Eind oktober bracht Pip Millett haar debuutalbum When Everything Is Better, I’ll Let You Know uit. En dat het beter gaat, liet ze gisteren in een bijna uitverkochte Club in Trix horen. Velen vergeleken haar al mer Jorja Smith en Joy Crookes, verwijzingen die alles behalve ver gezocht zijn. Haar neo-soul en stemgeluid komen aardig in de buurt van haar beide collega’s en ook haar populariteit is in een stijgende lijn aan het gaan. Dankzij haar COLORS-show drie jaar geleden ging ze viraal en groeide de interesse in haar muziek. In het VK verkocht ze daardoor al moeiteloos haar zalen uit en ook de rest van Europa is klaarblijkelijk eindelijk gevolgd.
Binnen een week brengt de Brusselse zangeres Oriana Ikomo haar debuutalbum The Love I Had uit, waarmee we gisteren in een halfuurtje al kennis mochten maken. Haar stem deed ons bij momenten denken aan Trixie Whitley, maar haar muzikale invloeden zijn helemaal anders. Ze laat zich inspireren door artiesten als Solange, Nils Frahm en James Blake. Haar set gisteren was een pak subtieler dan haar studioversies en toonde dat ze ook in deze stripped-back versies behoorlijk veel soul in haar stem heeft. Hoogtepunt was een nummer dat ze volledig a capella bracht met een muisstille zaal als resultaat. Iedereen leek aan haar lippen gekluisterd en luisterde gebannen naar hetgeen ze op podium bracht.
Wie al eens naar Pip Millett geluisterd heeft, zal snel het oordeel vellen dat haar muziek over de warmte beschikt die je ook bij Jorja Smith terugvindt. “Ride With Me” was, helemaal aan het begin, het perfecte voorbeeld hiervoor. Haar stem vloeide werkelijk over de instrumentatie van haar band en bracht haar meteen helemaal op koers. Op podium is er duidelijk ruimte om nog wat meer groove in de nummers te brengen en daar profiteerde “Hard Life” zeker van. Haar hesere stem kraakte wat in het refrein en duwde de emotie achter de tekst nog wat meer richting de voorgrond. “Do Well” bleek evenwel een sterkhouder, waardoor ze het begin van haar set allesbehalve miste. Veel buiten de lijntjes kleuren deed ze niet, maar toch bleek alles een mooie kunst.
Er viel weinig op te merken aan haar prestatie, want live zong ze exact zo goed als op de plaat. Helaas waren de bassen soms net iets te luid, waardoor de rest van de instrumenten wat op de achtergrond vielen en ook haar stem soms wat verdween. Op haar hitje “Heavenly Father” sprong het publiek met graagte in, want net op dat moment was ze niet al te best verstaanbaar en bleken haar fans de ideale achtergrondzang te verzorgen. Ondanks dat ze dus over een interessante stem beschikt, blijft ze vaak in hetzelfde register hangen en zijn uithalen in haar muziek niet aan de orde. In “Downright” gebruikte ze haar stem in het refrein dan toch een tikkeltje anders, wat een leuke afwisseling bood. Pip Millett weet dat haar stem haar belangrijkste component is in haar muziek, maar mag daarmee nog wat meer experimenteren op live vlak.
Tegen het einde pakte ze het muzikaal wat subtieler aan en ging ze voor wat rustigere nummers. “Deeper Dark” viel daardoor een pak meer op en ook het melancholische “Ava” moest aan melancholie niet inboeten. Weinig onverwacht was het echter afsluiter “Make My Cry”, haar grote doorbraakhit, die voor het eerst een echt meezingmoment vormde. Doordat haar debuutalbum nog maar een kleine maand uit is, was het voor de meeste fans nog wat onbekend terrein en zo waren ze bijgevolg duidelijk aan het hunkeren naar “Make Me Cry”. Met de nodige dankbaarheid ging ze uiteindelijk met een brede glimlach van het podium en kwam ze niet terug voor een bis. Het verhaal was dan ook in iets meer dan een uur verteld.
Pip Milletts muziek is weinig vernieuwend, maar net die vertrouwdheid zorgt ervoor dat haar fans zich in haar muziek kunnen vinden. De tweede show van haar Europese tour kende weinig schoonheidsfoutjes, maar ook even weinig verrassing. Het was een solide voorstelling, niet meer en niet minder. We missen misschien nog wat meer vocale verscheidenheid, want met haar stem kan ze nog veel meer dan ze laat zien, al siert die subtiliteit qua stemgebruik haar ook wel. Pip Millett heeft nog veel meer in haar mars, maar wat ze nu al liet zien, wisten we al helemaal te pruimen.
