Vorige week weerklonk het nog bijna volledig op de podia van Left of The Dial, intussen ligt het te blinken in de rekken. Jawel hoor, na enkele jaren anticipatie is het debuutalbum van de nieuwste postpunkhype Egyptian Blue een feit. En of het de hype waard is, maar dat zagen velen uiteraard wel al aankomen. De mix van donkere gitaren, gierende intensiteit en verschroeiende spanningsbogen zorgden er enkele jaren geleden al voor dat veel gitaarlievende harten sneller gingen slaan. Dat enthousiasme bleef enkel groeien sindsdien. Ook overzees in onze contreien bleef dat niet opgemerkt, zo mocht onder meer het Trix Café er onlangs nog aan geloven.
Maar goed, terug naar het album, want daar valt ook heel wat over te vertellen. Al van bij de start kondigt het album zich namelijk aan als een pletwals van jewelste met een van dé beste albumopeningen die we dit jaar al mochten aanhoren. Het verrukkelijk verslindende en verrassend aanstekelijke “Matador” slaagt er zo van de eerste seconden al in om op een ruwe en meeslepende manier de toon te zetten, al was het een opgejaagde stier die zijn zinnen op een rode lap stof had gezet. Veel toepasselijker kan een songtitel niet echt dus. Alsof de verwachtingen dan nog niet hoog genoeg gesteld zijn, knalt ook “Nylon Wire” meteen nadien in een paar flexibele bochten de deur in. Gordels vast, beste mensen.
Gekke bochten zijn bovendien wel een vaak wederkerend thema op A Living Commodity. Het viertal had het namelijk duidelijk wat gehad met simpele songstructuren die hun meeste genrecollega’s toepassen, dus deden ze maar het compleet omgekeerde. Het gros van de songs op de plaat staan bol van onverwachte wendingen, ritmes die elkaar in een ijl tempo afwisselen en gitaren die mekaar bestrijden met de ene na de andere riff, zonder overdreven artsy te willen zijn. Zeker op songs als “Skin” draagt dit constant bij aan de immer groeiende spanningsboog die nooit lijkt te gaan ontploffen, maar dan plotseling recht in ons gezicht openspat en even plotseling weer verdwijnt achter de horizon. Ambitie en lef hebben ze wel, die van Egyptian Blue.
Een debuutalbum blijft natuurlijk een debuutalbum, wat betekent dat schoonheidsfoutjes niet altijd even makkelijk te vermijden zijn. Op veel valt het viertal echter helemaal niet te betrappen, los van het feit dat sommige songs misschien net dat beetje kruiding missen om volledig subliem te zijn. “Apparent Cause” is er zo eentje die een stukje meer ingetogen is dan de rest van het album, maar de intensiteit van de andere songs niet meteen kan vertalen in even hoogstaande schoonheid, net zoals “Suit Of Lights” overigens. Op de magistrale titelsong “A Living Commoditiy” lukt dat dan net weer wel, aangezien ze net de ideale balans tussen teder en bombastisch gevonden hebben. Het is dan ook niet toevallig de song waar de band zelf het meest trots op is.
Als er dan halverwege een sprankeltje twijfel in het hoofd sluipt, smelt die naar het einde toe weer weg als sneeuw onder een bloedhete zon. Het afsluitend trio, met het hartverscheurende “To Be Felt” op kop en moshpitanthem “Contain It” als spilfiguren, vuurt namelijk nog eens finaal een karrevracht diepdonkere intensiteit en oerdegelijke songs af die zelfs de grootste criticasters doen zwichten voor het Egyptische blauw. De sterkte van het album zit dan wel weer redelijk duidelijk aan de uiteindes van de plaat.
Het is wat, die postpunkrevival. Gevarieerder en omvangrijker dan ooit – je hoeft maar een blik te werpen op de line-up van festivals als die eerder vermelde Left of The Dial – maar dat maakt het niet altijd beter. Veel bands komen, krijgen hier en daar wat schouderklopjes, maar verdwijnen nadien weer als niemendalletjes in de grote leegte. De kans dat dat met Egyptian Blue zal gebeuren, lijkt ons redelijk miniem. Dat hopen we althans toch, want A Living Commodity is een plaat om te koesteren en heel dicht bij het hart te dragen. Wetende dat dit slechts een debuut is, zit er met andere woorden een gloednieuwe grote speler op de loer.
Ontdek “Matador”, ons favoriete nummer van A Living Commodity, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
