© CPU – Senne Houben
Bijna tien jaar geleden is het intussen dat Wolf Alice zijn eerste ep op de wereld losliet. In die tien jaar groeide de band, met intussen drie albums onder de arm, uit tot een van de meest relevante indierock-acts. Waar het viertal in eigen land de allergrootste podia mag bezetten, blijft de fanbase daarbuiten eerder beperkt. Met passages op onder andere het podium van Trix, Botanique en HEAR HEAR! is het wachten tot de band ook bij ons dezelfde groei doormaakt.
Niet aan de grootte van het toneel, maar wel aan wat er zich op het toneel afspeelde, was er echter meer dan genoeg progressie te merken. Waar Wolf Alice het vroeger veelal moest hebben van zijn aanstekelijke energie en groots klinkende gitaren, werd in La Madeleine de maturiteit van de band tentoongesteld. Naar goede gewoonte werd de avond ingezet met een stevige binnenkomer. Ditmaal in de vorm van duo “Smile” en “You’re a Germ” waarbij gitarist Joff Oddie zich, afwisselend met bassist Theo Ellis die de andere kant van de zaal voor zijn rekening neemt, vanaf het eerste moment de status van armwapperende publieksmenner aanmat. Aan energie dus geen gebrek.
© CPU – Senne Houben
Echter zijn het de momenten waarbij het viertal, voor deze tour aangevuld met Ryan Malcolm op de toetsen, de gaspedaal even niet volledig indrukt, die aantonen welke evolutie Wolf Alice heeft doorgemaakt. Wanneer het tempo inzakt voor pakweg “Delicious Things” of “Lipstick on the Glass” en de band dus de indierock en punk-invloeden achterwege laat voor melancholische shoegaze, bleef zijn set niet enkel overeind, maar werkte deze haast betoverend. Ellie Rowsells stem zweefde ongedwongen over de straffe instrumentatie en van gezapigheid was geen moment sprake. Integendeel, de Britten brachten met “Safe from Heartbreak (if you never fall in love)” zelfs een akoestisch intermezzo om slechts twee nummers later met “Play the Greatest Hits” zijn hardste nummer in de moshpit te werpen. Zelfs wanneer Oddie’s gitaar het even begaf, bleef de wall of sound die in sneltempo gemetseld werd, makkelijk staande. De band slaagde er op bewonderenswaardige manier in om zijn extremen op een natuurlijke manier in elkaar over te laten vloeien.
© CPU – Senne Houben
Ook in het slot wist Wolf Alice zijn dualiteit perfect uit te spelen. Het dromerig klinkende “The Last Man on Earth” werd gevolgd door “Giant Peach”, waarbij de gitaren nog één keer de bovenhand mochten nemen. La Madeleine, tevens slechts enkele kilometers verwijderd van waar laatste album Blue Weekend werd opgenomen, werd extatisch en daverde op zijn grondvesten. Als er een moment moest zijn waarop Wolf Alice een worp zou doen naar een grotere status in onze contreien, dan was dat gisteren wel. Nu is het enkel hopen dat we de band komende zomer op een festivalweide terug kunnen vinden.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Smile
You’re a Germ
Formidable Cool
Delicious Things
Lipstick on the Glass
Planet Hunter
Space & Time
Bros
Safe from Heartbreak (if you never fall in love)
How Can I Make It OK?
Play the Greatest Hits
Silk
Feeling Myself
Lisbon
Visions of a Life
The Last Man on Earth
Giant Peach
No Hard Feelings
Don’t Delete the Kisses
