© Philippe Levy
Wie dacht dat we met Omar Souleyman de laatste Arabische muzikale voltreffer zagen op Belgische bodem, heeft nog niet naar Acid Arab geluisterd. Het trio uit Parijs mixt hedendaagse elektronische muziek met Oosterse klanken. De drie halen voornamelijk hun inspiratie uit de Maghrebijnse cultuur. Ongeveer tien jaar geleden ontstond de groep per toeval. Twee van de drie huidige leden speelden samen een dj-set op een festival in Djerba. Ze noemden het al Acid Arab, maar van een band of albums was nog geen sprake. Niet veel later sloot een derde lid zich aan en in februari van dit jaar brachten ze hun derde album uit. En dj-sets zijn nu volledige live shows met alles erop en eraan. Met Acid Arab programmeerde Trix in zijn zaal een garantie op succes. Het trio maakt al tien jaar de perfecte mix tussen elektronische en Arabische muziek. En die combinatie werkt, want het derde album van de Franse formatie zette ook in de Koekenstad de mensen aan het dansen.
In Trix stond Acid Arab zaterdagavond ’(Live)’ geprogrammeerd. Opwarmen deden we echter met een dj-set. Glitter 55 komt, net als de hoofdact van de avond, uit ondergrond van Parijs. Daar arriveerde de jongedame toen ze 24 was, nadat ze als zestienjarige in Amiens aankwam. De Marokkaanse Manar Fegrouch duwde meteen stevig het gaspedaal in en gooide hier en daar al een Arabische teaser de zaal in. Haar roots vormden subtiel een rode draad doorheen de set. In anderhalf uur tijd wist ze met haar futuristische house de zaal aan het dansen te brengen. Dat kon ook niet anders, als je eerder al furore maakte bij Boilerroom en de Berlijnse radiozender HÖR. Een goeie keuze van landgenoten Acid Arab. Afsluiten deed Glitter 55 met een Marokkaans trouwfeestlied, om zij die toch niet zo van elektronische muziek houden, ook op te warmen. Gezien de aard van de hoofdact, ging je dan echter beter naar huis.
Dit bericht op Instagram bekijken
De drie Fransmannen van Acid Arab gaven bij het eerste nummer dan al meteen hun visitekaartje af: harde bassen, zenuwachtige melodieën en af en toe een stem die in een Arabisch dialect dat we niet meester zijn spreekt. Na het tragere “Ya Mahla” zorgde “Leila” ervoor dat alle remmen los gingen. De lasers gingen aan en het snellere ritme maakte dat niemand nog stil stond. Behalve dan het trio op het podium zelf. Het leek wel alsof deze drie boomers even tussendoor een set kwamen neerzetten, terwijl ze zometeen nog naar een oudercontact van hun zoon moesten. De ene stak om de haverklap een nieuwe sigaret op en de toetsenist bewoog amper. Dat deerde het publiek echter niet. Alle energie stak dan ook in de muziek die de drie de zaal in knalden.
Acid Arab combineert ruwe elektronische muziek met Oosterse invloeden, al is dat evenwicht vinden een behoorlijke uitdaging. Toch wisten ze in Trix die balans goed te houden. Nadat er Souleyman-gewijs volledig loco gegaan werd op de toetsen en de melodieën ons rond de oren vlogen, lasten de drie weer een hoofdstuk van elektronische muziek waar de Arabische invloed met een vergrootglas gezocht moest worden in.
De subtiliteit van de Arabische invloeden beperkten zeker en vast niet de slaagkansen van deze band in Trix, want het publiek ging op zowat alles uit z’n dak. Of het nu een lied was met heel diepe bassen of eentje waar de Oosterse orgeltjes je lamsloegen: mensen amuseerden zich, nat van het zweet, zelfs zonder schoenen. Tot de achterste rijen werd er meegedanst. Ondanks dat de zaal niet uitverkocht was, kreeg je het gevoel in een donkere club te staan die de komende vijf uur niet zou sluiten.
Maar jammer genoeg: aan alle mooie liedjes komt een eind en na een dik uur zette Acid Arab de finale in. De synths werden alsmaar agressiever en grimmiger. Gelukkig hoefden we niet met die sfeer in het achterhoofd naar huis, want in de toegift trok het trio alle registers open: hoog tempo, vrolijke bassen en techno-gewijs knallen. Toen het collectief na die laatste voltreffer afscheid nam en de spots voor het eerst op hun gericht waren, lazen we het op hun gezicht: Veni, vidi, vici.
