Imagine Dragons @ Rock Werchter 2022: Eentonige viering van het leven

Het is een drukke week voor de Belgische fans van Imagine Dragons. De dag voor de Amerikaanse band op Rock Werchter speelt, bracht het viertal nog een nieuw album uit. Mercury – Act 2 is de opvolger van, je raadt het nooit, Mercury – Act 1, een album dat ons eerder koud liet. Desondanks bewees de band rond Dan Reynolds in het verleden wel al dat ze deftige poprock kunnen maken en deze op mooie wijze live kunnen overbrengen. Imagine Dragons is er niet voor dezelfde leeftijdscategorie als Pearl Jam of The War On Drugs en dat was dan ook te merken aan het publiek, maar dat betekende niet dat het publiek van Rock Werchter minder enthousiast was. Integendeel.

Met een opvallend lange video-intro begon het viertal van Imagine Dragons aan hun (wat aanvankelijk) explosieve set (leek te zijn). Toch werd er rustig begonnen met het zacht beginnende “It’s Time”, wat meteen een nostalgisch gevoel met zich meebracht doordat dit lied al dateert van het debuutalbum van de groep. Imagine Dragons zou Imagine Dragons niet zijn zonder een beetje drama, dus eindige het lied groots en met een confetti-explosie. Het was de eerste, maar zeker niet de laatste. Terwijl de zwaartekracht inwerkte op de papiersnippers werd megahit “Believer” al verrassend vroeg gebracht. Het lied bracht een hele hoop sfeer met zich mee en over de hele weide voelden fans de ‘pain’ waarover er gezongen werd terwijl vlammen de lucht in schoten. In vergelijking met het vuur van Metallica de dag ervoor stelde het vuur hier niet veel voor, maar de fans smeten zich wel dubbel zo hard.

Frontman Dan Reynolds gaf het beste van zichzelf en was in feite wel in staat om de show op zijn eentje te dragen. Hij was bijna uitsluitend te vinden op de catwalk in het publiek, om zo dicht bij zijn uitbundige fans te staan. Er moest niet om gevraagd worden, want het publiek begon vaak spontaan met hun armen te wuiven of mee te zingen. Tegen dat “Thunder” als vierde aanbrak, opnieuw vroeger je zou verwachten, hadden we al door dat de confetti-, rook- en vlammenspuwende machines overuren zouden draaien, waardoor het spectaculaire effect ervan eigenlijk snel verloren ging. Het onderste werd vanaf de eerste seconde uit de kan gehaald en daardoor werd het al gauw iets te eentonig.

Doorheen de blitse show was er ook ruimte om even te bezinnen, dat kon tijdens interludes waarbij de teksten bediscussieerbaar mooi of melig waren, of tijdens een van Reynold zijn speeches. Hij had het bijvoorbeeld over hoe muziek mensen samenbrengt, vrede en gebroken harten. Allemaal dingen waar iedereen zich in herkent, maar ook een persoonlijk verhaal over hoe zijn schoonzus vorig jaar onverwachts stierf. Hij gaf zelf aan dat het cliché klinkt om te zeggen dat je moet leven alsof elke dag de laatste is en vier het leven zolang het kan en de show lijkt die leuze wel te volgen. Imagine Dragons deed hun best om er met een hele reeks hits een groot feest van te maken en sloeg daar eigenlijk wel in op hun eigen manier.

Voor het melodramatische (lees: melige) “Birds” deed de Amerikaan zijn t-shirt uit en daarna volgden er enkele minder interessante nummers. Tijdens “Lonely” waren het vooral de repetitieve, hoge en irritante backingvocals die opvielen en ondanks dat tijdens “Whatever It Takes” de sfeer terug toenam, werd het niveau van het begin niet meer geëvenaard. Toch wist de band tijdens “Demons” verschillende fans te raken en vloeien er hier en daar traantjes over de weide. Waarna de groep nog enkele Imagine Dragons klassiekers er tegenaan smeet. Afsluiter was uiteraard “Radioactive”, voorzien van een piano-intro waarbij er natuurlijk braaf werd meegezongen. Dat nummer dook dan weer exact op waar we het hadden verwacht, al deert dat niet.

Laat het duidelijk zijn dat Imagine Dragons weet wat ze doen en ze zijn er goed in. Hits werden doorheen de avond vlot naar voren geschoven, al zat de volgorde van de setlist niet helemaal goed waardoor het eerste deel het sterkst overkwam. Daarna werd het wat meer van hetzelfde, waardoor er nog weinig verrassingen volgden. Desondanks bleef het publiek enthousiast en moesten de alternatieve popsterren weinig goed om het publiek in actie te brengen. De teksten tussen de nummers door, live gebracht of als video terwijl de band even uitrustte, lieten ons eerder koud, maar konden voor anderen wel een bron van inspiratie vormen. Imagine Dragons speelde alsof het hun laatste avond was, maar leek al gauw niet meer te weten wat voor nieuwigheden ze nog op het podium konden brengen waardoor het uiteindelijk eenheidsworst werd.

Alle recensies van Rock Werchter 2022 lees je hier.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

It’s Time
Believer
Polaroid / Hopeless Opus
Thunder
Amsterdam
Shots
Birds
Follow You
Lonely
Natural
Whatever It Takes
Forever Young (Alphaville cover)
Demons
Enemy
Bones
Walking The Wire
Radioactive