De Amerikaanse indiefolkband The Mountain Goats gaat nu al bijna drie decennia lang mee en brengt quasi jaarlijks een album uit zonder aan kwaliteit in te boeten. Een mens vraagt zich soms af waar de muzikanten de inspiratie vandaan blijven halen. Wel, uit oude actiefilms zo blijkt.
Frontman John Darnielle, het brein achter de groep, is een gecertificeerde nerd die zich graag in specifieke onderwerpen verdiept. Dat resulteerde in het verleden bijvoorbeeld al in een roman over Black Sabbath. Tijdens de lockdown ontdekte Darnielle een nieuw favoriet onderwerp: klassieke actiefilms. Hij verslond Italiaanse Poliziotteschi-films uit de jaren zestig en zeventig, kickte op cultklassiekers als The Freakmaker uit 1974 en verloor zich in Franse thrillers waaronder Mesrine uit 2008, waarna hij besloot een conceptalbum over actie- en thrillerfilms te maken.
Het is een slim idee dat Darnielle voluit de kans geeft zijn literaire talent uit te spelen. De nieuwe invalshoek verklaart ook de op het eerste zicht nogal buitenissige titels op deze plaat: “Extraction Point”, “Need More Bandages”, “First Blood” enzovoort. Ook de titel van het album, Bleed Out, kadert in het thema dat visueel tot in de albumhoes wordt doorgetrokken. Geen poëtische metaforen over liefdesverdriet hier dus, maar wel odes aan Rambo en kompanen.
Luister alleen al naar de teksten op opener “Training Montage”: ‘It feels like it takes forever / It’s maybe five minutes on screen.’ Slim, en het album bevat wel meer van die goede vondsten. Daarnaast gooit de beste man af en toe ook culturele referenties over de bijbel en Joni Mitchell in de mix. Zo bevat “Wage Wars Get Rich Die Handsome” een verwijzing naar Mitchells nummer “Don’t Interrupt The Sorrow”. Het actiethema blijft echter indrukwekkend consistent terugkeren.
Ook het geluid van de band wordt steeds beïnvloed door dat filmische uitgangspunt. The Mountain Goats vindt zich niet opnieuw uit, maar gaat wel resoluut voor een meer uptempo gevoel op dit album, met refreinen die nadrukkelijker uit de verf komen. Leuk, al kent die thematische aanpak enkele zwaktes. Bleed Out heeft een goede vaart en luistert lekker weg, wat ook wel mag wanneer elk nummer een kleine actiefilm is, maar bevat iets te weinig emotionele diepgang om heel de tijd te beklijven.
Wij missen de oprechte ballades die Darnielle zo goed uit zijn mouw kan schudden. Er zijn slechts een paar momenten waarop het gaspedaal wordt losgelaten en ook dan knipoogt de groep naar de filminvloeden. Zo komt een jaren tachtig sax om de hoek kijken bij “Guys On Every Corner” en bevat “Hostages”, dat ruim zeven minuten duurt, een lekkere campy gitaarsolo. Alicia Bognanna, bekend als soloartieste Bully, speelde mee op Bleed Out en haar drijvende gitaarwerk komt sterk naar boven drijven. Ze produceerde trouwens ook de plaat, die met de snelheid van een actiefilm werd opgenomen.
Naar verluidt kostte het de groep slechts een goeie week om de twaalf nummers af te werken. Wat nog indrukwekkender is: Darnielle was zelfs nog maar een paar weken aan de teksten aan het werken toen de rest van de groep voor de opnamesessies arriveerde. ‘We may run out of bullets / We’re never gonna run out of hostages’, zingt hij op een gegeven moment. Wij geloven eerder dat hij nooit zonder liedjes zal komen te zitten.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
