John Brodeur had al een aantal soloplaten gemaakt voor hij in 2018 samen met Jason Falkner onder de naam Bird Streets het gelijknamige album maakte. Samen schreven, speelden en produceerden ze het album. De inspiratiebronnen, zoals powerpoplegende Big Star en liedjesschrijver Elliott Smith dat zijn voor Brodeur, zijn nooit ver weg. Geef Jason Falkner echter een vinger en hij grijpt je hand. Het klinkt wat negatief, maar op dat album van Bird Streets was zijn invloed groot. Misschien dat het daarom was dat Brodeur op zijn nieuwe album met meer mensen wilde samenwerken. En dus zien we bekende namen als Patrick Sansone (Wilco, The Autumn Defence) en Michael Lockwood (Aimee Man, Fiona Apple, Susanne Hoffs) als producer op de tracklist staan. Zij hebben er voor gezorgd dat het album is voorzien van een oerdegelijk geluid.
Lockwood, die we ook zouden kunnen kennen als ex van de dochter van Elvis Presley, was na het horen van een demo enthousiast genoeg om Brodeur onder zijn hoede te nemen. Dus verschijnt Lagoon als eerste op zijn eigen platenlabel Sparkle Plenty Records. Dat heeft als voordeel dat er best wat aandacht mocht worden besteed aan het album. Zo horen we dat er veel werd nagedacht over de arrangementen en de nabewerking. Het album klinkt dan ook verzorgd, degelijk en warm.
Op “Sleeper Agent” deelt Brodeur ons gelijk maar even mee hoe het met hem gaat: ‘I gotta tell you / I’m kind of a mess.’ Het zijn de eerste regels van wat wel een conceptalbum genoemd mag worden, met als grote thema zijn scheiding en zijn zoektocht nadien. Daarnaast is een grote rol op dit nummer weggelegd voor Ed Harcourt, met zijn kenmerkende pianospel. “Machine” is het eerste van de zes nummers dat geproduceerd werd door Wilco’s Patrick Sansone. Wat al gelijk opvalt, is het gebruik van de pedalsteelgitaar.
En zo gaat het in de teksten over angst, spijt en verlangen. Of worden we deelgenoot van de overhandiging van de scheidingspapieren. ‘Forever was shorter than I thought it would be’, zingt hij op een gegeven moment, waarna een gedragen klarinetsolo het nummer de juiste lading meegeeft. “Let You Down” heeft iets heerlijk melancholisch en een einde waar je de ware liedjessmid in herkent. Op het album is naast aandacht voor de arrangementen, het gebruik van niet alledaagse instrumenten te horen. Zo horen we zelfs een Tanpura, een klassiek Indiaas instrument, voorbijkomen.
Halverwege het album wordt op “Ambulance” voor het eerst wat ruiger materiaal gespeeld. Het is een van de vier nummers die gemixt zijn door Michael Brauer (Coldplay, John Mayer), maar echt door de geluidsbarrière gaan we nergens. John Brodeur hoeft het daar ook niet van te hebben; zijn teksten zijn zo open en eerlijk dat je daar gelijk een zwak voor krijgt. En die zijn prachtig ingekleurd zoals op “On Fire”.
Het moge duidelijk zijn: wie op zoek is naar kwalitatief hoogstaande popmuziek, is bij Bird Streets aan het juiste adres. Hij neemt ons mee op zijn zoektocht naar vragen en antwoorden die hem rond zijn scheiding teisterden. Boos en opgewonden is hij zelden. Vaker brengt hij alles ingetogen en bedachtzaam voor het voetlicht. Vergeleken met zijn vorige album, die hij samen met Jason Falkner maakte, horen we iets minder power en iets meer pop. Lagoon is een album dat in dit jaargetijde altijd wel een luisterend oor weet te boeien. De afdeling scheidingsplaten in je platenkast mag wat ons betreft weer iemand verwelkomen.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
