Begin deze eeuw behoorde Alamo Race Track tot de hoogste regionen van de Nederlandse gitaarbandjes. Hun albums werden hoog gewaardeerd en in 2007 stonden ze zelfs op het welgekende Lowlands met dank aan hun succesvolle Black Cat John Brown. De zon scheen op hun gezicht en er leek geen wolkje aan de lucht. De band bracht een resem albums uit, maar na de release van Hawks werd hij bijzonder stil rond hen. Begin januari verraste Alamo Race Track het publiek van ESNS met een verrassingsoptreden. Voor het eerst sinds 2015 kon het publiek de band live aan het werk zien. Dit was het startschot voor de hoop op nieuw materiaal en voornamelijk de aankondiging dat er een nieuw album zou verschijnen. En die dag is dan ook eindelijk aangebroken.
Het duurde zeven jaar voor Greetings From Tear Valley And The Diamond Ae in de schappen lag. Geestelijk kwam frontman Ralph Mulder in zware tijden terecht. Daarnaast kreeg zijn vader te maken met een zwaar ziekbed en kwam daar bovenop ook nog eens de coronapandemie. Om dichterbij zijn vader te zijn besloot Mulder bij zijn familie in het Noorden van Nederland te verblijven. Daar kwamen langzaam veel herinneringen naar boven over betekenisvolle plekken, vroegere avonturen, oude liefdes en dromen. Het idee voor een nieuw album werd Ralph al fietsend over de Noordelijke gronden steeds duidelijker. Er ontstond weer ruimte in zijn hoofd waardoor ideeën, melodieën en muziek als vanzelf op zijn pad kwamen.
En zo voelt Greetings From Tear Valley And The Diamond Ae als een reis langs de muzikale playlist die Mulder op zijn fiets vergezelde. Opener “Sally H.” heeft een jaren zestig vrolijkheid die doet denken aan het opgewekte werk van The Beach Boys wat met name door de koortjes wordt versterkt. “Got To Get Home” zou dan weer zo op een album van labelgenoot Daryll Ann hebben kunnen staan, gezien het de lichtvoetigheid is die opvalt bij het begin van het album. Al snel wordt de weg van de melancholische melodieën ingeslagen en wordt er gemijmerd over hoe het zou zij om een vogel te zijn zoals op “Wish I Was A Bird”. Of hoe het zou zijn aan de andere kant van de heuvel op “Trespass”. Gedachten die je op lange eenzame fietstochten allemaal wel is door je gedachten ziet gaan.
Vanaf “Sea Of Possibilities” komt er weer wat energie in de nummers. De nummers zijn zonder noemenswaardige tierelantijnen opgenomen, wat ook te horen is in het wat doffe geluid dat het album vanaf hier naar voor schuift. Het Groningse landschap kan eigenlijk niet beter worden weergegeven dan de manier waarop Alamo Race Track dat hier doet. Achtergrondzang en een enkele gitaar solo zoals op “House Of Crosses” geven de nummers dan weer wat meer kleur om vervolgens op “Remember When You Were Young” in een soort psychedelische trip te raken. Wat op het slot nummer nog eens dunnetjes wordt overgedaan.
Het is fijn weer nieuwe muziek van Alamo Race Track te beluisteren. Op Greetings From Tear Valley And The Diamond Ae fiets je met Ralph Mulder mee tussen Ter Wupping en Windschoten. Dagelijks fietste hij deze route tussen zijn tijdelijke verblijfplaats en de boerderij van zijn vader. Net als de fietstocht komen op het album diverse stemmingen voorbij. Het zijn de eerste gedachten van bevrijding na een donkere periode. Het voelt nog wat voorzichtig, maar is oh zo herkenbaar voor diegene die het zelfde hebben meegemaakt. Met Greetings From Tear Valley And The Diamond Ae is Alamo Race Track weer terug in de schijnwerpers en hopelijk duurt het nu geen zeven jaar voor het volgende album verschijnt.
Om het album te promoten gaat Alamo Race Track dit najaar op tour langs door Nederland. Ze zijn onder andere op 27 oktober in Mezz in Breda; 1 december in Gebouw-T in Bergen Op Zoom; 15 december in Tivoli Vredenburg in Utrecht en 16 december in Paradiso in Amsterdam. Meer data zijn te vinden op hun website.
Facebook / Instagram / Twitter (X) / Website
Ontdek “House Of Crosses”, ons favoriete nummer van Greetings From Tear Valley And The Diamonds Ae , in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
