duurt het om ons in een dromerige staat te brengen waarbij de vocalen als een zacht briesje voorbijwaaien terwijl de piano de hoofdrol vervult. Het contrast kan bijna niet groter zijn en daarom is het rustmoment zelfs zo vroeg op het album al zeer welgekomen. Even later worden namelijk grotere middelen ingeschakeld op “FIGHTING” dat al meteen aanzet tot introspectie met de eenvoudige, doch treffende woorden ‘à quoi ça sert de grandir si on est malheureuse’. Langzaamaan wint de song aan kracht terwijl er hier en daar glinsterende deeltjes te vinden zijn in de duisternis. In de tweede helft van het nummer horen we hoe Joanna haar demonen onder ogen komt in een moeilijke, maar intrigerende strijd.
Een eerste hoogtepunt wordt bereikt op “MES LARMES SONT BELLES” dat een iets toegankelijkere sound brengt, maar nergens inboet aan authenticiteit. Op de achtergrond weerklinken metaalachtige geluiden die een zekere helderheid brengen in het geheel. Al gauw blijft de song in je hoofd hangen en dat door de boeiende productie die het refrein op een onconventionele manier catchy laat klinken. Het eerste echte lichtpuntje wordt al snel afgewisseld door gitzwarte klanken waarbij steeds meer invloeden uit het hyperpopmilieu de kop op steken. Zo horen we op het meer melancholische “APOCALYPSE” destructieve klanken op de achtergrond die de illusie opwekken dat de wereld verder afbrokkelt, terwijl we met “L’ORAGE N’A JAMAIS ÉTÉ AUSSI FORT” net een ingetogen en emotioneel geladen pianosong krijgen.
Hoe verder het album vordert, hoe meer er een balans gezocht wordt tussen stevige beats en dromerige, dansende pianoklanken. Zo spelen “JE NE SUIS PAS UN OBJET” en “CHER ÉGO” in op de inmiddels vertrouwde duisternis, maar neemt de beat steeds meer de bovenhand waardoor we plots in de club terechtkomen. Het gaat harder en harder en voor we het weten is er aan de storm geen ontkomen meer aan. Joanna neemt ons mee naar een donkere plek waar alle zorgen even opgeborgen worden en er enkel gedanst mag worden. Als we eenmaal bekomen zijn van enkele onstuimige minuten, blijkt het einde van WHERE’S THE LIGHT ? al binnen handbereik. “BURN 4 U <3” is de langste titel van het album en zou zomaar de soundtrack voor een nog te verschijnen Fifty Shades-film kunnen zijn. Een lichtjes futuristische productie zorgt ervoor dat de song meer is dan een sensueel en verleidelijk geheel, waaruit blijkt dat we Joanna niet in een genrehokje moeten duwen. Even later wordt alles nog een laatste keer in de strijd gegooid op “EXTASE”, een gevoel waarvan de zangeres zegt nu pas voor het eerst een beetje van te kunnen proeven. Steeds meer licht breekt doorheen het dichte wolkendek en zo is het een metafoor voor de depressie die steeds meer naar de achtergrond geduwd wordt om licht binnen te laten.
Met WHERE’S THE LIGHT ? vormt Joanna het Franse antwoord op artiesten als Caroline Polachek en Charli XCX, maar horen we ook vleugjes Mylène Farmer en Christine and The Queens. De continuïteit zorgt ervoor dat Joanna onze aandacht moeiteloos veertien titels lang vast kan houden, terwijl we wandelen door een wereld die zo uit een fantasy bestseller à la Game of Thrones zou kunnen komen. Duisternis en mysterie gaan hand in hand en komen meer dan eens verleidelijk uit de hoek. Het licht sijpelt langzaam, maar zeker door in de donkere wereld die Joanna op WHERE’S THE LIGHT ? schetst en daarmee brengt ze ongetwijfeld haar sterkste werk tot op heden.
Ontdek “MES LARMES SONT BELLES”, ons favoriete nummer van WHERE’S THE LIGHT ?, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
