Speedy Wunderground is de afgelopen jaren steeds een referentie geweest als het ging over nieuwe gitaarbands. Squid, black midi en Black Country, New Road zijn bijvoorbeeld stuk voor stuk sterkhouders binnen die nieuwe postpunkbeweging (al zijn ze alle drie ook wel al heel sterk verder geëvolueerd van dat geluid). Niet toevallig was Dan Carey’s Speedy Wunderground het lanceerplatform voor hen alle drie. Treeboy & Arc is van diezelfde generatie, al zal die naam jammer genoeg wat minder belletjes doen rinkelen. Hun debuutsingle “Concept” was nochtans heel sterk en werk als “The Condor” deed er zelfs nog een schepje bovenop, maar algemeen werden ze net niet opvallend of experimenteel genoeg bevonden. De grote doorbraak bleef dus uit, alsook een debuutalbum waar er doorheen de jaren al heel wat aan werd gesleuteld.
Het bleek namelijk niet zo simpel voor de band om een volwaardig album op poten te zetten dat ze zelf goed genoeg bevonden. De opnames ervoor moesten dan ook maar liefst drie keer opnieuw gebeuren, waardoor er steeds meer experimentatie en duisternis in de sound sloop. Single “Behind The Curtain” was daar al meteen een mooi (nu ja, eerder vuil) voorbeeld van. De song is namelijk alles behalve rechttoe rechtaan, maar probeert de luisteraar voortdurend van piek naar piek te sleuren dankzij sterke instrumentatie en vooral dreigende, dreunende en onheilspellende lyrics; een schoolvoorbeeld van hoe je de luisteraar gekluisterd aan je lippen en bedekt in kippenvel krijgt.
Nog zo’n single die we zeer smakelijk ontvingen was “Retirement“. Die deed net dezelfde dingen goed als “Behind The Curtain”, namelijk humeurig, sarcastisch, gelaagd en onvoorspelbaar zijn, zij het een stuk minder explosief dan die vorige. Het toont vooral dat de band gegroeid is als muzikale eenheden en als collectief. De songs zitten duidelijk beter in mekaar, de bandleden zijn wat beter op mekaar afgestemd en het geheel klinkt een stuk voller en overtuigender dan voordien. Niet dat het toen slecht was – het is nu gewoon nóg veel beter. Maar dat lijken ze na het jarenlange sleutelen zelf ook wel beseft te hebben.
Aan variatie op het album zelf is er overigens ook geen gebrek. Albumopener “Midnight Mass” probeert bijvoorbeeld richting het goddelijke te gaan, door zich te presenteren als een intens en en pijlsnel brokje energie. Of de band er effectief in slaagt om je in hogere sferen te brengen, laten we in het midden, maar een bevestiging van knappe songwriting is het hoe dan ook opnieuw. “Virtual Reality Check” is daarentegen een stuk meer sec en gaat redelijk verloren tussen het overaanbod nieuwe postpunksongs tegenwoordig. Hoewel het dan geen hoogtepunt mag zijn, is het wel een welkome, frisse verademing tussen de koelheid en intensiteit van de rest van het album.
Met “False Objects” schotelen de heren ons nog zo’n moment van bezinning voor én zetten ze hun muzikaal talent nog wat extra in de verf. Vooral met de quasi intimiteit en terughoudendheid toont Treeboy & Arc dat ze niet enkel goed zijn in hard uithalen, maar ook wel wat meer op het gevoel kunnen inspelen. Dat gevoel smelt echter als sneeuw voor de zon, wanneer het ruige en dreunende “Character Building” zich meteen erna opdringt. Meer punk wordt het niet op Natural Habitat, hoewel het er gerust nog wat meer op mocht voorkomen. Want u raadt het al: ook dat gaat de band best goed af.
Voor een debuutplaat doet Treeboy & Arc het dus helemaal niet slecht. De songs zijn stuk voor stuk duidelijk heel doordacht en slim opgebouwd zonder in de valkuilen van vele andere jonge bands te trappen. Ook het album zit qua structuur goed in mekaar. Hebben ze dan het potentieel om een van de nieuwe grote jongens te worden binnen het genre? Lastig, vrezen we. Qua bands heeft heel de postpunkscene zijn hoogtepunt waarschijnlijk al bereikt en Treeboy & Arc heeft misschien net te lang gewacht om mee te zijn met de rest. Maar goed, je weet nooit natuurlijk. Dat lange wachten heeft alvast een ijzersterk debuutalbum opgebracht en laat dat nog altijd het belangrijkste zijn. Tot in de eindejaarslijstjes dus, Natural Habitat!
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek “Behind The Curtain”, ons favoriete nummer van Natural Habitat, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
