Suicide Silence is ondertussen een naam die in het deathcorelandschap staat vast gebeiteld. De groep, die afgelopen jaar zijn twintigste jubileum vierde, stond aan de wieg van het nieuwe genre en met platen als The Cleansing (2007) en No Time to Bleed (2009) verkeerde de groep vooral richting het einde van de jaren nul aan de top van de keten. Toen in 2012 frontman Mitch Lucker tijdens een motorongeluk op een tragische wijze overleed, raakte de band echter in een vrije val. Het voor hen ooit zo geliefde deathcoregenre werd met voorzichtige stappen verlaten en ingeruild voor een nu metal stijl à la Korn. Nummers als “Doris” en “Silence“, die door het hoge percentage aan zuivere vocalen het originele geluid van Suicide Silence volledig aan de kant schoven, zorgden ervoor dat vele fans hun rug richting de band deden keren. Mede hierdoor verloor de groep na jaren hun geprezen apex-status en leek het erop dat Suicide Silence de zoveelste band werd die na een stijlverandering een langzame dood zou sterven.
Na enkele jaren kwam voor de fans dan toch eindelijk licht aan het einde van de tunnel met de release van Become the Hunter. De band ging terug naar hun roots, kon rekenen op lovende recensies en werd hierdoor met open armen ontvangen op onder meer de 2022 editie van Graspop. Drie jaar na het uitbrengen van dit bravourestuk is de groep terug met Remember…You Must Die waarbij vooraf werd aangekondigd dat de lijn van de vorige plaat volledig wordt doorgezet. Frontman Hernan “Eddie” Hermida verklaarde dat Remember…You Must Die de meest straight-to-the-point plaat is die de band sinds zijn toevoeging heeft gemaakt. ‘Dit is heavy deathcore dat recht voor zijn raap is, zonder regels en zonder voorschriften’. Dit zijn grote woorden, maar als ze het volledig waar kunnen maken hebben ze goud in houden.
De band is creatief omgegaan met de titel van het album en heeft het geknipt naar twee nummers. Het “Remember” gedeelte is een uiterst onheilspellende muzikale intro die het voor elkaar krijgt om meteen een sinistere sfeer neer te zetten en lijkt hierdoor recht uit de soundtrack van een horrorfilm te komen. Op het aansluitende “You Must Die” gaan juist alle remmen los en in net geen drie minuten legt het lied een bodem neer vol met diepe grunts, agressieve gitaariffs en sublieme blast beats. Waar voorheen door de aanhang meermaals werd gewezen naar Hermida, die door zijn grotere vocalenbereik een totaal andere sound aan de muziek meegaf dan Lucker dat deed, kan je hem niks anders dan lof geven voor de kwaliteit die hij levert tijdens “You Must Die” en bewijst hij dat hij zeker op zijn plek zit. Het eerste startschot zit in ieder geval al goed.
Ook op het uiterst donkere “Capable of Violence (N.F.W.)” blijft de band vol gas geven. De diepe scream aan het begin snijdt door merg en been en laat een diepe indruk achter. Ondanks dat we pas net op weg zijn, merk je aan alles dat de band doorgaat waar het drie jaar geleden gebleven was en geeft het zelfs flashbacks naar de Suicide Silence van in de nillies. Wat zeker waardering mag krijgen, is het slagwerk van de nieuwe drummer Ernie Iniguez. De ex-drummer van onder meer Chelsea Grin laat met zijn snelle voetwerken en strakke drumpatronen horen waarom hij als vervanging is binnengehaald en drukt met zijn kwaliteiten een duidelijke stempel op “Capable of Violence (N.F.W.)”.
Dat Suicide Silence de kwaliteit hoog blijft houden, laten ze continu horen. “God Be Damned” is ook een duidelijk voorbeeld hiervan. Gitaristen Chris Garza en Mark Heylmun persen alles uit hun materiaal en shredden er aardig op los. Vooral halverwege de track lijkt het erop dat de gitaristen een onderlinge wedstrijd houden van wie de meeste goed klinkende herrie uit zijn gitaar kan persen, waarbij de eindscore uiteindelijk in een gelijkspel uitmondt.
Terwijl de band het een tandje rustiger aan doet op “Alter of Self” gaan ze vervolgens op “Endless Dark” er dubbel zo hard in. Als je de introtrack wegdenkt dan is nergens op de plaat het contrast zo groot als tussen deze twee nummers. “Alter of Self” is vooral technisch hoogstaand. Van begin tot het eind lukt het de band om een melodieus stuk neer te leggen zonder dat ze de songwriting uit hun oog verliezen. “Endless Dark” is vooral een grote bak met geweld die vol zit met blastbeats en voelt aan als een nummer van het alom geprezen album No Time to Bleed. Hermida lukt het keer op keer om een hoog niveau aan te tikken, maar qua zangprestaties steekt dit nummer er met kop en schouders bovenuit.
Suicide Silence weet een heel album lang te kunnen verrassen, zo ook op de afsluiter “Full Void”. De luisteraar wordt gelokt door middel van een rustig gitaarlijntje om vervolgens recht in een muur van geluid te knallen. De ‘Dead means dead’ grunts in het refrein zijn ruwer dan schuurpapier en vreten zich een weg doorheen onze gehoorschelpen. Garza en Heylmun mogen zich opnieuw compleet laten gaan op hun gitaren en persen hiermee hun laatste beetje creativiteit er volledig uit. Met de afsluitende woorden ‘Remember, you must die’ sluit het nummer de plaat af op de manier hoe het zich ook geopend heeft en laat het ons met een voldaan gevoel achter.
Suicide Silence is haar belofte nagekomen en heeft van Remember…You Must Die een mokerharde deathcoreplaat gemaakt. Ze leveren ons een album vol met snoeiharde blastbeats en ijzersterke gitaarriffs, zonder dat de kwaliteit op een enkel moment wegzakt. De zuivere vocalen waren op Become the Hunter al verdwenen, maar op het nieuwste werk zet de groep hier definitief een streep onder. Suicide Silence levert een puike plaat af die menig fan van het genre gaat kunnen appreciëren. En nee, het zal Hermida helaas nooit lukken om Matt Lucker en zijn heldenstatus te doen vergeten, maar hij bewijst nogmaals dat hij het niveau van de oude zanger aankan en dat het tijd is dat de oldschool fans hem eindelijk gaan accepteren.
Het album heeft ons vastgepakt, opgetild en in het rond gegooid om ons vervolgens gehavend achter te laten. Het heeft ons als een bang hert in de koplampen laten kijken totdat er een karrenvracht aan muziekgeweld over ons heen walst. Dit alles is precies zoals deathcore hoort te zijn.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “God Be Damned”, ons favoriete nummer van Remember…You Must Die, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
