Duran Duran houdt van Halloween en dat zullen wij geweten hebben. Met de release van Danse Macabre geeft deze Britse band een inkijk in hun feestplannen voor de laatste oktoberdag. Duran Duran bestaat al zo’n veertig jaar. In de jaren tachtig domineerde deze band uit Birmingham de hitlijsten met nummers als “The Reflex”, “Save A Prayer” , “Notorious” en het Bondnummer “A View to a Kill”. Heel wat bezettingswissels maakten dat de jaren negentig en het begin van 2000 vooral woelig verliepen. Sinds een aantal jaar speelt de band weer in zijn oude bezetting, met succes. Met Danse Macabre laten Simon Le Bon, John Taylor, Roger Taylor, Nick Rhodes en Andy Taylor hun zestiende album op ons los.
Een echt album kunnen we deze plaat niet noemen: veel covers, een aantal herwerkte versies en een drietal nieuwe nummers zijn de ingrediënten van deze dodendans. Het idee ontstond dan ook op een speciaal Halloweenconcert op 31 oktober vorig jaar, in Las Vegas. Tussen gigantische skeletten, spinnenwebben en grafstenen geeft de band een – naar eigen zeggen – memorabel optreden. Kort daarop beslist de band om de volledige set in te spelen in de studio, en dit terwijl de succesvolle Future Past-tournee loopt. Veel tijd om dit album in te blikken is er dus niet.
De band vertelt in interviews dat deze plaat de uiting van dat gek en vooral wild feest moet zijn. Plezierig is het zeker, maar wie een album vult met voornamelijk covers, moet ook weten welke gevaren dit inhoudt. De songkeuze is er een van. Le Bon en co spelen hier en daar op veilig, met bijna exacte kopieën van originele nummers, zoals “Ghost Town” (The Specials), “Supernature” (Cerrone) en zelfs “Psycho Killer” (Talking Heads), samen met Måneskin-gitariste Victoria DeAngelis. Op zich heel leuk om deze nummers met een Duran Duran-sausje te bewerken, maar echt beter dan het origineel worden ze niet. Bij enkele andere nummers fronsen we zelfs de wenkbrauwen. Duran Duran mag dan een topband zijn, The Rolling Stones’ bekendste lied “Paint It Black” coveren is wat te hoog gegrepen. En van de gelaagdheid van “Bury A Friend” van Billie Eilish is in de versie van Duran Duran ook niks meer te merken.
Neen, Duran Duran is eigenlijk op zijn best als eigen werk wordt aangepakt. Opener “Nightboat” en “Love Voudou” zijn geslaagde herinterpretaties die de originele versies zelfs doen vergeten. Nieuw nummer “Black Moonlight”, met Nile Rodgers op de gitaar, doet terugdenken aan de gloriejaren van deze groep en is een typisch Duran Duran-nummer met een opbouw naar een catchy refrein dat blijft hangen. Dit album vraagt meer van dit en bewijst dat Duran Duran echt wel een ander geluid heeft dan de tracks die hier worden gecoverd.
De roes van een concert evenaren door het hele concert na te spelen, is een bijna onmogelijke opdracht. Halloween vieren met Danse Macabre wordt zeker plezant, maar meer dan een hapklare ‘trick or treat’ is dit album niet. De ‘treat’ ligt vooral in het nieuwe werk dat doet uitkijken naar een volledig nieuw album.
Instagram / Facebook / Website
Ontdek “Black Moonlight”, ons favoriete nummer van Danse Macabre, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
Persoonlijk vind ik bovenstaand commentaar te gemakkelijk. Ik ben het eens dat dat Paint it black een maatje te groot is voor Duran Duran, sterker nog waarschijnlijk wel twee of drie maatjes. Maar dat komt meer omdat het eigenlijk niet binnen hun genre past. Maar verder vind ik het album echt goed. Het doet denken aan tijden van weleer. Het is een album tussen Notorious en Big in. Het heeft echt eigen sound, niet dertien in een dozijn. En zelfs met een jaartje ouder klinkt Simon le Bon nog even sexy. De vinyl versie van het album is al in mijn bezit.