© Ivan Trejo
Het is bijna niet te geloven, maar dit is wel degelijk de eerste keer dat we een artikeltje wijden aan Levitation Room. Een mea culpaatje slaan is misschien wel aan de orde, gezien de klasse van de Amerikanen nauwelijks te overschatten valt. Het viertal maakt psychrock van de zweterigste en kronkeligste soort die klinkt als een kaleidoscopische koortsdroom. In goed gezelschap van bands als Sugar Candy Mountain, Mystic Braves en Froth bracht Levitation Room intussen acht jaar geleden een machtig debuut-ep’tje uit: Minds of Our Own. De sidderende sixtiesklanken spatten er toen al vanaf, maar écht scoren deed de groep enkele jaren later met Headspace. Een extreem strak geproducete plaat was het, bomvol machtige psychnummers die je tot verdrinkens toe meesleurden in een trip door een surreëel universum. Avontuurlijke gitaarpartijen, tropisch swingende soundscapes en (bovenal) een haast religieuze passie voor wah-wah, het was en is een adembenemende plaat.
Grote schoenen om te vullen dus! Sinds de fijne covid-tussendoortjes “Quarantine” en “Pienso en Ti” is het de eerste release van Levitation Room in lange tijd, maar het is fijn om vast te stellen dat aan het DNA van de band niet veel veranderd is. “Scene for an Exit” streelt je al vanaf de eerste noot met inpakkende vibrato’s die breed uitgesmeerd worden over zowat alles dat de versterkers van de Amerikanen verlaat. Luilekkerend walst het nummer vooruit, blootvoets door het zand van een of ander idyllisch strand waar Jacotte Brokken wel mooi weer voorspeld heeft. Het drumwerk klinkt met momenten opzwepend en zelfs exotisch, en leidt als verkeersleider de wirwar aan gitaarsolo’s in goede banen. Het is een weinig verrassend staaltje muziek, dat klopt, maar wel eentje dat je eraan herinnert dat de zon ergens ter wereld altijd schijnt.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
