IST IST @ Trix (Club): Maanloos in de duisternis

Eind maart verscheen met Protagonists de derde plaat in evenveel jaar van IST IST. De band uit Manchester surft verder op de golf van de postpunkrevival die tegenwoordig heerst, maar doet dat met veel meer newwave-invloeden. Het viertal kon dat al bewijzen op Sinner’s Day vorig jaar en nu mochten ze in de Club van Trix een eerste headlineshow in België spelen. De mensen die hen vorig jaar al aan het werk zagen, waren er ook weer talrijk bij waardoor de gemiddelde leeftijd toch al de oorspronkelijke opkomst van postpunk meemaakte. Het maakte dat de Club gezellig gevuld een avondje donkere gitaren wilde verorberen.

Eerst mochten de locals van Rehash de boel op stelten zetten. Het drietal heeft nog niet eens een handvol nummers uitgebracht, maar bulkt wel van het vertrouwen. De jonge gasten hadden er veel goesting in en smeten zich al van bij opener “Computerstart”. De songs van het drietal bevatten voornamelijk Duitstalige teksten en dat geeft het geheel wel zijn eigenheid. Zo geeft een nummer als “Autobahn” of “Bauhaus” ook meteen aan waar de invloeden vandaan komen. De band verbergt het niet en straalt ook die seventiesvibes uit, want zo heeft de gitarist haren die zoals die van Robert Smith in de tijd ook zo wild waren. Op die manier brengt de band een mix van stevige punk met new wave en altijd vol overtuiging en zelfs creativiteit gebracht. Natuurlijk is er nog ruimte voor te groeien, maar het potentieel is alvast groots.

Een klein halfuurtje later begon er al een onheilspellende synth om ons te waarschuwen voor wat zou komen. Met “Stamp You Out” werd meteen de vlam in de pan gestoken door een fuzzy gitaar en een bepaalde energie te laten overheersen. Toch was de mix niet meteen goed waardoor de details verloren gingen in de baslijnen. Dat euvel werd gelukkig snel verholpen en zanger Adam Houghton liet al snel blijken waarom IST IST de donkere jaren zeventig terug naar ieders hart brengt. Zijn duistere vocals in combinatie met het al even grauwe gitaarwerk, maken van alles een soort van angstaanjagende sfeer.

In het begin klinkt dat dan ook nog furieus: de gitaren gaan wat sneller, de gitaarsolo’s worden breed uitgesmeerd en zelfs subtiele shoegaze invloeden zijn nooit ver weg. Toch neemt de band al snel iets van gas terug. “Extreme Greed” doet het wat slomer doordat er opvallend meer synths in het geheel komen. We horen duidelijk invloeden vanuit het kamp van White Lies, maar dan net iets minder toegankelijk. De sound van IST IST houdt dan ook het midden tussen bands zoals White Lies, Editors en oudere bands als Joy Division en Bauhaus.

Dat werkt duidelijk, al kan je nooit van een vernieuwende sound spreken op die manier. Dat hoeft natuurlijk niet, want IST IST kan wel spelen. Zeker doordat ze iedere song zo verfijnd opbouwen dat er altijd een uiterst episch einde volgt, heb je wel altijd iets om naar uit te kijken. Ook is er altijd nagedacht over songstructuur. Op die manier is de titel van het lied bijna altijd in het refrein te horen wat het meezingen makkelijk maakt. Dat valt ook te merken bij “Mary in the Black and White Room” en “The Waves” waarbij enkelen in de zaal toch duidelijk dat refrein kennen.

Dat publiek is nooit super uitbundig, maar beweegt wel gedurende de show voortdurend mee. De band is zelf ook best mager met interactie en enkel de bassist spreekt het publiek een viertal keer toe om ze oprecht te bedanken. Op die manier moet de focus natuurlijk op de muziek liggen, maar met een uur en een kwartier op de setlistteller, komt de sleur er misschien iets te veel in. Na een goed uur was onze honger al gestild en voelden we iets te veel repetitiviteit in de set sluipen. Zeker ook omdat we naar het einde toe bijna allemaal nieuwe nummers te horen kregen, iets wat altijd moeilijk valt. Gelukkig was er nog een snedig eindsalvo klaar.

“You’re Mine” deed de snelheid terug stijgen met een furieus einde en ook “Trapdoors” deed dat trucje nog eens over. Het publiek was alvast voldaan en ging nadien met velen naar de merchstand om met de band zelf nog eens het concert te bespreken. IST IST heeft dan ook heel wat goeie songs, maar niet genoeg goeie songs om een langere set te blijven boeien. De mix van gitaarsongs met af en toe een streepje meer synthgerichte, rustigere nummers kwam niet altijd even goed binnen. Het mocht net iets snediger en ook de interactie mocht wat beter om echt van een levendige set te spreken. Gelukkig maakt IST IST muziek voor de donkere krochten van deze wereld en daar is enige vorm van interactie en dynamiek uit den boze.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Stamp You Out
Jennifer’s Lips
Extreme Greed
Watching You Watching Me
Fat Cats Drown in Milk
Discipline
All Downhill
Mary in the Black and White Room
A New Love Song
Fool’s Paradise
Something Has To Give
Heads on Spikes
The Waves
Black
Emily
Nothing More Nothing Less
You’re Mine
Trapdoors