Als je als artiest besluit om een pauze in te lassen, neem je meteen ook een groot risico: zal het succes nog even groot zijn als je terugkeert naar het grote podium? Onzekerheden of niet, de Koerdisch-Nederlandse Naaz Mohammad besloot in 2020 om haar leven helemaal om te gooien en zich terug te trekken uit de muziekindustrie. Achteraf gezien misschien zelfs de juiste keuze, want de zangeres die er vandaag de dag staat — ja, ze maakt terug muziek — is een heel andere dan het meisje dat enige tijd geleden stilletjes uit de schijnwerpers trad. Naaz is nu een vrouw; iets wat ze zelf ook graag in de kijker zet op haar debuutplaat Never Have I Ever die onlangs verscheen. Een album dat meteen ook een verandering van sound met zich meebracht, want waar ze er eerst om bekend stond quirky popliedjes te maken, verkent Naaz nu de wereld van de indie.
Een interessante keuze, zo bleek al op plaat. Maar de release van een langspeler staat tegenwoordig altijd gelijk aan een releaseshow, en dat gebeurde gisterenavond in het Koninklijk Theater Carré in Amsterdam. Een show met als titel ‘Jin Jîyan Azadî’, oftewel ‘Vrouw, Leven, Vrijheid’. Als dat al niet veelbelovend klinkt.
Een zaal als het Koninklijk Theater is sowieso al redelijk impressionant, en als je dan voor het eerst sinds lang weer op een groot podium staat, is dat best even slikken. Dat Naaz met andere woorden nogal onder de indruk was, merkten we aan het begin van de set. Na een introductie in de vorm van “just try again <3” volgde “daughter”, dat vooral werd gedragen door de vijfkoppige liveband (inclusief violiste en vleugelpianist) en wat op zich meteen ook voor een grootser effect zorgde. De zangeres zelf moest klaarblijkelijk nog even bekomen van alle emoties, want meteen na het laatstgenoemde nummer barste ze in tranen uit. Meteen ook het teken dat ze niet alleen echt blij was om terug te zijn, maar dat ze alles ook echt meende.
De stress leek dan ook weg te ebben tijdens “one day”, toen ook het publiek recht begon te staan. Dat Naaz zich daarna ook ontdeed van haar gigantisch ongemakkelijk ogende, maar weliswaar wel mooie, jurk en iets comfortabelers aantrok, werkte dat in de hand. Het oudere “damage :(“ leek zo uit te groeien tot een eerste hoogtepuntje in de set, al bleek het achteraf ook de ideale voorzet voor de wondermooie goal die “TAPED” heette. Naaz ontpopte zich geleidelijk aan steeds meer tot de ster van de avond en het publiek at steeds gulziger uit haar hand. Toen ze dus op een ludieke manier vroeg om de smartphonelampjes in de lucht te steken voor een stripped versie van “heart drive”, gebeurde dat zonder twijfelen.
De zangeres raakte daardoor ook meermaals de gevoelige snaar, al moest het echte emotionele hoogtepunt nog komen. “good story” werd namelijk opgedragen aan Mahsa Amini, de jonge Iraanse vrouw die afgelopen februari werd vermoord en zo een revolutie startte. Het verhaal dat Naaz erbij vertelde, zorgde hier en daar dan ook voor waterige oogjes. Niet meer dan terecht, want het voelde allemaal zo gemeend aan, dat het daaropvolgende Koerdische tweeluik “kche baralla” / “azadî” gigantisch hard binnenkwam En dan doelen we niet alleen op de vocale uithalen van de zangeres. De Carré had een krop in de keel en de titel van Naaz’ show werd meer dan waargemaakt.
Na dat ietwat zwaardere stuk was er terug plaats voor een reeks luchtigere nummers. Een reeks die vooral werd aangevoerd door de fijne popsongs uit de begindagen. “As Fun” en “Words” brachten vuur bij het publiek, maar ook het nieuwe “subliminal message” paste perfect in dat rijtje van sfeerbrengers. Een hitje in wording? Als je het ons vraagt zeker en vast. Het spelplezier spatte van het podium af en dat bracht Naaz naadloos bij de bekroning van het werk: “never have i ever”. De zangeres vertelde over hoe trots ze is dat ze dit allemaal als onafhankelijke artiest doet en de zaal bevestigde met het daaropvolgende “proud of me”. Met nog twee krachtige afsluiters in de vorm van “alive” en “life explained” maakte Naaz duidelijk dat ze helemaal terug is van weggeweest.
De Koerdisch-Nederlandse zette in het Koninklijk Theater Carré met andere woorden een wholesome show neer die met een beetje moeite op gang kwam, maar uiteindelijk wel openbloeide in een gigantisch emotionele ervaring. Een groot geheel, waarin nieuw en oud hand in hand ging én waarin iedereen zich thuis leek te voelen. Een nieuw hoofdstuk is gestart voor Naaz, en dat lijkt nu al een bijzonder mooi verhaaltje te worden.
Setlist:
just try again <3
daughter
Someday
one day
hyper independence
damage 🙁
TAPED
heart drive
disappear, disappoint
good story
kche baralla
azadî
Sad Violins
Loving Love
As Fun
subliminal message
Words
never have i ever
proud of me
alive
life explained
