Het laatste album van de Grammy-genomineerde muzikant Lil Yachty dateerde alweer van drie jaar geleden; tijd voor een nieuw dus. De Amerikaan met excentriek kapsel wist al vroeg in zijn carrière de wereld te veroveren met blije raps als “Broccoli” met DRAM en “iSpy” met KYLE. Tot hiertoe kenden we hem dan ook zo: als hiphopartiest die rapt op trapbeats. Zijn laatste hit, het amper anderhalve minuut durende “Poland”, was daar nog een voorbeeld van. Met zijn nieuwe album slaat hij samen met producer SADPONY een heel andere weg in.
Let’s Start Here. is letterlijk een nieuwe start. Lil Yachty wijkt af van zijn vertrouwde hiphopsound en brengt een ode aan de muziek waarmee hij opgroeide. Op zijn vijfde studioalbum negeert hij de verwachtingen en kiest hij voor een nieuw, alternatief geluid. Sterk beïnvloed door psychedelische rock en artiesten als Pink Floyd, is Let’s Start Here. een nieuw hoofdstuk in zijn carrière, waarin hij de zuivere rap veelal links laat liggen en jonge artiesten als Fousheé en Justine Skye betrekt. De emoties die Yachty doormaakte, zoals verliefdheid, falen, eenzaamheid en verslaving, vormen een rode draad doorheen deze langspeler.
Kennismaken met Yachty’s nieuwe sound doen we meteen op “the BLACK seminole.”, vernoemd naar een Indianenvolk uit Florida en Oklahoma, met trippy beepgeluiden als intro en een lange elektrische gitaarbreak. Voorzien van een gezellige bas en de nodige cymbalen, kent het een vol geluid en start het album meteen met een breed scala aan genres. Lil Yachty zingt ‘The kid is now a man’, waarmee hij nogmaals bevestigt dat een nieuw hoofdstuk is gestart.
Al vroeg op het album horen we “the ride-“, het eerste van vele liefdesliedjes. Daarmee is ook meteen het voornaamste thema op deze plaat bekend, dat Yachty via de verschillende songs vanuit uiteenlopende standpunten benadert. Zo zingt hij dat zijn geliefde vertrouwen moet hebben in waar hij hun relatie naartoe brengt en overtuigt hij haar om bij hem te blijven, omdat hij haar zoveel geheimen heeft toevertrouwd. Wat later op het album vraagt de Amerikaan zich af of hij boos zou moeten zijn om wat zij heeft gedaan en deelt hij mee dat zijn liefde voor haar als een drug – en dus verslavend – is. Het is duidelijk dat Yachty lang heeft zitten reflecteren op zijn liefdesleven vooraleer hij aan dit album begon.
Muzikaal vormen “THE zone~” (met Justine Skye), “WE SAW THE SUN!” en “drive ME crazy!” (met Diana Gordon) een samenhorend drietal, waarbij dat laatste opnieuw over liefde gaat. Ze hebben een gelijkaardige downtempobeat en lijken net iets te hard op elkaar, waardoor het wat inspiratieloos overkomt. Yachty trekt hier de loungy-kaart: de liedjes worden gekenmerkt door de rustige drums, subtiele synths en herhaalde, zweverige vocals. Thuis is geen fysieke plaats, zingt hij, maar een mentaal gegeven; je geliefd en niet eenzaam voelen. Sinds de rapper zo bekend werd, lijkt hij dat thuisgevoel door zijn drukke schema wat kwijt te zijn.
Yachty heeft ook een opvolger in petto voor de fans van “Poland”. De wavey vocals keren namelijk terug in “pRETTy”, waarin een zelfzekere McCollum, zoals de artiest echt heet, zijn eigen ego streelt. Hij wordt gefriendzoned, waardoor ook hier het thema liefde weer naar binnen sluipt. Deze plaat laat zien dat de Amerikaanse artiest bang is om te verliezen en eenzaam te zijn, en dat hij verlangt naar zekerheid op liefdesvlak. Lil Yachty heeft het, om voor wat afwisseling te zorgen, ook over drugs en zijn slechte lsd-trip. Hij zingt onder meer over een overdosis en geweld, of met andere woorden: slechte beslissingen waardoor de muzikant het overzicht verloor. ‘This little tiny sheet of paper could change your life’ verraadt dat ook hij te kampen had met een verslaving.
Lager op de tracklist vinden we nog wat meer liefdesliedjes, die muzikaal nog interessant zijn, maar thematisch nu toch wat overtollig beginnen aan te voelen. Het spirituele en introspectieve “REACH THE SUNSHINE.”, waarin Yachty de problemen waarover hij rapt op deze nieuwe plaat erkent, sluit dit vijfde album af. De Oscar and the Wolf-achtige stem van Daniel Caesar opent het nummer, en wanneer in de outro de beepgeluiden vanop “the BLACK seminole.” terugkeren, is de cirkel rond.
Met Let’s Start Here. zet Lil Yachty een gewaagde stap, maar het is eentje die zeker gezien mag worden – vooral muzikaal dan. Leuke extra’s maken het geheel uniek: als je het album in volgorde luistert, zijn alle nummers mooi aan elkaar gebreid, waardoor het album tot mixtape getransformeerd wordt. Daarnaast ging Yachty creatief om met het benoemen van zijn tracks door te spelen met interpunctie en hoofdletters. Hoewel het eerste deel van het album een pak interessanter is dan het tweede, waar het nogal vaak over liefde gaat, mogen alle songs er zijn en kunnen we de sprong naar alternatieve, psychedelische rock zeker waarderen.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “the BLACK seminole.”, ons favoriete nummer van Let’s Start Here., in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
