Al meer dan twintig jaar zoekt de Vitalic uit Dijon de grens op tussen techno, elektro en house. De Franse producer kwam in 1976 ter wereld als Pascal Arbez en beleefde zijn doorbraak nadat “La Rock 01” in 2005 verscheen op een verzamel-cd van 2 Many DJs. Naarmate de jaren voorbij gingen, versierde hij gigs op Rock Werchter, Pukkelpop, Dour, I Love Techno, Lowlands en Awakenings, maar Arbez is een man van meerdere namen: naast zijn primaire bezigheid met Vitalic hield hij zich nog bezig met zijprojecten als Dima en KOMROMAT met Rebeka Warrior. Daarbij kreeg de Fransman ook de eer om de officiële soundtrack voor de nieuwe film Disco Boy te maken, en daarmee hebben we meteen ook zijn recentste release benoemd. Wie Vitalics set twee maanden geleden in Kompass Klub aan zich voorbij liet gaan en daar spijt van heeft, krijgt vandaag een tweede kans in Trix.
Als we om iets na achten de rij vervoegen, horen we de bassen de zaal al uit zweven. Heel vol staat ze nog niet, maar de vroege vogels hebben zich al mooi verspreid over de volledige oppervlakte van hun Trix-nest van vanavond. Achter de draaitafel: de Franse dj en producer Belaria. Draaien doet ze al langer, maar sinds 2021 mag ze met het uitbrengen van een single en een ep op haar eigen label Friendsome Records die laatste functie ook op haar cv schrijven. Haar beats komen quasi altijd voort uit new wave en synthpop, en vanuit die basis ontwikkelt ze basvolle beats die variëren van discohouse over elektrohouse tot minimal techno. Hoewel het tempo relatief laag blijft, kunnen we dat niet zeggen van de intensiteit van het geluid. De bassheavy muziek die door de boxen schalt wordt kracht bijgezet door scherpe synths en vertoont soms wat gelijkenissen met de sound van de Canadese producer REZZ. Wanneer ze wat abrupt – nog tijdens haar set – het podium afwandelt, concluderen wij dat Vitalic met Belaria een geschikt voorprogramma koos: het blies ons niet omver, maar bouwde wel perfect op naar het anderhalf uur van de Fransman.
Zonder enige pauze staat Vitalic al even snel en onverwacht achter de dj-booth als Belaria in de coulissen verdween. Hoewel de producer de Trix Zaal al enkele weken van tevoren uitverkocht, krijgt iedere bezoeker tijdens de eerste minuten een volledige vierkante meter om zijn danspasjes op uit te voeren. Omringd door een rood rookgordijn schakelt hij meteen een versnelling hoger. Een track à la “Doppler” van Charlotte de Witte met een smerige distorted kick geeft het startschot van het dansfeest. “Rave Against The System” vraagt verder niet veel uitleg en met Vitalics remix van Steve Angello’s “Rejoice” komt er wat herkenbaarheid de zaal ingevlogen.
Zelden is het zo donker in Trix tijdens een optreden: het enige wat we zien als we naar voren kijken, zijn bewegende silhouetten gevormd door de stroboscopen vooraan, wat de clubsfeer in de zaal de hoogte injaagt. Wat daar ook bij helpt zijn de drie extra lichtpartijen aan het plafond die de lichtshow tot de achterste meters van de zaal brengen. Ook de muziek wordt steeds donkerder, maar ter afwisseling kiest Vitalic er af en toe voor om ook eens een fleuriger deuntje de revue te laten passeren. “Poison Lips”, misschien wel zijn grootste hit, is er zo eentje en wordt door enkele enthousiastelingen meegekrijst. Ook bij de overgangen tussen de verschillende nummers laat het publiek regelmatig van zich horen en we gaan niet liegen: ook uit onze keel ontsnapt er wel eens een bescheiden vreugdekreetje als de bas na een korte pauze wederkeert.
Al snel komen we terug op de impactvolle technobeats met een vocal die kurkdroog ‘ketamine’ door de zaal jaagt en zo de spanning opbouwt. De drop die erop volgt, kickt al even hard in als de voorgenoemde drug dat doet en zo verandert de Trix stilaan in een soort lavastroom: kolkend, heet en moeilijk te stoppen eens de energie uitbarst. Vitalics bpm-teller tikt inmiddels meer dan 140 bpm aan en ook op de decibelmeter gaan de cijfers alleen nog maar de stijgende richting uit. Het mixtempo blijft evenwel aangenaam; geen enkele plaat voelt te lang of te kort aan en op enkele overgangen na zit ook op dat vlak alles snor.
‘Het is niet omdat ik een dj-set speel, dat er geen toegift gedaan mag worden’, moet de Franse dj gedacht hebben. We krijgen voor de gelegenheid zelfs een livemix die er met zijn coredrops heviger aan toegaat dan het gemiddelde Delhaize-overleg en de rest van de set overstijgt. Vitalic draait tegen de 150 bpm aan: een tandje sneller dan hij gewoon is en waardoor het tegen het einde wat chaotisch wordt, maar dat vergeven we hem met alle plezier.
Onderweg naar huis denken we even net uit een droom ontwaakt te zijn. Heeft technoclub Fuse dan toch al een nieuwe locatie en verhuisde hij naar Borgerhout? Zo leek het in ieder geval wel. Vitalic is misschien wel van de al iets oudere stempel, maar kwijnt niet weg in het technobejaardentehuis: op de stevigere en snellere golf die momenteel de grenzen van het genre verlegt, surft de Fransman fanatiek mee. Hij knalde vanavond niet door de geluidsmuur, al scheelde het niet veel.
Op 10 juni staat de Fransman op het Luxemburgse Francofolies Esch/Alzette, op 13 oktober trekt hij met zijn beats naar OM in Charleroi.
