AlbumsRecensies

Fousheé – softCORE (★★★): Ergens aan het oppervlak

Of je nu voorstander bent van TikTok of niet, één ding is zeker: het videoplatform heeft de afgelopen jaren ferm zijn stempel gedrukt op de muziekindustrie. Gevestigde artiesten en bands doen sinds de opkomst van het platform een vaak verhoopte pogingen tot het maken en pushen van een virale hit van dertig seconden. Anderzijds biedt het ook bijzonder veel nieuwe kansen voor jong talent. Onbekende artiesten en bedroomproducers worden er namelijk van de ene seconde op de andere de online fame in gekatapulteerd. Zo ook voor de New Yorkse Fousheé, wiens debuutsingle “Deep End” werd opgepikt en daarna vliegensvlug de wereld rondging. De Amerikaanse met Jamaicaanse roots stelde een paar jaar terug haar stem al eens voor op het podium van The Voice, maar haar pittige fluistervocals op die TikTok-hit waren haar echte en meteen grote introductie aan de wereld. Sindsdien loopt het zowat op wieltjes, want na enkele opvolgsingles en de populaire samenwerking met Steve Lacy op “Sunshine” stelt ze haar debuutplaat softCORE voor.

Wie Fousheé sinds de TikTok-start heeft gevolgd, heeft zich ondertussen al meermaals mogen verwarmen aan een reeks mooie alt-soul singles met warme melodieën en zachte vocals als bindmiddel. Degenen die met de debuutplaat op een volledige collectie van gelijkaardig materiaal hadden gerekend, vallen bij de eerste enkele seconden van softCORE al van zijn gedroomde sokkel. Fousheé hakt er namelijk tegen alle verwachting meteen in met een sterke dosis gitaardistortion en een gepeperde punkattitude. ‘I’m a superstar and I’m on my space shit’, schreeuwt ze ons als een uitgelaten punktiener toe op de opener. Het mag duidelijk zijn dat de New Yorkse sinds haar virale moment een pak zelfvertrouwen heeft gewonnen en dat ze ook andere en wat ruigere horizonten heeft verkend. Het rauwe revolutie aspect blijft dan ook geen eenmalige openingszet, maar de gloeiende kern van het project die op alles afstraalt. De zachte r&b-sfeer die we van haar kenden, krijgt over de hele lijn een andere en wat hardere tegenpool aangebonden, waarmee softCORE als titel van het project meer dan op zijn plaats is. Fousheé brengt zo vooral een hernieuwe introductie tot haarzelf en de volgende stap in haar muzikale wereld.

Die nieuwe introductie houdt bij Fousheés debuutplaat in dat ze radicaal tegen de verwachting inloopt en heel bewust de contrasten gaat opzoeken. Dat is misschien wel het meest hoorbaar op het opgehypete “bored” en het schreeuwerige “die”, dat al het zachte, ritmische wat we ooit van Fousheé te horen kregen, helemaal overboord gooit. “I’m fine” krijgt tussen zijn warme kampvuurgetokkel dan weer een compleet onnodige kaakslag met een vier seconden screamintermezzo. Het verrassingseffect is bijzonder groot voor iemand die zich aan de heldere tonen en melodieën van eerder bekend werk spiegelt. Het is duidelijk dat Fousheé in haar nieuwe introductie zoveel mogelijk nieuwe kanten wil laten zien, want hoewel er over het hele album wel een terugkerende rebellerende sprankel hangt, huppelt de zangeres in haar stijlen en genres nog steeds van links naar rechts. Op “Supernova” verkent ze bijvoorbeeld een futuristische poptrapkader, terwijl ze tussen alle rockgeweld en indiepop (“smile”) ook nog langs een zoete Disney avant-garde neigt op “unexplainable”. Ze zal ons nooit echt vervelen. De variatie is er zeker op softCORE, maar wel met wisselend succes.

Fousheé slaagt bij momenten zeker wel in haar opzet om zacht en hard creatief en met succes in elkaar te kneden, zoals op afsluiter “let u back in”, “bored” en “simmer down”. Het risico is alleen dat ze de coole afwisseling er vaak zo onbezonnen gejaagd doorheen sjeest, dat de lading ons eigenlijk zo weer voorbijvliegt. Zo neemt de Amerikaanse bij momenten nooit echt de tijd om zich volop te nestelen in een nummer, zowel niet in de nonchalante rockattitude als in de zachtere soul. Heel wat liedjes – ondanks het potentieel dat er wel degelijk inzit – blijven zo eerder ronddrijven op het oppervlak. Dat heeft misschien nog wel het meest te maken met haar stem, die net als een van haar grootste troeven verloren loopt in alle genrewissels en distorted effecten. Zonde van de songwritingcapaciteiten die Fousheé al sinds het prille begin bezit en ook op dit debuutalbum met succes verder uitdiept.

Fousheés debuut getuigt zeker van veel durf en creativiteit en duwt wel in de goede richting, maar het ontbreekt softCORE bij momenten nog aan echte ziel in de diepere uitwerking. De zangeres zet haar (stem)volume misschien scherper dan ooit tevoren, maar dat betekent jammer genoeg niet dat de effectieve lading van de nummers altijd even diep aankomt. Sterker nog, die slingert ons bij momenten te veel gewoon voor de ogen, zeker met alle genrewissels van dienst. De Amerikaanse is haar echte deep end zo voorlopig deels ontstegen voor een debuutplaat die over het algemeen meer aan het oppervlak borrelt dan consistent doorpompt.

Facebook / Instagram

Beluister de singles van de week op onze Spotify.

Related posts
2023FeaturesInstagram

De beste concertfoto’s van 2023 volgens onze fotografen

Zoals we eerder al aangaven bij de mooiste albumhoezen van 2023: het visuele is bij muziek minstens even belangrijk als de klank….
InstagramLiveRecensies

Pukkelpop 2023 (Festivaldag 3): Van mysterie naar hysterie

De derde dag van Pukkelpop begon nogal wisselvallig door de regen en dat liet iedereen plots een klein beetje panikeren. Gelukkig klaarde…
FeaturesInstagram

15 tips voor een geslaagd Pukkelpop!

De grassprietjes in Kiewit genieten momenteel van hun laatste rustmomenten voordat er over enkele dagen weer duizenden enthousiastelingen voor vier dagen Pukkelpop…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.