Muzikant Jan Van Den Broeke was doorheen de jaren betrokken bij erg uiteenlopende projecten, zoals onder meer The Misz, Absent Music, June 11, April & June, Canto De Mudo en Hout/Wood. Recent verschenen er twee langspelers (respectievelijk het op het Gentse Stroom label verschenen 11 000 Dreams en het bij het Sint-Niklase EE Tapes label verschenen Lost And Latest) waarin Van Den Broeke vrijelijk uit de eigen muziekarchieven plukte. Nu is er onder eigen naam nieuw werk, in de vorm van Time And Desire.
In zekere zin bouwt Van Den Broeke met zijn nieuwe plaat voort op diens muzikaal verleden. Daarbij grijpt hij grotendeels terug op voorheen nooit uitgegeven composities van het June 11 project. Her en der ontwaar je, niet geheel onlogisch, ook elementen uit diens vele andere muziekprojecten, zoals vage echo’s van eighties synthwave. Het maakt van het gelaagde en breed geschakeerde Time And Desire een plaat om jezelf helemaal in onder te dompelen. Verwacht echter geen muziek die zich louter snel en oppervlakkig laat beluisteren. Integendeel.
Het soms breed uitwaaierende Time And Desire vormt een mooi samenhangend geheel. Een plaat die ook tijd vraagt om helemaal te doorgronden. Want wie goed luistert, hoort hier een muzikant aan het werk die van vele stijlen, invloeden en ideeën een tijdloos iets maakt. Qua muzikale invloeden brengt “Eno – De Sela #2” (gepend voor het Canto De Mudo project) meteen al ergens een hint aan waar inspiratie uit geput wordt. Het mooie is echter dat het op muzikaal vlak zoveel vérder reikt.
De eerste twee tracks maken de vrije, creatieve ruimte direct inzichtelijk. Voor de initieel koel en erg ambienteske klinkende opener “The Flat Horizon” werd inspiratie getankt bij de Griekse dichter Kavafis bijvoorbeeld. Wat verderop is er in “I’m Harriett (A Free Woman)” enig gestoei met pastorale ambient en met vocale samples die afkomstig blijken van de Afro-Amerikaanse activiste Hariett Tubbman. Die geeft ergens aan hoe echo’s uit de geschiedenis vandaag de dag nog steeds erg actueel en urgent kunnen zijn.
Via de muziek hoor je hoe Van Den Broeke speelt met elementen als tijd, geheugen en hoe die inwerken op aspecten uit leven en liefde. In het onwerkelijke, dromerige, op percussie en synths gestoelde “La Vie Est Un Rêve” hoor je zowel muzikale echo’s uit de rijke Afrikaanse muziekgeschiedenis als koele synths uit de jaren tachtig. En dat terwijl het plechtstatige, wat naar John Cale knipogende “Julia Margaret Cameron” onder meer via de parlando vertelstijl heel andere muzikale wegen inslaat. Het geeft ergens aan hoe uit vele muzikale hoekjes er altijd wel iets overblijft. Datzelfde geldt ook voor bijvoorbeeld het wat mysterieuze, vaag aan DAAU-sferen herinnerende “Memories#2” waar subtiele, oosters gekruide jazzritmes en uiterst bevreemdende ambient probleemloos met elkaar versmelten.
Een bont allegaartje aan sferen, texturen en invloeden dus. Soms ijl, mierzoet en dromerig, zoals in “Je Trébuche Pas #1”. Al merk je ook naar het einde toe, zoals onder meer met “The Breaking Wave”, hoe hoogoplopende emoties op de langspeler de overhand beginnen te nemen. Dat komt ook tot uiting in een uiterst poëtische en romantische track als “Stable Heart (For Jean)” waarin ook wat vogelgeluiden te ontwaren zijn: ’there was light. And there was tender love’, klinkt het onder meer. Via Bandcamp kan je nog een extra onuitgegeven track vinden. Mogelijk haalt die je finaal over om Time And Desire, waarop Van Den Broeke samenwerkt met onder meer Helena Lega Torregrosa, Hilde De Clercq, gitarist Stephan Barbery en saxofonist/percussionist Philippe Van Keymeulen, in huis te halen.
