Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat de leden van Brockhampton afscheid van elkaar namen. Hoewel leden van de rapformatie, die zichzelf door de jaren heen de titel ‘beste boyband ter wereld’ toegeëigend hebben, vorig jaar een streep onder hun samenwerking trokken, is frontman Kevin Abstract nog niet klaar met het leveren van muziek. Dat Abstract er niet voor terugdeinst om het heft in eigen handen te nemen, uit de schaduw van de band te stappen en zich alleen in de studio te wagen, is algemeen bekend. Zo bracht hij eerder de albums American Boyfriend en Arizona Baby uit. Daar waar hij als soloartiest en dirigent van de band pakkende refreinen zong en scherpzinnig rapte, gooit hij het in zijn soloproject al enkele jaren over een andere boeg.
In Blanket komt Kevin Abstract niet aan rappen toe. Hij vervormt zijn stem, geeft zijn vaste producer Romil Hemnani een gitaar en trekt de ‘indieboy’-jas aan. Dit levert een aantal hoogtepunten op in de plaat, maar al bij al is de nieuwe stijl van Kevin Abstract niet afwisselend en interessant genoeg om een langspeelplaat van bijna veertig minuten te vullen. Toch zijn er zeker momenten waarop de muzikale koerswijziging wel goed uitpakt. Dit begint bij de introtrack “When the Rope Post 2 Break” waarop de – letterlijke en figuurlijke – toon meteen wordt gezet. Een grimmige track waar de vervormde stem van Abstract helemaal tot zijn recht komt, terwijl duistere teksten als ‘why would I climb if the rope’s supposed to break?’ fluisterend uit de speakers kruipen. Het album behoudt dezelfde sfeer wanneer het nummer overloopt in de titeltrack. Die zit echter minder complex in elkaar. Abstract schreeuwt het een en ander over een stevige hardrockbeat waardoor het inmiddels meer dan duidelijk is dat hij hier niet is gekomen om te rappen.
Het grootste bezwaar is te horen in de daaropvolgende songs, waarbij de zang – en voornamelijk de wijze waarop deze tot stand komt – van Abstract vrij kinderlijk en slaperig overkomt. Daarnaast komt de vervormde stem vaak niet goed uit de verf. Van dit kritiekpunt is “Madonna” toch wel hét voorbeeld met een eentonig refrein dat geaccentueerd wordt door de stemvervorming. Dit probleem blijft zich voortzetten in latere nummers zoals “Today I Give Up” en “What Should I Do?”, waar Kevin Abstract met zijn kunstmatige stem en melodramatische zang de spreekwoordelijke plank misslaat. Jammer, want de teksten van Abstract– zoals we van hem gewend zijn – zijn op sommige momenten kwetsbaar, mooi en bijna poëtisch.
Richting het einde van Blanket komt met “Mr. Edwards” de vreemdste eend in de bijt voorbij. Daarop wordt een verstoorde hip-hop-beat die wellicht goed zou passen op de laatste langspeler van slowthai, maar hier volledig uit de toon valt, gemengd met een schreeuwende vrouwenstem. Voorafgaand aan de release van zijn album gaf Abstract te kennen een Nirvana-achtige sound op te zoeken en op ”Mr. Edwards” manifesteert dit zich volledig. Het zijspoor dat hij hier opzoekt is indrukwekkend, maar past helaas niet goed bij wat we voor de rest te horen krijgen.
“Mr. Edwards” wordt opgevolgd door twee nummers waarbij de nieuwe muziekformule van Kevin Abstract wél werkt. “Scream” en “Real 2 Me” kennen een pakkend refrein en het stemgeluid van Abstract komt weer goed tot zijn recht. Helaas slaagt hij er niet in deze indruk vast te houden, want “Heights, Spiders, and the Dark” en “My Friend” halen het ritme weer uit de plaat en zorgen voor een matig slotstuk. Deze laatste twee liedjes benadrukken de persoonlijke aard van Blanket, maar door het lage tempo zijn ze lastig te verteren.
Kevin Abstract spreekt op Blanket vanuit het hart en het is duidelijk dat het uiteenvallen van de band hem niet in de koude kleren is gaan zitten. Tekstueel zit het album hierdoor goed in elkaar. Helaas komt dit als luisteraar nauwelijks over vanwege de vervormde stem, de soms ietwat irritante refreinen en de slaperige zang. Duidelijk is dat Abstract een nieuwe stijl en stemgeluid probeert te ontdekken, maar helaas komt dit op veel plekken niet goed uit de verf en gaat het allemaal al vrij snel vervelen. Het geheel omvat een goed idee met een matige uitvoering en laat ruimte voor groei en ontwikkeling in Kevin Abstract zijn solocarrière.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “When the Rope Post 2 Break”, ons favoriete nummer van Blanket, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
Goed geschreven stuk, dankjewel hiervoor.
Een verfijnde mening met een kritische noot, daar teken ik voor.
Spijkers worden op koppen geslagen.
Wanneer kunnen we meer verwachten Zed?