Black Country, New Road @ De Roma: Magische bijeenkomst

Een album uitbrengen dat gepaard gaat met heuse veranderingen in de band; het overkomt de besten. We bedoelen hiermee dat het het lot van Black Country, New Road was. In 2022 loste de Londense postpunkband zijn sophomore-album Ants From Up Here, net nadat voormalig frontman Isaac Wood vier dagen voordien aankondigde dat hij de band verliet. Het was als het ware een bitterzoet afscheid, maar één iets was zeker en dat was dat het een plaat van jewelste was. In november 2022 mocht de groep dan ook zijn kunnen aantonen als curator van Sonic City. De huidige formatie konden we dan ook al aanschouwen op Best Kept Secret, maar om te zien hoe zich dat in een heuse zaalshow op Belgische bodem zou voordoen, was het wachten tot gisterenavond in De Roma.

Als voorprogramma had het zwarte land met zijn nieuwe weg de in Los Angeles geboren zangeres Platonica Erotica meegenomen. Zangeres Hannah Hayden heeft zich ondertussen genesteld in de Britse hoofdstad, waar ze de hoofdact ontmoette en ze reeds het genoegen had om ermee te mogen samenwerken. Ze omschrijft zichzelf als de Griekse godin van het zingen van karaoke naar je geliefde, en dat is ook wat haar muziek volop uitdraagt. Haar stem is dramatisch genoeg om die rol op zich te nemen en doordat ze doet denken aan Lana Del Rey, heeft ze ook het sensuele mee.

Met een solo van de cellist kwam startte de set van Platonic Erotica. Wat we live mochten verwachten, bleef op die manier een mysterie dat pas onthuld werd eens de zangeres het podium opgewandeld kwam. Het meest erotische aan het voorprogramma hadden we toen misschien ook al gekregen, waardoor het platonische aspect volop kon beginnen. Hoewel de klassieke elementen van de cello met de andere instrumenten voor een mooie symbiose zorgden, bleven we soms wel op onze honger zitten. Voor ware muzikale explosies moesten we met andere woorden niet bepaald naar De Roma komen en dat leek veel van het publiek al geweten te hebben. Platonic Erotica bracht haar set voor een zaal die nog bijzonder leeg was, maar gelukkig raakte ze naar het einde al wat meer gevuld om voor de zangeres en band nog aanmoedigend te applaudisseren.

Met een introductie verzorgd door Robbie Williams’ “Let Me Entertain You” kwam het zestal het podium op, om de inleidende tonen over te laten aan saxofonist-zanger Lewis Evans die ons introduceerde in onze fijne avondwandeling. Starten deed Black Country, New Road met “Up Song”, dat zonder enige twijfel kon rekenen op een heus applaus. Hoewel het bordje met de letters ‘uitverkocht’ niet bovengehaald kon worden, waren de 1.200 aanwezigen meer dan gelukkig om de avond te spenderen met de Britse postpunkband. “The Boy” zorgde ervoor dat we voor een eerste keer volledig betoverd werden en we ons snel op het magische pad bevonden, terwijl we het donkere landschap volledig achter ons konden laten. De hele band is zo goed op elkaar afgestemd dat alles heel natuurlijk overkomt, wetende dat dit een strakke bijeenkomst was. Afwisselend namen toetsenist-gitarist May Kershaw en Evans de zang voor zich en hoewel de band zich nogal schuchter opstelde, was de samenwerking er eentje waar zowat alle studenten die een groepsopdracht moeten maken enkel maar van kunnen dromen.

Er werden weinig woorden vuil gemaakt door zowel band als publiek, want tijdens de hele set werd de stilte behouden zodat iedereen gewoon kon doen waarvoor ze kwamen: genieten. Eens “I Won’t Always Love You” aan bod kwam, werd het nogmaals duidelijk dat één frontpersoon geen must hoeft te zijn. Het sterktepunt van de band is namelijk dat ieder lid zijn moment van talent naar voor kan brengen. Diversiteit nam het voortouw, wat ervoor zorgde dat we naar allerlei muzikale uiteinden werden genomen, vol hoogtes en met weinig laagtes.

Door de lange duur van de nummers mogen we bij Black Country, New Road geen setlist verwachten van twintig nummers. In het kader van ‘less is more’ kregen we een show van een luttele elf songs ter oorplezier en was er hierbij zelfs ruimte voor een relatief nieuw livenummer. Bij “For the Cold Country” kregen we de oproep het niet te filmen, gezien dit er nog eentje is die in de stijgers staat en nog geen finale versie heeft. Hoewel het om een draft ging, kregen we live al een knaller van een sound waarvan we stiekem hoopten dat er geen einde aan kwam. Iedereen respecteerde dan ook de wens van de band, wat ervoor zorgde dat het dat extra laagje kreeg. Gezien de smartphones even weggestoken werden voor het vorige nummer, was “Nancy Tries to Take the Night” dan het moment van besef bij de aanwezigen dat ze zeker een lieu de memoire moesten maken aan de avond. De schermpjes kwamen boven om het prachtige verhaal voor ons vast te leggen, maar even snel verdwenen die alweer om gewoon met de ogen toe te kunnen genieten.

“Turbines/Pigs” gaf de set dan weer zijn gevoelig en emotioneler moment van de avond. De lichten werden centraler geplaatst en ook de omringenden hadden deze cue in het snotje. Iedereen kroop wat dichter bij elkaar en genoot gewoonweg samen van het varkentje dat samen met wat piano en viool voorgeschoteld werd. “Dancers” maakte dan weer dat we voor een voorlaatste keer vol euforie mochten kijken naar de Britten. Neen, dansbenen werden er niet losgeschud, met uitzondering van de ene dame op het balkon die zich gaf alsof haar leven ervan afhing, maar het heupwiegen bracht ons in andere sferen.

Het is misschien een pak rustiger dan wat vroeger geserveerd werd, maar dat betekent allesbehalve dat er geen kwaliteit meer te proeven was. Met nog een laatste versie van “Up Song” werden dan ook de laatste noten van de avond gebracht en was iedereen klaar om de nacht te ontdekken. Slapen zat er met andere woorden nog niet in, want er was nog voldoende om na te bespreken.

De Roma was gisteren het toneel van een avond vol heerlijke muziek zonder enige poespas. Zowel op vocaal als muzikaal vlak kon Black Country, New Road iedereen betoveren en maakte het het ons makkelijk om voorgaande situaties helemaal te vergeten.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Up Song
The Boy
24/7 365 British Summer Time
I Won’t Always Love You
Across the Pond Friend
Horses
For the Cold Country
Nancy Triest to Take the Night
Turbines/Pigs
Dancers
Up Song (Reprise)