Eerlijk is eerlijk, de naam Corey Harper doet bij de meeste mensen waarschijnlijk niet bepaald een belletje rinkelen. Desondanks is de Amerikaan geen nieuweling in het muzieklandschap, want in de afgelopen zeven jaar heeft hij namelijk al flink wat muziek uitgebracht. Met zijn kwetsbare popfolkliedjes verscheen de singer-songwriter niet alleen op onze radar, maar ook op die van een aantal grote en gevestigde popartiesten: zo mocht Harper al in het voorprogramma spelen van Julia Michaels, voormalig One Direction-lid Niall Horan en niemand minder dan Justin Bieber. Dit deed hij allemaal nog voordat hij een überhaupt een volwaardig album uitgebracht had, want hij heeft goed de tijd genomen om die eerste langspeler te maken. Wij geloven echter dat goede dingen in het leven vaak eventjes op zich laten wachten en dus we nemen het Harper niet kwalijk dat het wat langer geduurd heeft. Future Tense is nu eindelijk de wereld in en het is wel degelijk een zeer solide debuutplaat.
Waar we bij sommige albums nogal moeten vissen naar wat de rode draad precies is, is het voor Future Tense vrij evident dat Harpers gebroken hart het grote, overkoepelende thema van de plaat is. Vlak voor hij zo’n twee jaar geleden begon aan het creatieve proces voor deze langspeler, liep zijn vierjarige relatie namelijk op de klippen. Een pijnlijk moment dus, maar het resulteerde wel in genoeg inspiratie om een geheel album mee te vullen. Harper is absoluut niet de eerste en enige die zijn inspiratie put uit zijn liefdesverdriet en therapie vindt in pen, papier en de snaren van zijn akoestische gitaar. Uniek is Future Tense in dat opzicht dus misschien niet helemaal, maar de kwetsbaarheid en oprechtheid waarmee de Amerikaan zijn pijn en emoties exploreert, is dan weer vrij bewonderenswaardig.
Op Future Tense is Harper behoorlijk open en eerlijk over de impact die de relatiebreuk op zijn psyche heeft gehad, maar hij doet dit op een volwassen manier en schildert zichzelf niet af als het grote, verongelijkte slachtoffer. Op het ietwat langdradige “Not That Great of a Lover” bekent hij dat hij door die breuk nu niet de ideale liefdespartner kan zijn voor een ander en dit doet hij zonder zichzelf zielig te vinden. Ook op het John Mayer-achtige “One Day” toont Harper aan te beschikken over de nodige dosis zelfbewustzijn en volwassenheid. Hij bekent zijn identiteit enigszins verloren te zijn en niet goed meer te weten hoe hij alleen moet zijn. Confronterend, maar hij stelt het vervolgens wel zoals het is. Op een dag zal het tij keren en zal hij zichzelf weer als zichzelf voelen. Het is duidelijk dat Harper op Future Tense laat zien dat hij, ondanks pijnlijke gebeurtenissen, toch hoopvol kan blijven voor een betere toekomst.
Hoewel Harpers liefdesverdriet de aanleiding vormde voor Future Tense, biedt het album ook voldoende herkenning voor mensen die rouwen om iets anders dan een verbroken relatie. Harper benadert zijn gevoelens namelijk op een directe, ongecompliceerde wijze, waardoor het niet moeilijk is om herkenningspunten aan te grijpen. Op het poppy, catchy “Pink Razor” zingt de Amerikaan bijvoorbeeld over de wijze waarop nietszeggende spullen van zijn ex als haar roze scheermes en een nachtbeugel, veel nostalgische emoties kunnen losmaken. Het is niet iets dat alleen begrepen wordt door degenen die een liefdesbreuk doorstaan hebben, maar juist een universeel herkenbaar gevoel voor iedereen die op wat voor manier dan ook een dierbare verloren heeft.
Hoop speelt ook zeker een prominente rol op Future Tense. Hoop dat de toekomst beter zal zijn, maar ook de naïeve hoop die je stiekem nog hebt na een verse relatiebreuk, dat je uiteindelijk nog een lang, gelukkig leven samen zult krijgen. Op het zwoelere, maar corny “Common Ground”, waarin het gitaarwerk opnieuw doet denken aan John Mayers hoogtijdagen, geeft Harper bijvoorbeeld toe dat hij nog hoopt dat hij en zijn ex weer samenkomen. Vervolgens lijkt hij die hoop op het mooie “The Side Of Me” juist losgelaten te hebben. Althans, voor dit leven, want hij manifesteert dat zij de liefde van zijn leven zal zijn in een ander universum. Voor dit huidige leven wenst hij niets meer dan dat zijn voormalige partner hem voor altijd zal zien als de jongen waar ze ooit verliefd op werd en dat haar beeld van hem onveranderd blijft. Hoewel dit lied op muzikaal vlak niet heel speciaal is, is het de rauwe emotie en pijnlijke wanhoop in Harpers stem die ons weet te overtuigen.
Op Future Tense zijn het vooral de wat rustigere singer-songwriterliedjes die van dienst zijn. Dit vinden wij niet erg, gezien Harper niet meer nodig heeft dan zijn akoestische gitaar en zijn zuivere stem om indruk op ons te maken. Het absolute hoogtepunt van de plaat is echter juist het nummer waarop hij uit zijn comfortzone stapt. Op de albumopener “Villain of Your Story” gooit Harper de remmen los tegen een soundtrack van grungy gitaren en stevige drums en klinken zijn vocals rauwer dan elders op het album. In het lied stelt hij dat hij niet de slechterik in het levensverhaal van zijn ex wil zijn, maar dat hij dat wel zal moeten als zij er niet aan onderdoor wil gaan. De opbouw naar het explosieve, bombastische einde is ijzersterk en we vinden het stiekem een beetje zonde dat dit het enige nummer op de plaat is waarop Harper zichzelf van deze kant laat zien. Wij hadden het pijnlijk tenenkrommende “2 Tickets”, het oersaaie “Still Need to Love You” en het overbodige “Hussain Freestyle – interlude” graag ingeruild voor wat meer van die rocksound.
Al bij al is Corey Harpers debuutplaat Future Tense een herkenbare en oprechte weergave van het diverse palette aan emoties die bij liefdesverdriet hoort. De manier waarop Harper die gevoelens benadert op Future Tense bewijst dat de Amerikaan over veel zelfbewustzijn beschikt en volwassener is dan zijn 27-jarige leeftijd wellicht suggereert. Een perfect album is het niet; daarvoor klinken veel nummers iets te veel hetzelfde en staan er nog te veel liedjes op die wij zelf niet hadden opgenomen in het eindproduct. Hoogstwaarschijnlijk waren we meer fan geweest van Future Tense als Harper meer van de onbevangen rocksound als op “Villain of Your Story” had laten horen, in plaats van nummers als “2 Tickets” en “Still Need to Love You”. Desondanks is Future Tense een heel solide debuut die ideaal luistervoer is op de druilerige middagen deze herfst, en zijn wij positief gestemd voor de toekomst van Corey Harper.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
