The Armed blijft zonder twijfel een raadselachtig fenomeen, om het zachtjes uit te drukken. Versluiering, afleiding, ontwrichtende noiserock en hardcore; deze elementen zijn vanaf het allereerste begin verweven in de essentie van de band. Ondertussen verkennen ze de grenzen van popcultuur en de onbelemmerde beschikbaarheid van informatie via composities die behoren tot de meest verbijsterende binnen het hardcore domein. Als je kijkt naar hedendaagse bands zoals Turnstile en Militarie Gun, die met verve de randen van de hardcoremuziek verkennen, dan ontdek je dat zelfs in die experimentele context enige grenzen nog intact blijven. Echter, wanneer we onze aandacht vestigen op The Armed, blijken grenzen niet eens te bestaan, ze belanden ergens totaal anders. ULTRAPOP uit 2021 is exemplarisch voor deze grenzeloze aanpak, waarbij ze met lef en genialiteit popgevoeligheden vermengden met de bekende chaos waar ze om bekend staan. In het licht van deze muzikale ommezwaai is Perfect Saviors een allesomvattend tegenwicht voor alles wat ze tot dusver hebben gecreëerd. De band heeft de schaduw verruild voor de schijnwerpers en heeft een album geschreven dat, zelfs binnen hun eigen buitengewone standaarden, de verwachtingen bespot – en het resultaat is ronduit meesterlijk.
“Sport Of Measure” doet het album bruisend ontwaken. De luisteraar wordt begroet met een laconieke zanglijn, gedragen door de warme omhelzing van synthesizerklanken en saxofoongeluiden. Ja, je leest het goed – dit is nog steeds The Armed. Maar net wanneer je denkt dat je een vleugje herkenbaarheid zult vinden, doemt er een golf van drummachines en elektronische elementen op. Het is als een ontwaken in een alternatieve dimensie waar bekende kenmerken opnieuw worden gedefinieerd. In deze fase van het album is er praktisch geen enkele aanwijzing dat deze track voortkomt uit dezelfde bron als het ontspoorde “Untitled” of zelfs de meest melodische momenten van “ULTRAPOP”. Het enige herkenningspunt is de bandnaam zelf, die als een anker fungeert te midden van dit sonische avontuur. Ondanks de ogenschijnlijk onvergelijkbare elementen, blijft de kern van The Armed intact. Het gaat niet alleen om de manier waarop de band hooks smeedt met explosieve noise rock, zoals we horen in nummers als “Clone”, of hoe ze terugkeren naar oudere nummers zoals “Liar” en ze nieuw leven inblazen als verleidelijke clubtracks zoals “Liars 2”. Het draait allemaal om de grensverleggende experimenten en de moed om verder te gaan dan verwachtingen, zonder de eigen identiteit te verliezen.
Het is zonder twijfel een identiteit die het meest logisch is als je het in de context van het andere werk van The Armed en bredere onderzoeken naar popcultuur en informatie plaatst. In deze optiek zijn tracks zoals “Everything’s Glitter” echte pronkstukken. Dit nummer mengt moeiteloos de elementen van indierock met de zelfverzekerde flair van noisepop en een onweerstaanbare groove. Aan de andere kant presenteert “Sport Of Form” zich als een sluipend kunstwerk met gelaagde texturen. De gitaar sluipt als het ware voort, terwijl de pulserende bas je meeneemt op een hypnotiserende trip. Deze nummers worden als natuurlijke progressiestappen beschouwd vanaf eerdere tracks zoals “An Iteration” of zelfs “Masunaga Vapors” op ULTRAPOP. Het is echter niet noodzakelijk om volledig greep te krijgen op de bijna ontoegankelijke mythes en mystiek rondom The Armed, noch hoef je je daardoor te laten afschrikken. Perfect Saviors doorbreekt met verve het bekende plafond van de berucht compacte hardcorestijl. Het album maakt verscheidene evolutionaire sprongen naar voren.
“Patient Mind” schakelt tussen zachte elektronische drums en een rotskoor dat de lucht in reikt, verenigd door zanger Tony Wolksi’s krachtige bereik, waarmee ze bijna waarmaken wat ze beloofden: het schrijven van het grootste arenarock album op basis van eigen verdiensten. “Vatican Under Construction” speelt ook met verschillende texturen, van noisepop-muren bekroond met laconieke zang tot punkdoordrenkte coupletten. Het is met het sluitende duo van “In Heaven” en “Public Grieving” dat ze het verst gaan, echter, met de ingetogen akoestische gitaar en tere saxofoon van het eerste nummer, terwijl het laatste begint met een zachte piano, maar zich ontvouwt tot iets dat lijkt op drum-‘n-bass van The Armed met zijn snelle, verschuivende drumwerk, maar allesbehalve dat in andere delen.
Eerlijk gezegd is Perfect Saviors bijna onmogelijk in een hokje te plaatsen; ondanks dat ze de oorsprong vindt als een hardcore band, is The Armeed steeds rijker in structuur en sonisch dichter geworden, waardoor classificatie werd vermeden naarmate de ambitie groeide, samen met een nu al legendarische status. Perfect Saviors is het resultaat van al het harde werk dat The Armed heeft gedaan. Het markeert een radicale herdefiniëring van verwachtingen rondom de band. Het is een emotionele explosie met scherpe, ironische teksten. Stel je voor dat The Strokes aan het trippen is, dan krijg je een idee van hoe ver The Armed is gegaan. Ze zetten elke stap perfect. Als je dacht dat je The Armed kende, denk dan opnieuw.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Everything’s Glitter”, ons favoriete nummer van Perfect Saviors, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
