Stick To Your Guns is een vaste waarde in het hardcoremilieu. Al in 2004 begonnen de jongens uit Orange County, California stevige nummers uit hun polsen te schudden, het succes volgde snel. Nog voor ze klaar waren met hun humaniora trok de band op tour door de Verenigde Staten, en met The Hope Division brak de groep pas echt door. Nu, een half decennium na hun laatste langspeler True View, heeft Stick To Your Guns met Spectre een plaat uitgebracht die het beste van hun vorige albums samenbrengt: zware gitaren, strakke drums, ijzersterke vocals – met of zonder scream – en teksten die onze maatschappij op brutale wijze fileren.
Bij de release van single “Weapon” in april vatte zanger Jesse Barnett de boodschap van het album mooi samen: ‘I think ‘The American Dream’ is alive, but only available to a select few. Who I am in this formula is someone who doesn’t accept that. A country of sycophants led by violence addicted oligarchs should and will be destroyed.’ Het is een strijdlust die we inmiddels wel gewend zijn van de Amerikanen, maar hun potje staat na een donkere periode voor de Verenigde Staten duidelijk op ontploffen. Spectre is een oorlogsverklaring, en de jongens uit Orange County zijn klaar om het voortouw te nemen in hun revolutie tegen de status quo.
Barnett heeft veel te zeggen over onze maatschappij en dat kan er soms voor zorgen dat Stick To Your Guns tekstueel nogal prekerig uit de hoek komt. Maar Spectre, dat politieke nuance achter zich laat en onherroepelijk oproept om te vechten tegen een onderdrukkend establishment, lijkt hier grotendeels aan te ontsnappen. De teksten durven al eens in eeuwenoude clichés te vervallen, zoals in het onoriginele “Who Dares”, maar een nummer als “Liberate”, waar Barnett verwijst naar een Marxistische revolutie in Burkina Faso, getuigt van een politieke inspiratie die weinig aan de verbeelding overlaat. Smullen voor de fans, maar een casual publiek zal niet altijd zin hebben in een volledig album aan ‘Fuck the 1%’-sentiment. Op het loeiharde “Instruments of the End” schreeuwt Barnett ‘Society is hell / you’ll live and die this way’; niet bepaald een zomers weekendgevoel.
Hoewel de tekst op het album spreekt van een militante evolutie, is de muzikale razernij van de band even aanwezig als altijd. Dit album is wat we van de band verwachten: gitaarriffs snijden door de trommelvliezen, het drumwerk is meedogenloos en de mix is agressief – een gouden combo waar de band al jaren mee scoort. Nummers als “Weapon”, “Open Up My Head” en “A World to Win” geven ons nog steeds de welbekende meezingrefreinen en band yells, en bij die laatstgenoemde trekt de band het tempo nog maar eens omhoog, wat onvermijdelijk tot een pittige circle pit zal leiden op menig optreden. Niet elk nummer heeft de haast obligate breakdown, maar geen zorgen; de strofen op het album komen zo zwaar binnen dat de effectieve breakdowns eerder een formaliteit dan een hoogtepunt zijn.
Spectre opent snel en raast als een sneltrein door de koptelefoon, en net wanneer we dachten voor het eerst een unaniem zwaar Stick To Your Guns album gehoord te hebben, bewijzen de doorgewinterde hardcoremuzikanten dat ze zich nog niet helemaal verloren hebben in razernij. Ze eindigen hun langspeler met het weemoedige, bijna smekende “No Way To Live”, waar Barnett met een tedere stem zingt: ‘Those of us with gods / Would you mind asking / Where the hell they have been’. Na een half uur pure woede was deze afsluiter exact wat we nodig hadden: een zalf om die razernij om te zetten in weemoed, zodat we – zoals iedereen moet – verder kunnen met onze dag. Een echte revolutionair moet geduld hebben.
Met Spectre heeft Stick To Your Guns een sterk album uitgebracht. Als je al fan was van hun hevigere werk, kom je hier zonder twijfel aan je trekken. Een gezonde afwisseling in hevigheid maakt het album in één zitting verteerbaar, en zoals gewoonlijk zitten er naast de harde kleppers ook een aantal groeiers op dit album. Niet veel nieuws, maar duidelijk van een hoger niveau dan de vorige platen. Spectre is Stick To Your Guns op hun sterkst sinds het inmiddels tien jaar oude Diamond, en dat belooft veel goeds voor de toekomst van wat nu al een hardcoregigant is.
Zin om het geweld van deze Amerikanen aan den lijve te ondervinden? Vrijdag 18 november speelt de band in de Antwerpse Trix, drie dagen eerder kan je ze aan het werk zien in Tilburg.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
