© Jason Morey
Het gezicht achter ENOLA is artiest Simona Castricum (zij/hun). Afkomstig uit Melbourne maken Castricum en de overige drie bandleden ongezouten postpunk, zoals we daar de laatste jaren van overspoeld worden door Fontaines D.C. en aanhangels. Naar eigen zeggen slaat ENOLA een brug tussen de energie van IDLES en de atmosfeer van Joy Division. De Australische muzieksector ziet graten in die verbinding. In de week van 6 t.e.m. 9 september mag Castricum aandraven op het showcasefestival Big Sound. Dat evenement gaf in het verleden speelkansen aan onder meer Courtney Barnett, Gang of Youths en Tash Sultana. ENOLA’s zelfgetitelde debuut-ep uit 2019 lijkt verwijderd te zijn van de streamingplatformen. “Strange Comfort” is hierbij het begin van een nieuwe start.
De vergelijking met Joy Division komt niet onverwacht uit de bus. Door de eentonige baslijnen is “Strange Comfort” in hetzelfde bedje ziek als Ian Curtis’ legendarische erfenis. Ook ENOLA moet het niet hebben van te veel muzikale franjes. Castricums diepe stem is voldoende om de geest van de donkere jaren 80 op te roepen. Vanzelfsprekend is de sound niet bijster origineel, maar een gebrek aan wilskracht valt er evenwel niet te bespeuren. Ondanks de grimmige accenten ligt de track dus comfortabel in ons gehoor. ENOLA bombarderen tot ’the next big thing’ van de postpunk zou de band iets teveel eer aandoen. De intense gitaarpartijen op het einde geven alleszins de indruk dat ENOLA niet volledig in hun kaarten laat kijken.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
