Het jaar is nog maar net begonnen, maar het eerste album van een levende legende is al een feit. De vijfenzeventigjarige Iggy Pop kondigde enkele maanden geleden aan dat hij met Every Loser zijn negentiende soloalbum zou gaan uitbrengen. Dat Iggy om de zoveel jaar een plaat uitbrengt is logisch, maar deze release is specialer dan anders. Hij werkte namelijk samen met de immens gegeerde producer Andrew Watt, die de laatste jaren zijn stempel drukte op het muzieklandschap als producer van grootheden zoals Ozzy Osbourne en Eddie Vedder.
Ook het rijtje gastmuzikanten op de nieuwe plaat valt zeker indrukwekkend te noemen. Het zijn er haast te veel om op te noemen, maar de namen die het meest in het oog springen zijn die van Chad Smith, Josh Kliffhonger, Duff McKagan, Stone Gossard, Travis Barker en natuurlijk wijlen Foo Fighters-drummer Taylor Hawkins. Het is niet de eerste keer dat Watt een sterrenensemble verzamelt voor de opnames van een album. In het verleden leverde dat telkens een fantastisch resultaat op – kijk maar naar de laatste twee albums van Ozzy Osbourne.
Met “Frenzy” opent het album al meteen met een knaller van formaat. De gitaren en de bas van Duff McKagan gaan meteen in een overdrive van jewelste; de drums van Chad Smith zorgen ervoor dat het toch één compact geheel weet te blijven. Iggy en zijn band hebben onze aandacht meteen te pakken. Het is geen verrassing dat dit nummer de eerste single was, want eigenlijk is het ook gewoon het hoogtepunt van Every Loser.
We hebben al het een en het ander gezegd over Andrew Watt, maar zijn aanwezigheid wordt pas echt duidelijk op “Strung Out Johnny“. Het nummer weet door de catchy doch dreigende synthesizers een bepaalde sfeer op te wekken die toch wel typerend is voor de Amerikaanse producer. Die trend zet zich ook verder op “New Atlantis”, dat door het spoken-word gedeelte ook wel wat doet denken aan zijn vorige album Free. Helaas blijkt het – los van de leuke gitaarsolo’s – wel een inwisselbaar liedje te zijn.
Gelukkig krijgen we met “Modern Day Rip Off” weer zo’n hard punkrockachtig nummer. Het had net zo goed een B-kantje van Iggy & The Stooges kunnen zijn, mede door de straffe drums van Hawkins. Er is aan afwisseling dus zeker geen gebrek op Every Loser, maar dat zorgt er ook wel voor dat we soms wat te vaak van het ene uiterste in het andere vallen. Bijvoorbeeld wanneer het dromerige en melancholische “Morning Show” meteen na zo’n harde rocker als “Modern Day Rip Off” komt.
Op de tweede helft van de langspeler is de balans gelukkig wel makkelijker te vinden, en de harde uptempo rocksongs volgen elkaar met “Neo Punk” en “All The Way Down” makkelijk op. Bij “Comments” krijgen we dan weer subtiele synthesizers voorgeschoteld, maar hoewel hun aanwezigheid niet overdreven sterk is, lijken ze hier niet echt te passen bij Iggy’s diepe baritonstem. Het tempo blijft er hier wel inzitten, waardoor het contrast tussen de songs minder groot is dan op de eerste helft van het album.
Met “The Regency” als afsluiter krijgen we weer zo’n rocklied dat recht door zee gaat en beschikt over die typische ‘raw power’ van Iggy. Net zoals “Frenzy” zal deze wel nog even blijven hangen, wat helaas bij te weinig nummers op Every Loser het geval is. Zo begint dit album dus met een hoogtepunt en eindigt het ook met eentje – spijtig genoeg zit er tussenin net wat te veel opvulling en te weinig balans om over een sterk album te kunnen spreken.
Als er één iets is dat Every Loser ons heeft geleerd, dan is het wel dat ook Andrew Watt in staat is om een middelmatige plaat te producen. Of we daarvoor de schuld volledig bij hem kunnen leggen is dan weer wat anders, want van alle Iggy-albums van de laatste twintig jaar zijn er ook maar twee die echt overeind weten te blijven; Skull Ring en Post Pop Depression. Een nieuwe The Idiot zit er niet meer aan te komen, en dat mogen we eigenlijk ook niet meer verwachten. Desalniettemin blijft Iggy Pop wel een livesensatie, en zou het ons niet verbazen mocht ook deze Every Loser live beter tot zijn recht komen dan het op plaat doet.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
