STIKSTOF, Kae Tempest, Sylvie Kreusch en Tsar B @ Gent Jazz: Kaetamine

Op vrijdagavond kan het weekend worden ingezet en in Gent doen ze dat al eens graag met een feestje. Terwijl in het stadscentrum de Gentse Feesten officieel van start gingen, werden we ook op de Bijlokesite voorbereid op het weekend. Tsar B deed ons met een eerder intieme set in de stemming komen, terwijl Sylvie Kreusch het dan weer over een volledig andere boeg gooide en een energiebommetje op het festivalterrein dropte. Kae Tempest deed ons dan weer even stilstaan bij hoe deze samenleving tewerk gaat via kritische teksten vergezeld door sterke muziek, en afsluiten gebeurde met STIKSTOF. Zoals je op voorhand wel kon voorspelen, maakten Zwangere Guy en kompanen er een vettige en prettige bedoening van, maar ook zij laten ruimte voor teksten waarbij ze zichzelf en de maatschappij onder de loep nemen.

Tsar B

Ze maakte eventjes deel uit van School is Cool, maar ondertussen kennen we Justine Bourgeus als Tsar B. De donkere r&b gaat vaak gepaard met nogal stevige beats en uiteraard de viool van de muzikante. Tsar B dook al in de studio met onder meer Oscar and the Wolf en Mauro Pawlowski, maar op Gent Jazz staat Bourgeus op het podium met slechts één iemand: celliste Trui Amerlinck. Samen brengen ze intiemere versies van de anders vaak grootste nummers. Het onheilspellende van “Devil Baby” komt hierdoor prachtig naar voren, met Justine en Trui elk aan een uiteinde van een chique bedekte tafel. De dramatische setting versterkt het emotionele aspect van bijvoorbeeld “Unpaintable”. Ondanks de veel mooie, intieme momenten is het toch het nieuwere “Trophy” dat eruit springt. De begeleidende beats zijn net iets harder en zo breekt het een beetje met de rest, waardoor het niet eentonig wordt. Tsar B bewijst nog maar eens dat haar muziek niet hard moet gaan om goed te zijn.

Sylvie Kreusch

Waar is Sylvie Kreusch niet? De zangeres lijkt deze zomer op haast elk festival te spelen en Gent Jazz is daar geen uitzondering op. Ondanks dat Kreusch al een tijdje deel uitmaakt van onze muziekscene, bracht ze pas vorig jaar haar debuutalbum Montbray uit, waarop haar eigenzinnige karakter meer dan ooit naar voren komt. Ook live is Sylvie Kreusch een opvallende verschijning door alle bewegingen die ze maakt om haar dansbare nummers te ondersteunen. Aanvankelijk komt het wat traag op gang met “Falling High”, maar al gauw windt Sylvie het publiek om haar vinger met “Let It All Burn” en zo wordt er ook voor het podium aardig wat bewogen. Meezingen gebeurt op den duur ook en dat vooral tijdens “Walk Walk”. Naast de aanstekelijke liedjes waarbij dansbenen en stembanden in de strijd worden gesmeten, zijn er ook de kalmere songs zoals het opzwepende “Girls” en het prachtig sensuele “Belle”, waarvoor saxofonist Mattias De Craene Sylvie en de vierkoppige band komt bijstaan. Op Gent Jazz mag Sylvie Kreusch iets langer spelen dan op veel andere festivals, maar de Antwerpse bewijst hier dat dat voor haar geen probleem is.

Kae Tempest

Eerder dit jaar kwam Kae Tempest met het ijzersterke The Line Is a Curve naar buiten en sinds die release keken we nog net een tikkeltje meer uit naar Gent Jazz. Maatschappijkritische en harde, doch oprechte teksten worden (zoals altijd bij Kae) gecombineerd met muziek, maar op hun vierde album schakelde de artiest op dit vlak naar een hoger niveau en live legt Kae de lat nóg hoger. Vooraleer die begint, wordt iedereen al uitbundig bedankt en zegt de Brit dat die tussendoor liever niet praat en zal beginnen met The Line Is a Curve van begin tot einde te spelen. Het optreden ging dus van start met “Priority Boredom”, waar het publiek al meteen goed op reageert. Toch is het pas een tiental minuutjes later bij “No Prizes” en “Salt Coast” dat de mensen helemaal loskomen. Tijdens “No Prizes” wordt de tekst van Lianne La Havas gezongen door de enige muzikante op podium en bij “Salt Coast” begint het publiek collectief te bewegen. Iedereen gaat mee in de vibe en het wordt langzaamaan een groepservaring.

‘I am right here, this is happening’, klinkt het tijdens “These Are the Days” en zo komt het ook over. Kae Tempest en wij allemaal zijn hier voor een gebeurtenis. In hun teksten (zoals die van pakweg “Smoking”) lijkt die niet alleen te preken tegen het publiek, maar ook voor het publiek en op een manier zelfs mét het publiek. Na een tijd wordt de muziek ook iets steviger en wordt er in de tent steeds meer en meer bewogen, toepasselijk vanaf “Move”. De hele tent gaat mee en eet uit de handen van Kae Tempest, die in feite niet meer doet dan wat over en weer lopen op het grotendeels lege podium.

Na The Line Is a Curve worden er nog een hoop andere nummers gebracht, beginnende met eentje zonder muziek. De tekst gaat door merg en been, komt helemaal binnen en zorgt voor kippenvel. Daarna komt er terug muziek bij, de ene keer rustiger en de andere keer uitbundiger met teksten die balanceren tussen oprecht en poëtisch, maar keer op keer fantastisch. Goochelen met woorden lijkt een nieuwe betekenis te krijgen en Kae Tempest maakt er het beste optreden van Gent Jazz 2022 van. Sorry Sting. De woordkunstenaar kruipt in je bloed en het wordt haast zo verslavend als ketamine. Sommige artiesten spelen hun muziek op een podium, andere artiesten maken een connectie met de mensen in het publiek. Kae Tempest creëert een beleving met het publiek.

STIKSTOF

Uiteindelijk is het nog de beurt aan STIKSTOF en daar is het resterende publiek helemaal klaar voor. Na het optreden van Kae verlieten er een hoop mensen het festivalterrein, maar het hiphopcollectief kan nog steeds op een mooie opkomst rekenen dankzij de trouwe fanbase. Zwangere Guy, Astro, DJ Vega en Jazz (ja, Jazz op Gent Jazz) vliegen er meteen in en hebben het over zichzelf, Brussel en natuurlijk familie. ‘Familie boven ALLES’ wordt doorheen de set regelmatig samen geroepen en zo ontstaat er al gauw een samenhorigheidsgevoel, wat er voor zorgt dat tijdens bijvoorbeeld “MOERAS” goed meegedaan wordt. Langzaamaan wordt het wat heviger, maar tijdens “SPIEGELBEELDEN” wordt het dan net weer heel rustig. Jazz en Guy kijken op deze track naar zichzelf en doen dat op een mooie manier.

De STIKSTOF-fans komen natuurlijk om hard te gaan en dat gebeurt dan ook bij nummers als “FRONTAL”. Astro komt zo nu en dan van achter de knoppen om zijn familie voor de dj-tafel bij te staan en met drie maken ze het publiek langzaamaan wild. Tegen dat “ZEG ZE” aanbreekt, loopt Zwangere Guy in zijn blote bast op het podium en zijn er ook voor het podium al minder T-shirts te bespeuren. Wellicht voor het eerst in de geschiedenis van Gent Jazz ontstaat er hier een moshpit en ondanks dat het geen geweldig grote pit is, gaan de fans er wel voor. STIKSTOF op een jazzfestival, wie had dat ooit gedacht? Het viertal gaat ook zelf hard, maar als we het publiek nu vergelijken met dat vanop pakweg Rock Werchter een paar weken geleden, dan valt het eigenlijk allemaal best mee. Het laatste lied wordt dan ook twee keer gespeeld, omdat het publiek volgens Zwangere Guy niet wild genoeg was de eerste keer. Tweede keer beter en zo sluit STIKSTOF wel sterk af.

Zo blijft er nog één dag van Gent Jazz over en dan gaat het podium van het festival terug een jaar onder het stof. Volgend jaar keren we met veel plezier terug, voor de ongetwijfeld mooie line-up en de warme ontvangst (van Patrick in de persruimte).

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!